ساختمان شهرداری اسلو، محلی برای جایزه نوبل

ساختمان شهرداری اسلو، شورای شهر و فرمانداری اسلو را در خود جای داده است. معماری داخلی این بنا با آثاری از هنرمندان برجسته نروژی تزئین شده و مراسم اهدای جایزه نوبل نیز هر ساله ۱۰ دسامبر در همین‌جا برگزار می‌شود.

سفر به اسلو در تور ۱۵ روزه کشورهای اسکاندیناوی

ساختمان شهرداری اسلو، بدنه‌ی اجرایی شهر و شورای شهر را در بر گرفته و در مرکز شهر در منطقه «پیپرویکا» (Pipervika) قرار دارد. در اواخر دهه ۱۹۲۰ این بنا کاملاً مورد بازسازی و نوسازی قرار گرفت تا دوباره با شکوه بیشتری به عرصه بازگردد. طبق اسناد، حدود ۳۰ سال طول کشید تا نقشه ساختمان را کاملاً بفهمند و به خاطر جنگ جهانی دوم نیز یک وقفه کوتاه در پروژه افتاد. در سال ۱۹۵۰ ساختمان شهرداری که به سبک معماری کاربردی طراحی شده بود به طور رسمی در ۱۵ می رونمایی گردید. در نگاه اول شاید این بنا خیلی جذاب به نظر نیاید، زیرا آجرهای  قهوه‌ای، کاشی کاری و گوشه‌های کند آن از سایر ساختمان‌های مدرن اسکاندیناوی متمایز هستند. به هر حال در سال ۲۰۰۵ این بنا را به عنوان سازه قرن معرفی کردند.

از نگاهی نزدیک‌تر، این بنا چیزی بیشتر از مکعب‌های آجری تیره‌ای است که از دور به نظر می‌رسد. ساختمان شهرداری، کتاب داستان تاریخ و فرهنگ نروژ محسوب شده و قصه‌های تاریخی آن در طول راهروهای پر از هنرش که به سمت ورودی اصلی امتداد می‌یابند به چشم می‌خورند. سالن اصلی با آثار دو هنرمند نروژی معروف به نام‌های «هنریک سورنسن» (Henrik Sørensen) و «آلف رولفسن» (Alf Rolfsen)  تزئین شده است. در یکی از نقاشی‌های دیواری، ستون‌های هویت نروژ یعنی ماهیگیری، صنعت و جنگلداری به تصویر کشیده شده‌اند. تصویر دو برنده جایزه نوبل نیز در این میان دیده می‌شود. در دیوار شرقی تاریخی دوران اشغال نازی‌ها خودنمایی می‌کند.

در طبقه دوم، مهمانان گنجینه‌های پنهانی مانند اتاق «مونش» (Munch) و گالری تشریفاتی را خواهند دید که به طرز با شکوهی با پرده‌ها و مناظری از تاریخ نروژ شامل نقاشی‌هایی از شاه هرالد پنجم (Harald V) و ملکه سونیا، شاه اولاف پنجم و شاه هاکون هفتم تزئین شده است. داستان قدیس «هالوارد» (Hallvard) نیز در بین تمام داستان‌های تاریخی داخل ساختمان مشاهده می‌شود. این قدیس حامی شهر اسلو، بنا بر افسانه‌ها پسر یک نجیب زاده ثروتمند بود. یک روز زنی باردار و گرسنه از بازار غذا دزدید و فروشنده درخواست پیگرد قانونی و اعدام او را کرد، آن زن به هالوارد پناه برد. او مجرم را با قایق خود فراری داد اما مردانی که آن‌ها را تعقیب می‌کردند او را با سه تیر کشتند. وقتی آن‌ها فهمیدند که چه کسی را کشته‌اند، از ترس به گردن او سنگی آویزان کرده و پیکرش را در دریا انداختند. روز بعد جسد در حالی که هنوز سنگ به گردنش آویران بود به روی آب آمد. بعد از این رویدادهای معجزه آسا، از سال ۱۰۷۳ هالوارد را قدیس حامی شهر نامیدند. این قدیس را در بسیاری از مناظر شهری می‌بینید و حتی از سال ۱۹۵۶ روی نشان رسمی شهر نیز چهره او را حک کردند.

۱۶ کتیبه چوبی در حیاط ساختمان شهرداری وجود دارد که توسط نقاش و مجسمه ساز نروژی «داگفین ورنشولد» (Dagfin Werenskiold) ساخته شده‌اند. این کتیبه‌ها افسانه‌هایی از سرزمین‌های اسکاندیناوی را به نمایش می‌گذارند: زندگی خدایان و داستان‌هایی درباره خرد، عشق، جنگ، نفرت و پیشگویی‌هایی عجیب درباره آینده.

بام برج شرقی

بام برج شرقی ۴۹ ناقوس دارد که هر ساعت به صدا در می‌آیند. این امر سنتی بسیار قدیمی در زندگی روزمره مردم پایتخت نروژ بوده است. در یکشنبه‌های تابستان یک کنسرت «کاریون» (نوعی ساز که با ناقوس‌ها آوا تولید می‌کند و معمولاً در کلیسا یا شهرداری نصب می‌شده) برگزار می‌شود. افرادی که می‌خواهند کاریون را ببینید باید رأس ساعت ۱۴:۴۵ یکشنبه‌های تابستان داخل ساختمان شهرداری باشند. سنگین‌ترین ناقوس ۴ تن وزن داشته و لوگوی شهر با قدیس هالوارد را روی آن حک کرده‌اند.