در ایتالیا این خوراکی‌ها را از دست ندهید!

غذاهای ایتالیایی، هرچند هم ساده، پر از طعم‌ و مزه‌های مختلف هستند. مهم نیست طرفدار غذاهای گوشتی باشید یا غذاهای گیاهی. در ایتالیا می‌توانید انواع غذاهای خوشمزه‌‌ ایتالیایی را میل کنید.

سخت‌ترین بخش غذا خوردن در ایتالیا این است که شما نمی‌توانید همه‌ی غذاهای این کشور را امتحان کنید زیرا غذاهای بی‌شمار و متنوعی در ایتالیا وجود دارند. بدون در نظر گرفتن نوشیدنی‌ها و دسرها، غذاهای محلی و فصلی بسیار زیادی در این کشور انتظار شما را می‌کشند. البته جای نگرانی نیست؛ زیرا در این‌جا با بهترین غذاهای ایتالیایی که باید در تور ایتالیا میل کنید آشنا خواهید شد. این لیست شامل غذاهایی است که پیشنهاد می‌شود هر گردشگر در سفر به ایتالیا، یک بار هم که شده آن‌ها را امتحان کند. این غذاها تلفیق زیبایی از قلب و روح سنت‌های آشپزیِ ایتالیایی هستند.

جهت مشاهده تورهای ونیز روی لینک زیر کلیک کنید.

https://www.eavar.com/tour/category/venice/

پیتزا

یک ورقه‌ی نازک نان که با روغن و ادویه‌جات مختلف سرو می‌شود، سال‌ها پیش از اتحاد ایتالیا یک غذای معروف به‌شمار می‌رفت؛ اما امروزه هیچ غذایی به‌ اندازه‌ی پیتزا نمی‌تواند سمبل این کشور باشد. پیتزا به عنوان غذایی ساده و سیرکننده، همیشه یک غذا یا میان‌وعده‌ی رایج و محبوب بوده است؛ به‌خصوص در ناپل که سس گوجه‌فرنگی برای اولین بار به این غذا افزوده شد.

در سال ۱۸۸۹، زمانی‌که ملکه مارگریتا (Margherita) برای گردش در قلمرو خود به این شهر شلوغ آمد، تصمیم گرفت غذایی را که بسیاری از افرادش می‌خورند امتحان کند. یک کارآفرین محلی ترکیبی افسانه‌ای از سس گوجه‌فرنگی، پنیر موزارلا و ریحان را برای ملکه سرو کرد. این پیتزا بعدها با نام پیتزا مارگریتا شناخته شد. بر حسب تصادف یا طراحیِ منحصربه‌فرد، این غذا به رنگ پرچم ایتالیا است.

امروزه در ایتالیا دو نوع پیتزا وجود دارد که از میان آن‌ها می‌توانید انتخاب کنید: پیتزای ناپولی و پیتزای رومی. پیتزای ناپولی دارای بافتی ضخیم و پفکی است. این پیتزا کمی کوچک‌تر است و بافتی پُرتر نسبت به دیگر انواع پیتزا دارد زیرا خمیر آن به میزان کمی پهن می‌شود. پیتزای رومی دارای خمیری نازک و تُرد است. این نوع پیتزا بزرگ‌تر از پیتزای ناپولی است اما بافتی سبک‌تر و میزان کمتری گلوتن دارد.

به دلیل تاریخچه‌ی ملکه مارگریتا، شهر ناپل به‌عنوان محل تولد پیتزای مدرن شناخته می‌شود. البته این موضوع در سراسر ایتالیا همچنان مورد بحث است. در هر صورت قانون کلی سفارش پیتزا در ایتالیا به این صورت است که تاپینگ‌های کمتری انتخاب کنید.

به خاطر داشته باشید که باید مراقب پیتزا فروشی‌هایی که تاپینگ‌های زیادی روی خمیر می‌گذارند باشید؛ زیرا برخی از رستوران‌ها از این روش برای پنهان کردن مواد اولیه‌ی بی‌کیفیت استفاده می‌کنند. تاپینگِ کمتر نشان‌دهنده‌ی اعتماد به محصولات است و هرکدام از تاپینگ‌ها یک نمونه‌ی عالی از مواد اولیه‌ی مورد استفاده هستند. مهم نیست چه نوع پیتزایی سفارش می‌دهید، چه در ناپل باشید یا در رم؛ قانون سفارش پیتزا این است که باید همرنگ جماعت شوید.

لازانیا

لازانیا یکی از غذاهای محبوب ایتالیایی است که با ورقه‌های نازک لازانیا و اغلب در فِر تهیه می‌شود. مانند بیشتر غذاهای ایتالیایی، منشا این غذا هم مورد بحث است اما می‌توان گفت لازانیا به منطقه‌ی امیلیا رومانیا (Emilia-Romagna) تعلق دارد. در همین منطقه بود که لازانیا از غذای رعیت‌ها به غذای اشراف تبدیل شد و داخل آن را با راگو یا سس گوشت پر می‌کردند.

در دستور سنتی لازانیا از گوجه‌فرنگی استفاده نمی‌شود؛ این ماده‌ی غذایی در قرن شانزدهم وارد این کشور شد. در زمان‌های گذشته برای طبخ لازانیا از راگوِ سس بشاملِ و پنیر (معمولا پنیر موزارلا یا پنیر پارمزان یا ترکیبی از این دو) استفاده می‌شد.

حتی امروز هم برخلاف بیشتر غذاهای ایتالیایی-آمریکایی مقدار کمی گوجه‌فرنگی یا سس گوجه‌فرنگی در راگو استفاده می‌کنند. این کار باعث می‌شود طعم گوشت بیشتر احساس شود اما برای ذائقه‌ی آمریکایی کمی نامطلوب است.

لازانیا را می‌توانید در سراسر ایتالیا پیدا کنید. هیچ چیز لذت‌بخش‌تر از خوردن یک غذای سالم با ورقه‌های لازانیای خانگی و راگوی تازه در امیلیا رومانیا نیست.

استیک فیورنتینا

بیستِکا فیورنتینا (Bistecca Fiorentina) یا استیک تی بُن فیورنتینا (T-bone) تمام ویژگی‌های بهترین غذاهای ایتالیایی را در خود جای داده است؛ برشی خاص از گوشت گاوِ مخصوص که به روشی خاص در منطقه‌ای خاص آماده شده است. استیک فیورنتینا یا تی بُن قطعه‌ای گوشت به ضخامت ۵ سانتی‌متر است که از گوشت گاو چیانینا (Chianina) تهیه می‌شود. این گاو را در توسکانی پرورش می‌دهند.

هر طرف این استیک، بسته‌ به میزان ضخامت گوشت، به مدت ۵ تا ۷ دقیقه پخته می‌شود. پخت گوشت تا زمانی است که قسمت خارجی آن کاملا از خامی درآید ولی قسمت داخلی آن خام باقی بماند. در این منطقه هیچ‌کس درخواست استیک کامل پخته شده نمی‌دهد زیرا این گوشت بسیار ضخیم است. علی‌رغم همه‌ی تعصباتی که روی این نوع غذا وجود دارد، استیک فیورنتینا دارای انواع مختلفی است.

برای مثال، برخی از استیک‌ها همیشه با گوشت گاو چیانینا تهیه نمی‌شوند. خیلی از مردم فلورانس با افزودن گوشت نژادهای دیگر مشکلی ندارند اما برخی دیگر عقیده دارند از گوشت گاو چیانینا بهترین نوع استیک تی بُن را می‌توان تهیه کرد. مردم فلورانس برش‌های نزدیک به قفسه‌ی سینه را ترجیح می‌دهند که شامل فیله‌ای به نام بیستِکا نِلا کوستولا (Bistecca Nella Costola) یا استیک دنده است.

مردم نواحی دیگر توسکانی بیستکا نل فیلِتو (Bistecca Nel Filetto) یا استیک فیله را ترجیح می‌دهند. این نوع استیک بافتی نرم‌تر دارد و در دهان آب می‌شود. البته این به معنای بهتر بودن این استیک نیست. مهم نیست چه نوع برشی را سفارش می‌دهید؛ این استیک غذایی است که باید در توسکانی (چه در فلورانس چه در نقاط روستایی) حتما امتحان کنید.

قیمت این غذا بر اساس وزن آن محاسبه می‌شود. وزن این استیک برای دو نفر معمولا ۱ تا ۲ کیلوگرم است.

ریبولیتا

اکنون که صحبت از توسکانی شد خوب است با یکی از سوپ‌های سالم و خوشمزه‌ی این منطقه آشنا شوید. ریبولیتا (Ribollita) نوعی سوپ سبزیجاتِ محلی است که به جای گوشت با نان غلیظ می‌شود؛ زیرا در دهکده‌های فقیرنشین ایتالیا، نان نسبت به گوشت ارزان‌تر و قابل دسترس‌تر بود.

ریبولیتا در توسکانی غذایی مخصوص برای فصل پائیز به‌شمار می‌رود. در این فصل طعم سبزیجات تازه برداشت شده بسیار عالی است و این سوپ (حداقل انواع سنتیِ آن) علی‌رغم این‌که بدون گوشت تهیه می‌شود بسیار خوشمزه است. ریبولیتا اغلب در رستوران‌های فلورانس به‌جای پاستا به‌عنوان غذای اصلی خورده می‌شود. این غذا یک خوراک دلچسب است که استفاده از محصولات عالی و باکیفیت در آن به خوبی نمایان است.

پولنتا

اگرچه همه‌ی ما پاستا را به‌عنوان غذای اصلی مردم ایتالیا می‌شناسیم، حقیقت این است که در گذشته‌ای نه‌چندان دور، غذای اصلی مردم شمال این کشور پولِنتا (Polenta) بود. پولنتا شبیه پوره‌ی ذرتی است که مردم در ایالات جنوبی آمریکا می‌خورند.

تفاوت این غذاها در درشتی دانه‌های ذرت و میزان خرد شدن یا کوبیده شدن آن‌ها است. در اصل این غذا با هر نشاسته‌ای که در دسترس بود، مانند میوه‌ی بلوط و باکویت (گندم سیاه) تهیه می‌شد. با ورود ذرت به اروپا در قرن شانزدهم، این ماده‌ی غذایی به ماده‌ی اصلی تهیه‌ی پولنتا تبدیل شد.

علی‌رغم این‌که پولنتا مانند پاستا دارای اندازه، بافت و اَشکال مختلف نیست، توانست به همراه مناسبی برای انواع گوشت تبدیل شود. این غذا یکی از بهترین غذاهایی است که می‌توانید با سرد شدن هوا در شهرهایی مانند میلان، تورین و ونیز میل کنید.

اوسوبوکو

اوسوبوکو الا میلانیز (Ossobuco alla milanese) یک غذای معروف ایتالیایی است که با گوشت گوساله تهیه می‌شود. برای تهیه‌ی این غذا گوشت گوساله باید به آرامی پخته شود تا زمانی‌که در آبِ گوشت و سبزیجات بافتی نرم پیدا کند.

این غذا اغلب با گرِمولاتا ( پوست لیمو، سیر و جعفری) سرو می‌شود. اگرچه مردم میلان ادعا می‌کنند این غذای گوشتی لذیذ متعلق به این شهر است، انواع مختلفی از این غذا در ایتالیا وجود دارد؛ همانطور که در لومباردی (Lombardy) می‌توان انواع شیرینی‌های نونا (Nonna) را پیدا کرد. لومباردی به داشتن غذاهای روستایی و سالم که سرمای هوا را از بدن خارج می‌کند شهرت دارد.

علی‌رغم شهرت اوسوبوکو که به معنای استخوان توخالی است، این غذا را نمی‌توان در منوی رستوران‌ها پیدا کرد زیرا تهیه‌ی این غذا ۳ ساعت زمان می‌برد. اگر شانس خوردن این غذا در رستوران، خانه یا فرصت طبخِ آن را پیدا کردید حتما از این فرصت استفاده کنید. این غذا اغلب با پولنتا یا ریزوتو سرو می‌شود.

ریزوتو

برنج یکی دیگر از مواد غذایی نشاسته‌ای است که در آشپزی ایتالیایی استفاده می‌شود. این ماده‌ی غذایی معمولا به‌صورت ریزوتو، که یک غذای شیک و خامه‌ای است، خورده می‌شود. مصرف برنج در ایتالیا با وجود غذاهایی مانند پاستا و پولنتا چندان بالا نیست اما این کشور بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی برنج در اروپا است.

جنوب ایتالیا به سبد نانِ این کشور شهرت دارد؛ درحالی‌که شمال ایتالیا، به‌خصوص لومباردی و پیدمونت (Piedmont) حرف اول را در تولید برنج می‌زنند و به کاسه‌ی برنج ایتالیا شهرت دارند.

برنج آربوریو (Arborio) و کارنِرولی (Carneroli) که در کشتزار‌های برنج این مناطق رشد می‌کنند، پس از برداشت با اِستاک مخلوط می‌شوند. این ترکیب تا زمانی‌که بافتی مخملی مانند سوپ پیدا کند هم زده می‌شود و طعم هرچیزی که با آن پخته شود را به خود می‌گیرد. از معروف‌ترین انواع ریزوتو می‌توان به ریزوتو الا میلانیز (Risotto alla milanese) با طعم زعفران اشاره کرد.

بر اساس افسانه‌ها کارگرانی که در کلیسای میلان مشغول به کار بودند و از زعفران برای رنگ‌آمیزی شیشه‌ی پنجره‌ها استفاده می‌کردند، برای اولین بار زعفران را به برنج افزودند.

ریزوتو ال نِرو دی سِپیا (Risotto al nero di sepia) که با ماهی مرکب طبخ می‌شود و ریزوتوی ریزی ای بیزی (Risi e Bisi) که با بیکن و نخود تهیه می‌شود از دیگر انواع ریزوتو هستند. این دو نوع ریزوتو به شهر ونیز تعلق دارند.

یکی از انواع دیگر ریزوتو، ریزوتوی قارچ است. این غذای سالم خواص زیادی دارد. ریزوتوی قارچ منبع پروتئین است و یک آنتی‌اکسیدان قوی به‌شمار می‌رود. به‌علاوه دارای خواص ضد سرطانی هم است.

کاربونارا

شما می‌توانید به ایتالیا سفر کنید و هیچ غذایی به جز پاستا نخورید. اما اگر قرار باشد از میان بهترین پاستاهای ایتالیا یکی را انتخاب کنید، آن غذا قطعا کاربونارا خواهد بود. این غذا بسیار ساده است و با اسپاگتی، تخم‌مرغ، پنیر پِکورینو (Pecorino)، گوشت گانچیاله (guanciale) و فلفل سیاه تهیه می‌شود. البته تهیه‌ی این غذا به‌صورت حرفه‌ای نیازمند سال‌ها تجربه است.

کاربونارا به صورت‌های مختلف تهیه و سرو می‌شود؛ برای مثال برخی سسِ این غذا را با خامه غلیظ‌‌تر درست می‌کنند یا به جای گوشت گانچیاله از بیکن استفاده می‌کنند اما هیچ جایگزین دیگری در این غذا قابل قبول نیست؛ زیرا تغییرات زیادی در طعم و مزه‌ی غذا به‌وجود می‌آورد.

این غذا یک غذای رُمی است اما در پایتخت ایتالیا هم رستوران‌هایی وجود دارند که این غذا را تهیه و سرو می‌کنند. اگر می‌خواهید بهترین کاربونارا را در ایتالیا میل کنید حتما از یک فرد محلی در این زمینه راهنمایی بخواهید.

آرانچینی و سوپلی

آرانچینی و سوپلی (Arancini & Suppli) یک غذای معروف ایتالیایی است که از ترکیب آرانچینوی (Arancino) محبوب مردم سیسیل با پسرعموی رومی‌اش سوپلی (Suppli) تهیه می‌شود. اگر در ایتالیا به سر می‌برید یا قصد سفر به این کشور را دارید حتما باید این کوفته‌برنجی‌های سرخ‌شده و تازه را امتحان کنید. این غذا را می‌توانید در رستوران‌ها، بارها و بازارهای سراسر ایتالیا پیدا کنید.

آرانچینوی سیسیلی معمولا بزرگ‌تر است و ظاهری دایره‌ای یا مخروطی دارد. در حقیقت آرانچینو به معنای پرتقال کوچک است. این غذا با راگو، پنیر و سبزیجاتی از قبیل نخود، قارچ یا بادمجان پُر می‌شود. آرانچینی‌های خاصی مانند کاربونارا هم در منوهای غذایی رستوران‌های ایتالیا به‌چشم می‌خورند؛ البته این نوآوری‌ها برای برخی از افراد که نوع سنتی این غذا را ترجیح می‌دهند، چندان خوشایند نیست.

سوپلی را می‌توانید در پیتزافروشی‌ها به عنوان پیش‌غذا پیدا کنید. آن‌ها ظاهری طویل و دراز دارند و حاوی برنج، سس گوجه‌فرنگی و تکه‌ای بزرگ از پنیر موزارلا هستند. به این غذا لقب تلفن را داده‌اند زیرا زمانی‌که آن را به دو نیم تقسیم می‌کنید، پنیرِ داخل غذا دو بخشِ جدا شده را به یکدیگر وصل می‌کند.

علی‌رغم این‌که این کوفته‌‌برنجی‌های سرخ شده در سراسر ایتالیا و حتی آمریکا رایج هستند، اغلب از پیش سرخ شده و زیر چراغ‌های گرم‌کننده نگهداری می‌شوند. اگر قصد دارید این غذا را سفارش دهید، مطمئن شوید که کاملا سرخ‌شده باشد، زیرا تفاوت طعم و مزه‌ی آن مانند روز و شب است.

سالاد کاپرزه با سس پستو

در فصل تابستان هیچ چیز لذت‌بخش‌تر از یک سالاد تازه با گوجه‌فرنگی نیست. سالاد کاپرزه (Caprese) با سس پستو یک پیش‌غذای عالی برای شروع غذا به‌شمار می‌رود. این سالاد ساده از ترکیب گوجه‌فرنگی‌های آبدار با پنیر موزارلا و سس پستو تهیه می‌شود.

پانزنلا

پانزِنِلا (Panzenella) یک سالاد نان توسکانی است که غذایی محبوب در تابستان به‌شمار می‌رود. این سالاد دستور تهیه‌ی خاصی ندارد اما دو ماده‌ی غذایی مهم یعنی گوجه‌فرنگی و نان باید حتما در آن به‌کار برده شوند. خوردن سالاد پانزلا با نوشیدنی در زیر نور آفتاب بسیار لذت‌بخش است.

بروسکتا

بروسکتا (Bruschetta) یک پیش‌غذای ایتالیایی است که از نان گریل شده با سبزیجات، سیر و گوجه‌فرنگی تهیه می‌شود. برای تهیه‌ی این غذا تاپینگ‌های مختلفی روی یک قطعه نان قرار می‌دهند. گوجه‌فرنگی و ریحان یا سیر و قارچ ازجمله تاپینگ‌هایی هستند که در بروسکتا استفاده می‌شوند و یک پیش‌غذای خوشمزه ایتالیایی را به‌وجود می‌آورند.

نان فوکاچا

پخت خمیر تازه‌ی نان با پیاز کاراملی، زیتون، قطعات گوجه‌فرنگی، برگ‌های ریحان و پنیر پارمزان رنده‌شده در فِر یکی از خوشمزه‌ترین ترکیبات را در غذاهای ایتالیایی به‌وجود می‌آورد.

پاستا با گوجه و ریحان

یکی از ساده‌ترین انواع پاستا در ایتالیا پاستا با گوجه و ریحان (Pasta Con Pomodoro E Basilico) است که معیار یک آشپزیِ خوب ایتالیایی هم به‌شمار می‌رود. این غذا در میان یکی از دستورالعمل‌های اصیل پخت پاستا در ایتالیا قرار دارد. این نوع پاستا بسیار سریع و راحت تهیه می‌شود و زمان پخت آن کمتر از نیم ساعت است. این غذای ساده را می‌توان در وعده‌ی صبحانه، یا میان‌وعده یا به‌عنوان یک شام سبک و راحت سرو کرد.