فریدا کالو نقاش و فمینیستی که در تاریخ ماندگار شد

فریدا کالو (Frida Kahlo)، هنرمند نقاش اهل مکزیک بود که به‌عنوان یکی از افراد مشهور جنبش فمینیسم شناخته می‌شود.

فریدا کالو به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین هنرمندان مکزیک شناخته می‌شود. فریدا پس از تصادف شدیدی که با اتوبوس داشت شروع کرد به کشیدن نقاشی‌هایی که عمدتا خودنگاره یا سلف پرتره بودند.

او بعدها چهره‌ی فعالی در عرصه‌ی سیاست شد. سپس در سال ۱۹۲۹ با یکی از هنرمندان کمونیست به نام دیه‌گو ریوِرا (Diego Rivera) ازدواج کرد. فریدا در سال ۱۹۵۴ از دنیا رفت. او پیش از مرگ آثار خود را در پاریس و مکزیک به‌نمایش گذاشت.

خانواده، تحصیلات و سال‌های ابتدایی زندگی فریدا کالو

فریدا کالو با نام ماگدالِنا کارمِن فریدا کالو ی کالدرون (Magdalena Carmen Frida Kahlo y Calderon) در تاریخ ۶ جولای ۱۹۰۷ چشم به جهان گشود. او در کویوآکان (Coyoacan) در مکزیک به دنیا آمد.

پدر فریدا، ویلهلم یک عکاس اهل آلمان بود. او به مکزیک مهاجرت کرد و در آن‌جا با ماتیلده، مادر فریدا، آشنا شد و با او ازدواج کرد. فریدا ۲ خواهر بزرگ‌تر به‌نام‌های ماتیلده و آدریانا و ۱ خواهر کوچک‌تر به نام کریستینا داشت. کریستینا ۱ سال بعد از فریدا متولد شد.

فریدا در سن ۶ سالگی به بیماری فلج اطفال مبتلا شد. این بیماری باعث شد فریدا به مدت ۹ ماه بستری شود. او پس از بهبودی دیگر نمی‌توانست به‌خوبی راه برود زیرا این بیماری به پای راستش آسیب رسانده بود.

پدرش برای کمک به بهبودی فریدا، او را به فوتبال، شنا و حتی کُشتی تشویق می‌کرد. این ورزش‌ها در آن دوران برای دختران کمی غیرمعمول بود.

در سال ۱۹۲۲ فریدا در یک موسسه‌ی آموزش ملیِ معروف ثبت‌نام کرد. او یکی از معدود دانشجویان دختری بود که در کلاس‌های این آموزشگاه شرکت می‌کردند. فریدا خیلی زود به دلیل روحیه‌ی شاد و دوستانه‌ و علاقه‌اش به لباس‌ها و جواهرات رنگارنگ و سنتی شهرت پیدا کرد.

فریدا در این مدرسه با گروهی از دانشجویان که از نظر سیاسی همفکر او بودند، آشنا شد. او فعالیت خود را در عرصه‌ی سیاست گسترش داد و به عضویت اتحادیه‌ی جوانان کمونیست (Young Communist League) و حذب کمونیست مکزیک (Mexican Communist Party) درآمد.

تصادف فریدا کالو

در تاریخ ۱۷ سپتامبر ۱۹۲۵، فریدا و همکلاسی‌اش الیخاندرو گومز آریاس (Alejandro Gomez Arias) که رابطه‌ی عاشقانه‌ای با او داشت، دچار یک تصادف شدید شدند. در اثر این تصادف، یک میله‌ی فولادی در پای فریدا فرو رفت. فریدا در این تصادف آسیب بسیار زیادی دید و دچار شکستگی‌هایی در ناحیه‌ی نخاع و لگن شد.

فریدا به مدت چند هفته در بیمارستان صلیب سرخ مکزیکوسیتی بستری شد. پس از سپری کردن این مدت به خانه بازگشت تا به‌طور کامل بهبود یابد.

در این مدت اولین سلف پرتره‌ی خود را آغاز کرد و در همان سال آن را به پایان رساند. او این نقاشی را به گومز آریاس هدیه داد.

ازدواج فریدا کالو با دیه‌گو ریورا

در سال ۱۹۲۹، فریدا و دیه‌گو ریوِرا، نقاش معروف مکزیکی با یکدیگر ازدواج کردند. فریدا و ریورا برای اولین بار در سال ۱۹۲۲، زمانی‌که دیه‌گو برای انجام پروژه‌ای به دبیرستان فریدا رفت، آشنا شدند.

فریدا اغلب هنگامی‌که دیه‌گو ریورا مشغول کشیدن نقاشی خلقت (The Creation) بر روی دیوارِ سالن سخنرانی مدرسه بود، به تماشای او می‌نشست. بر اساس برخی از مستندات او به یکی از دوستانش گفته بود که روزی فرزند دیه‌گو ریورا را به دنیا خواهد آورد.

فریدا در سال ۱۹۲۸ با دیه‌گو ریورا ارتباط خود را از سر گرفت. دیه‌گو آثار هنری فریدا را تحسین می‌کرد و این دو رابطه‌ی خود را آغاز کردند. در سال‌های اول فریدا کالو، ریورا را در ماموریت‌ها و پروژه‌هایی که در شهرهای مختلف داشت همراهی می‌کرد.

در سال ۱۹۳۰، آن‌ها در سانفرانسیسکو در کالیفرنیا زندگی می‌کردند. سپس برای نمایش آثار ریورا در موزه‌ی هنرهای معاصر به نیویورک رفتند. آن‌ها بعدها به دلیل پروژه‌ی ریورا با موسسه‌ی هنری دیترویت به این شهر نقل مکان کردند.

در سال ۱۹۳۳ زندگی فریداکالو و دیه‌گو ریورا در نیویورک سیتی با جنجال‌های زیادی روبه‌رو شد. در آن زمان ریورا پروژه‌ای برای نلسون راکفلر (Nelson Rockefeller) انجام می‌داد. نام این نقاشی دیواری مرد در چهارراه (Man at the Crossroads) بود که در ساختمان RCA در راکفلر سنتر (Rockefeller Center) کشیده شد.

اما پس از آن‌که ریورا پرتره‌ ولادیمیر لِنین (Vladimir Lenin)، رهبر کمونیست را در این نقاشی کشید، راکفلر این پروژه را متوقف کرد. بعدا روی این تصویر نقاشی دیگری کشیده شد.

چند ماه پس از این ماجرا، این زوج به مکزیک بازگشتند و در سن آنجل (San Angel) زندگی خود را ادامه دادند. زندگی این دو دوام زیادی نداشت. آن‌ها جدا از یکدیگر زندگی می‌کردند اما در استودیو‌های سن آنجل درکنار هم ظاهر می‌شدند.

فریدا از خیانت‌های دیه‌گو و رابطه‌اش با خواهرش کریستینا دلخور بود. در جواب این خیانت‌ها فریدا موهای بلند و سیاه معروفش را کوتاه کرد. او دوست داشت فرزندی داشته باشد اما در سال ۱۹۳۴ یک سقط جنین را تجربه کرد که موجب ناراحتی فراوان او شد.

فریدا و دیه‌گو مدت‌های زیادی از هم جدا بودند اما در سال ۱۹۳۷ برای کمک به لیون تروتسکی، کمونیست تبعیدی اهل شوروی و همسرش ناتالیا با یکدیگر همکاری کردند.

در سال ۱۹۳۷، زمانی‌که تروتسکی پناهندگی مکزیک را دریافت کرد، به همراه همسرش درخانه‌ی آبی (خانه‌ی دوران کودکی فریدا کالو) در کنار آن‌ها ساکن شد. تروتسکی که رقیب جوزف، استالین رهبر شوروی بود، از اینکه توسط او ترور شود، وحشت داشت. گفته می‌شود تروتسکی و فریدا کالو در این مدت با یکدیگر رابطه‌ی کوتاه مدتی داشتند.

فریدا در سال ۱۹۳۹ از دیه‌گو ریورا طلاق گرفت. البته این جدایی مدت زیادی طول نکشید و آن‌ها در سال ۱۹۴۰ مجددا با یکدیگر ازدواج کردند. آن‌ها مدت زیادی جدا از هم زندگی کردند و هرکدام در طی سال‌ها با افراد دیگری رابطه داشتند.

زندگی هنری

درحالی‌که فریدا کالو هرگز خود را به‌عنوان یک هنرمند پیرو سورئالیسم تلقی نمی‌کرد، در سال ۱۹۳۸ با یکی از چهره‌های مطرح این جنبش ادبی و هنری به نام آندره برتون (Andre Breton) دوست شد.

در همان سال فریدا یک نمایشگاه در گالری نیویورک سیتی (New York City) برگزار کرد و نیمی از ۲۵ نقاشی‌ که در این گالری به نمایش گذاشته شده بودند را به فروش رساند.

پس از این نمایشگاه، کالو در ۲ پروژه با کلر لوس (Clare Boothe Luce) سردبیر یک مجله‌ی معروف همکاری کرد.

در سال ۱۹۳۹، فریدا کالو برای زندگی به پاریس نقل مکان کرد. در آن‌جا برخی از نقاشی‌هایش را به نمایش گذاشت و با هنرمندانی چون مارسل دوشان (Marcel Duchamp) و پابلو پیکاسو دوست شد.

فریدا کالو در سال ۱۹۴۱ در یک همکاری با دولت مکزیک، شروع به کشیدن پرتره‌ی ۵ زن برجسته‌ی مکزیکی کرد. اما به علت از دست دادن پدرش و مشکلات مزمن جسمی نتوانست این پروژه را به پایان برساند.

علی‌رغم چالش‌هایی که در زندگی شخصی‌اش داشت، آثارش روز به روز محبوبیت بیشتری پیدا می‌کردند و در نمایشگاه‌های گروهی به نمایش گذاشته می‌شدند.

در سال ۱۹۵۳، کالو اولین نمایشگاه انفرادی خود در مکزیک را برگزار کرد. او در این مدت به علت بیماری بستری بود اما افتتاحیه‌ی نمایشگاه را از دست نداد. فریدا با آمبولانس خود را به نمایشگاه رساند و تمام عصر را از تختی که برای او قرار داده بودند به جشن وگفت‌وگو با بازدیدکنندگان سپری کرد.

پس از مرگ فریدا کالو، جنبش فمینیستِ دهه‌ی ۱۹۷۰ میلادی به زندگی شخصی و کاری این هنرمند علاقه پیدا کرد. زیرا بسیاری او را به‌عنوان نمادی برای خلاقیت زنان به‌شمار می‌آوردند.

معروف ترین نقاشی های فریدا کالو

بیشتر آثار فریدا کالو را سلف پرتره‌ها یا خودنگاره‌ها تشکیل می‌دهند. برخی از معروف‌ترین نقاشی‌های او عبارتند از:

فریدا و دیه‌گو ریورا (Frieda and Diego Rivera) در سال ۱۹۳۱

بیمارستان هنری فورد (Henry Ford Hospital) در سال ۱۹۳۲

خودکشی دوروتی هِیل (The Suicide of Dorothy Hale) در سال ۱۹۳۹

دو فریدا (The Two Fridas) در سال ۱۹۳۹

 ستون شکسته (The Broken Column) در سال ۱۹۴۴

مرگ فریدا کالو

فریدا کالو در تاریخ ۱۳ جولای ۱۹۵۴، یک هفته پس از تولد ۴۷ سالگی‌اش در خانه‌ی آبی محبوبش از دنیا رفت. درباره‌ی مرگ فریدا گمانه‌زنی‌های بسیاری وجود دارد. گفته می‌شود علت مرگ او آمبولی ریه بوده است اما داستان‌هایی هم درباره‌ی احتمال خودکشی وجود دارد.

در دهه‌ی ۱۹۵۰ فریدا کالو دچار مشکلات جدی جسمی شد. پزشکان بیماری قانقاریا را در پای راست او تخشیص دادند. پس از آن فریدا به مدت ۹ ماه در بیمارستان بستری بود و تحت عمل‌های جرای زیادی قرار گرفت. او در این مدت علی‌رغم این‌که نمی‌توانست به‌راحتی حرکت کند، به نقاشی کردن و حمایت از جنبش‌های سیاسی ادامه داد.

در سال ۱۹۵۳، پزشکان مجبور شدند برای جلوگیری از گسترش قانقاریا پای راست او را قطع کنند. فریدا پس از قطع شدن پای راستش دچار افسردگی شد. او به دلیل شرایط وخیم جسمانی در آوریل ۱۹۵۴ دوباره به بیمارستان بازگشت. البته برخی از گزارشات علت بستری شدن فریدا را خودکشی می‌دانند.

او دو ماه بعد به علت ذات‌الریه در بیمارستان بستری شد. فریدا هرگز اجازه نداد شرایط بد فیزیکی مانع فعالیت‌های سیاسی‌اش شود. آخرین حضور او در جمع مردم در تاریخ ۲ جولای در تظاهراتی علیه سرنگونی خاکوبو آرنز (Jacobo Arbenz) رئیس‌جمهور گواتمالا بود. این سرنگونی با حمایت آمریکا اتفاق افتاد.

فیلم هایی درباره فریدا کالو

در سال ۲۰۰۲، فیلم سینمایی فریدا (Frida) با بازی سلما هایک (Salma Hayek) و به کارگردانی جولی تِیمور (Julie Taymor) اکران شد. در این فیلم سلما هایک در نقش فریدا و آلفرد مولینا در نقش ریورا بازی کردند. فیلم فریدا نامزد ۶ جایزه اسکار شد و اسکار بهترین گریم و موسیقی متن را از آن خود کرد.

موزه فریدا کالو

خانه‌ی پدری فریدا کالو، جایی که فریدا در آن به‌دنیا آمد و بزرگ شد، بعدها به‌عنوان خانه‌ی آبی (Blue House) یا کاسا آزول (Casa Azul) شهرت پیدا کرد. این خانه در سال ۱۹۵۸ به‌عنوان یک موزه افتتاح شد.

این موزه در کویوآکان در مکزیکوسیتی قرار دارد و آثار دست‌سازی از این هنرمند به‌همراه برخی از بهترین نقاشی‌هایش مانند ویوا لا ویدا (۱۹۵۴)، فریدا و سزارین (۱۹۳۱) و پرتره‌ی پدرم ویلهلم کالو (۱۹۵۲) را در خود جای داده است.

کتاب هایی درباره فریدا کالو

در سال ۱۹۸۳، هایدن هِرِرا (Hayden Herrera) کتابی با عنوان فریدا: بیوگرافی فریدا کالو (Frida: A Biography of Frida Kahlo) نوشت. این کتاب از دوران کودکی فریدا، تصادف، زندگی هنری، ازدواجش با دیه‌گو ریورا، ارتباطش با حذب کمونیست و روابط عاشقانه‌اش را بیان می‌کند.