بهترین آثار موسیقی ایتالیا که در یادها ماندگار شده اند

آهنگ‌های ایتالیایی با ریتم جذاب خود، ذوق و نبوغ آهنگسازان و صدای خوش خوانندگان این سرزمین توانسته‌اند در یاد میلیون‌ها نفر از مردم جهان از جمله فرانسوی‌ها جاودانه شوند.

وقتی از موسیقی تاثیرگذار صحبت می‌شود، ایتالیا و زبان ایتالیایی قابلیت‌های فراوانی در چنته دارد. موسیقی ایتالیایی دارای روح متمایزی است.

بخش زیادی از هویت و فرهنگ ایتالیا در آثار موسیقی و آواز هنرمندان محبوب این سرزمین بازتاب پیدا می‌کند؛ صداها و ترانه‌هایی که به یک‌اندازه اثرگذار و در سطح جهان مطرح هستند.

خوانندگان بسیاری در دنیا از جمله ستارگان موسیقی فرانسه به بازاجرای این آهنگ‌های ماندگار و تکرار نشدنی پرداخته‌اند. با چند نمونه از بهترین آهنگ‌های ایتالیایی آشنا شوید و قبل از سفر به ایتالیا حتما به این آهنگ‌ها گوش کنید.

• والس پدرخوانده - نینو روتا
• سینما پارادیزو - انیو موریکونه
• بلا چاو - کثیری از هنرمندان
• ای آفتاب درخشان من - لوچیانو پاواروتی
• قصه‌ی عشق - آدریانو چلنتانو
• ترانه آفتاب - لوچیو باتیستی
• درمان - فرانکو باتیاتو
• بانانه لامپونه - جانی موراندی
• آسمان در یک اتاق - جینو پائولی
• جنگ پی‌یرو - فابریتسیو د آندره
• ایتالیایی - توتو کوتونیو

والس پدر خوانده

یک قطعه کوتاه از این موسیقی، بی‌درنگ شما را به یاد رقابت مرگبار سیسیلی‌ها می‌اندازد. موسیقی متن «پدرخوانده» به‌اندازه‌ی قصه‌ی فیلم، بازیگران و نویسنده‌ی آن شهرت دارد.

این موسیقی فراموش‌نشدنی اثر نینو روتا (Nino Rota)، آهنگساز مشهور ایتالیایی است. روتا در نوشتن موسیقی متن برای فیلم‌‌ها کهنه‌کار بود.

او با کارگردان‌های بنامی همچون فلینی، فرانکو زفیرلی و ویسکونتی همکاری داشت. تهیه‌ی موسیقی فیلم پدرخوانده اولین همکاری او با فورد کاپولا محسوب می‌شد.

آثار ماندگار کمی در تاریخچه‌ی موسیقی سینمایی یافت می‌شوند که بتوانند با پدرخوانده برابری ‌کنند. همچنین به محض شنیدن آهنگ فوراً می‌توان آن را شناخت و از این بابت، پدرخوانده در ردیف آثار بزرگ موسیقی سینما مثل خوب، بد، زشت اثر انیو موریکونه (Ennio Morricone)، روانی و آرواره‌ها قرار می‌گیرد.

این موسیقی که به سبک جاز ایتالیایی ساخته شده است، توانست جایزه‌ی گلدن گلوب، جایزه‌ی آکادمی فیلم بریتانیا (بفتا) و گرمی را برای بهترین موسیقی متن از آن خود کند. والس پدرخوانده مثل پیاز لایه‌های مختلفی دارد که اشک شما را در خواهد آورد.

سینما پارادیزو

سینما پارادیزو (Cinema Paradiso) موسیقی متن یک فیلم ایتالیایی به همین نام است که در سال ۱۹۸۸ ساخته شد. ترانه و آهنگ این موسیقی اثر آهنگساز اسطوره‌ای سینما،‌ انیو موریکونه است.

سینما پارادیزو به کارگردانی جوزپه تورناتوره، زندگی فیلمسازی را روایت می‌کند که با شنیدن خبر مرگ یکی از دوستانش، صحنه‌هایی از خاطرات دوران کودکی خود را به یاد می‌آورد.

بخش زیادی از این صحنه‌ها عشق او به تنها سینمای دهکده و دوستی عمیق او با آپارتی سینما را به تصویر می‌کشد. سینما پارادیزو درون‌مایه‌ای نوستالژیک دارد و موسیقی متن آن ‌هم به همان اندازه حسرت‌بار است.

انیو موریکونه این موسیقی اثرگذار را با کمک پسرش، آندره خلق کرد. این موسیقی نگاه کارگردان را در به تصویر کشیدن یک نوستالژی تلخ‌ و شیرینِ عاشقانه قوت می‌بخشد.

هماهنگی موسیقی و روایت فیلم در تمامی صحنه‌ها مثال‌زدنی است. موریکونه با درک این که فیلم روایتگر داستان زندگی مردی زخم‌خورده است، ملودی می‌سازد که هسته‌ی احساسی فیلم را تشدید می‌کند.

جالب است بدانید این فیلم در ایتالیا، زادگاه تورناتوره، نتوانست موفقیت زیادی به دست آورد اما با دریافت جایزه‌ی گرند پریکس از جشنواره‌ی کن فرانسه و اسکار بهترین فیلم خارجی در سال ۱۹۸۸ به یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینما تبدیل شد.

بلا چاو

در ماه‌های اخیر آهنگ بلا چاو (Bella Ciao) یا «خداحافظ زیبا» به یک نماد واقعی در دنیا تبدیل شده، توجه همه‌ی نسل‌ها را به خود جلب کرده و همچنین توسط بیشتر ستارگان موسیقی امروز فرانسه خوانده شده است. 

فیلم اسپانیایی خانه‌ی کاغذی (سرقت پول) این آهنگ را به‌عنوان موسیقی متن خود برگزید و در به شهرت رساندن آن در سطح جهان نقش مهمی ایفا کرد اما منشا ساخت این آهنگ داستان متفاوتی دارد.

در حقیقت، بلا چاو اصالتاً یک آهنگ انقلابی ایتالیایی بود که در تجلیل پیمان پارتیزان‌ها و نیروهای مقاومت در طول جنگ جهانی دوم خوانده می‌شد.

از آن زمان تاکنون، خوانندگان زیادی این آهنگ را در سرتاسر دنیا اجرا کرده‌اند و بلا چاو به یک سرود بین‌المللی تبدیل شده است.

هنرمندانی مثل مانو چائو (Manu Chao) ورژن منحصربه‌فردی از این آهنگ ارائه داده‌اند که واقعاً شنیدنی است.

او سوله میو

این آهنگ مشهور ناپلی در سال ۱۸۹۸ ساخته شد و به بهترین وجه، معرف فرهنگ ایتالیایی و موسیقی این سرزمین است. زیباترین اجرای او سوله میو (O sole mio) یا «آفتاب درخشان من»‌، به لوچیانو پاواروتی، خواننده‌ی مشهور اپرا، تعلق دارد.

البته هنرمندان بسیاری ازجمله الویس پرسلی، انریکو کاروسو، رشید طاها و برخی از هنرمندان فرانسوی به اجرای این آهنگ باشکوه پرداخته‌اند. او سوله میو یکی از آن قطعه‌های تاریخ موسیقی است که دیگر تکرار نمی‌شود.

استوریا دموره

آهنگ زیبای استوریا دموره (Storia d’Amore) یا «قصه‌ی عشق» را آدریانو چلنتانو (Adriano Celentano)، یکی از مشهورترین خوانندگان و آهنگسازان ایتالیایی و ترانه‌سرای ده‌ها ترانه‌ی دلنشین اجرا کرده است.

این ترانه همان‌طور که از نام آن پیدا است،‌ داستان عشق پیچیده‌ای را میان یک زن و یک مرد بازگو می‌کند.

چلنتانو موفق شده است ما را به شکلی سنجیده به درون موقعیت روانی این دو عاشق ببرد که رابطه‌ی آن‌ها به دلایل مختلف همدلانه و یکرنگ به نظر نمی‌رسد.

درباره‌ی این قطعه‌ی بی‌نظیرِ موسیقی می‌توان ساعت‌ها صحبت کرد اما بهتر است خودتان از شنیدن این آهنگ زیبا لذت ببرید.

به شما اطمینان خواهیم داد که وقتی این موسیقی اعتیادآور را بشنوید، دیگر نمی‌توانید از وسوسه‌ی شنیدن دوباره‌ی آن، رهایی پیدا کنید.

لا کانتسونه دل سوله

ساخت قطعه‌ی لا کانتسونه دل سوله (La Canzone del Sole) یا «ترانه آفتاب» به اوایل دهه‌ی هفتاد برمی‌گردد.

این ترانه از نگاه متحیر و شگفت‌زده‌ی یک عاشق، به بیان تغییرات جسمانی و روانی زن موردعلاقه‌ی او می‌پردازد؛ زنی که از معصومیتی کودکانه به دوران بلوغ پا گذاشته است.

بندبند این ترانه تصاویر ذهنی ملموسی می‌آفریند و شما حال و هوای توصیفات خواننده را به‌خوبی لمس خواهید کرد.

پیشنهاد می‌کنیم حتماً در حین شنیدن این موسیقی به متن ترانه‌ی آن هم نگاهی بیندازید و چندین بار با دقت به تک‌تک کلمات، جزییات و صداهای آن گوش دهید تا از ظرافت و پیچیدگی‌های این اثر بیشتر لذت ببرید.

لاکورا

لاکورا (La Cura) یا «درمان» توسط خوانندگان زیادی خوانده شده است. به‌سختی می‌شود مفهوم این آهنگ را در قالب کلمات درآورد اما شاید بتوان آن را تعهد یک عشق عمیق به یک شخص خاص توصیف کرد.

وقتی این آهنگ را برای اولین بار می‌شنوید،‌ در طوفانی از احساسات غرق خواهید شد که کنترل آن‌ تقریباً غیرممکن است.

بانانه لامپونه

قطعه‌ی بانانه لامپونه (Banane e Lampone) یا «موز و تمشک»‌ از جانی موراندی (Gianni Morandi) ترانه و ملودی شاد و سرخوشانه‌ای دارد.

ساخت این آهنگ به سال ۱۹۹۲ بازمی‌گردد و اگر موزیک ویدئوی آن را در یوتیوب تماشا کنید، متوجه خواهید شد که مناسب حال و هوای تابستان است.

همچنین بد نیست بدانید که بانانه لامپونه تنها یکی از آهنگ‌های مشهور جانی موراندی به شمار می‌رود و این خواننده‌ی توانا شاهکارهای بی‌شمار دیگری مثل بلا سینیورا (Bella Signora)، فاتی مانداره دلا ماما (Fatti mandare dalla Mamma)، اونو سو میله (Uno su Mille) را خلق کرده است.

ایل چلو این اونا استانزا

ایل چلو این اونا استانزا (Il Cielo in una Stanza) یا «آسمان در یک اتاق»، یک آهنگ عاشقانه است و دست‌کم سه ورژن برای آن وجود دارد.

این ورژن‌ها توسط هنرمندانی چون جینو پائولی (Gino Paoli) ترانه‌سرای این آهنگ، مینا و فرانکو باتیاتو (Franco Battiato) اجرا شده است.

ورژن فرانکو باتیاتو محبوبیت بیشتری دارد و صدای او، شما را به فضایی آرامش‌بخش و رویایی فرو خواهد برد.

لا گوئرا دی پی ‌یرو

آهنگ لا گوئرا دی پی ‌یرو (La Guerra di Piero) یا «جنگ پی‌یرو» یکی از شاهکارهای فابریتسیو د آندره (Fabrizio De André) است.

این آهنگ وحشت و دردی را نشان می‌دهد که در جنگ وجود دارد. پی‌یرو در این ترانه یکی از صدها سربازی است که جان خود را در جنگ از دست داده و خانواده‌‌اش در غم مرگ او سوگواری می‌کنند.

این آهنگ مثل بسیاری از آهنگ‌های دی آندره ازجمله بوکا دی روزا (Bocca di Rosa)، ایل تیستامینتو دی تیتو (Il Testamento di Tito) و ولتا لا کارتا (Volta la Carta) ‌یکی از جاودانه‌های موسیقی ایتالیا به شمار می‌رود.

لیتالیانو

لیتالیانو (L’Italiano) یا «ایتالیایی» توسط توتو کوتونیو (Toto Cutugno)‌ اجرا شده است. این آهنگ را می‌توان بدون اغراق به‌عنوان دومین سرود ملی ایتالیا معرفی کرد.

لیتالیانو برای اولین بار در فستیوال موسیقی سانرمو در سال ۱۹۸۳ خوانده شد. ترانه‌ی این موسیقی با مضمونی گیرا به توصیف خوبی‌ها و بدی‌های مردم ایتالیا می‌پردازد.

بدون شک، توتو کوتونیو برای توصیف ایتالیایی‌ها از کلیشه‌ کمک می‌گیرد اما درمجموع، این آهنگ یک شاهکار واقعی به‌حساب می‌آید.

اگر قصد شرکت در یک تور ایتالیا را داشتید، از شنیدن این موسیقی‌ها در طول سفر خود لذت ببرید.