موزه لوور پاریس، پربازدید‌ترین موزه‌ جهان

لوور در اصل یک کاخ سلطنتی بوده، اما امروزه مشهورترین موزه جهان است. حتی اگر ‌ذره‌ای به دنیای هنر و مجسمه‌ها علاقه ندارید، لوور شما را به خود جذب خواهد کرد.

موزه لوور (Louvre) پاریس در منطقه یک، یعنی در قلب این شهر قرار دارد. پادشاه فرانسوای اول در اوایل قرن شانزدهم با جمع‌آوری آثار هنری و هدایای تقدیمی به پادشاهی فرانسه، بنای شکل‌گیری موزه لوور را گذاشت. علاقه او به هنر چنان بود که از برخی از هنرمندان از جمله داوینچی دعوت کرد که برای همیشه به فرانسه سفر کنند. در این سفر بود که تابلوی معروف مونالیزا به پاریس رسید. این مجموعه به‌لطف هدایا و خریدهای او و شاهانِ پس از او، پیوسته به رشد و توسعه ادامه داد.

در سال ۱۷۹۳ و پس از انقلاب فرانسه، لوور به موزه‌ای ملی تبدیل شد که برای همگان قابل بازدید است. موزه لوور از جاذبه‌هایی است که هرگز نباید بازدید از آن در تور فرانسه از قلم بیافتد. 

موزه لوور ده‌ها هزار اثر را در خود گنجانده که ۳۵,۰۰۰ عدد از آن‌ها در حال نمایش هستند. در اینجا می‌توان گستره‌ای وسیع و متنوع از آثار هنری شامل عتیقه‌های باستانی تا آثار میانه قرن ۱۹ و همچنین آثار باستانی ایران را مشاهده کرد. در میان آثار گوناگون موزه؛ ونوس میلو، مجسمه نایکی، برده در حال احتضار میکل‌آنژ و صد البته مونالیزای لئوناردو داوینچی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار هستند.

بعد از ورود به موزه و در زیر هرم معروف لوور، شما به سه بخش بزرگ یعنی سولی، ریشولیو و دنون که هر کدام یک ورودی دارند، دسترسی خواهید داشت.

بخش سولی

بخش سولی (Sully)، قدیمی‌ترین قسمت لوور به‌شمار می‌‌آید. طبقه دوم آن مجموعه‌ای از نقاشی‌های فرانسوی، طراحی‌ها و چاپ‌های دستی را به نمایش می‌گذارد. یکی از موارد برجسته آن نقاشی حمام ترکی است که در اواخر قرن هجده توسط ژان اوگوست دومینیک اَنگْر کشیده شده است.

طبقه همکف بخش سولی مجموعه عظیمی از آثار باستانی را خواهید دید. در سی اتاق آن می‌توانید دست‌سازه‌های مختلف، مجسمه‌هایی از مصر باستان مانند کاتب نشسته و مجسمه فرعون رامسس دوم را تماشا کنید. در طبقه همکف مجسمه آفرودیت که بیشتر به نام ونوس میلو شناخته می‌شود، قرار دارد. این مجسمه یکی از مهم‌ترین آثار لوور در مجموعه یونان است. یکی دیگر از دلایلی که می‌تواند شما را به طبقه همکف بخش سولی بکشاند، تماشای بقایای قلعه قرون‌وسطایی لوور است.

بخش ریشولیو

در بخش ریشولیو (Richelieu) نقاشی‌هایی از قرون‌ وسطی تا قرن نوزدهم از سراسر اروپا در طبقه دوم به نمایش گذاشته شده‌اند. در میان آن‌ها آثاری از استادان صاحب‌نام نقاشی مانند روبَنس و رامبراند به‌چشم می‌خورد. یکی دیگر از معروف‌ترین آثار این بخش، باکره وزیر رولَن، یک اثر قرن پانزدهمی از نقاش فلاندری، یان وان آیک است.

طبقه اول این بخش محل نگهداری مجموعه‌ای از هنرهای تزئینی است که آثاری مانند ساعت، مبلمان، چینی و فرش را شامل می‌شود. در همین طبقه می‌توانید آپارتمانی پر از تزئینات مجلل ناپلئون سوم را نیز تماشا کنید. دیدن این مکان به شما امکان می‌دهد که بتوانید فضای لوور پیش از موزه شدن را تصور کنید.

طبقه همکف و زیرین این بخش محل نگهداری مجموعه وسیع مجسمه‌های لوور است. آن‌ها در دو حیاط با سقف شیشه‌ای به نام کور پوژه و کور مارلی به نمایش گذاشته شده‌اند. در کور مارلی می‌توان اسب‌های مارلی، مجسمه‌ای مرمری متعلق به قرن هجده اثر گیوم کوسْتو را دید. همچنین سنگ مقبره فیلیپ پو نیز در همین نزدیکی است. طبقه همکف علاوه بر این موارد مجموعه‌ای از آثار باستانی شرق نزدیک را نیز به نمایش می‌گذارد. یکی از مهم‌ترین آثار این بخش لوح حمورابی است؛ لوحی از قرن هجدهم پیش از میلاد که شامل برخی قوانین جامعه آن زمان است.

بخش دنون

دنون (Denon) شلوغ‌ترین بخش در میان قسمت‌های مختلف لوور به‌حساب می‌آید. نقاشی معروف مونالیزا که توسط لئوناردو داوینچی خلق شده است، در طبقه اول قرار دارد و بیشترین جمعیت را به‌سمت خود جذب می‌کند.

هرچند شاهکارهای دیگری نیز مانند عروسی در قانا اثر ورونزه و تقدیس امپراطور ناپلئون اول اثر ژاک لویی داوید در این قسمت وجود دارند. یکی دیگر از جاذبه‌ها؛ مجسمه الهه پیروزی یا نایکی، یک تندیس یونان باستانی، است که در راهروی متصل کننده‌ی دنون به سولی قرار دارد.

طبقه همکف بخش دنون، محل نگهداری مجموعه بزرگ آثار باستانی رومی و اتروسکی و همچنین مجموعه‌ی مجسمه‌های دوره رنسانس تا قرن نوزدهم است. مجسمه معروف برده در حال احتضار اثر میکل‌آنژ در این قسمت قرار دارد. در همین طبقه هشت اتاق با دست‌سازه‌های آفریقا، آسیا، اقیانوسیه و آمریکا نیز وجود دارند. مجسمه‌های قرون‌وسطایی اروپا در طبقه پایین‌تر بخش دنون به نمایش گذاشته شده‌اند.

تاریخچه موزه لوور

لوور در چند مرحله مختلف ساخته و تکمیل شد، اما در ابتدا به عنوان قلعه‌ای در قرن دوازده توسط شاه فیلیپ دوم بنا نهاده شد. بیشترین توسعه لوور در قرن چهاردهم، در زمان حکومت شارل پنجم صورت گرفت. ظاهر فعلی این بنا به قرن پانزدهم بازمی‌گردد؛ زمانی‌که قلعه اصلی تخریب و ساختمانی در راستای رود سن ساخته شد.

کاخ لوور در قرن شانزدهم نیز شاهد توسعه‌ها و گسترش‌هایی بود که توسط معماری به نام پیر لِسکو صورت گرفت. وی بنا را به مجموعه‌ای با دو حیاط تغییر شکل داد. دهه‌ای بعد کاتارینا مدیچی کاخ تویلری را به غرب لوور اضافه کرد. ساخت و سازهای لوور به خاطر تصمیم لویی چهاردهم برای نقل‌مکان به کاخ ورسای برای مدتی متوقف شد.

در قرن نوزدهم و طی امپراطوری دوم، لوور دوباره گسترش یافت و جناح ریشولیو به آن افزوده شد. این جناح‌ها در زمان امپراطوری سوم حتی بازهم بیشتر به‌سمت غرب توسعه پیدا کردند. لوور در این زمان دارای چهار ساختمان متقارن بود که یک حیاط بزرگ را محصور می‌کردند، اما این شکل خیلی دوام نیاورد؛ زیرا در سال ۱۸۷۱ کاخ تویلری به آتش کشیده شد و حیاط مرکزی از سمت غرب باز شد.

هرم موزه لوور چیست؟

آخرین سازه‌ای که به مجموعه ساختمان‌های لوور اضافه شد، هرم شیشه‌ای لوور بود. این هرم در سال ۱۹۸۹ به‌دست معمار معروف آمریکایی آی. ام. پِی طراحی شد. هرم لوور اجازه ورود نور خورشید به طبقه زیرین را می‌دهد. ساخت آن با مخالفت‌های زیادی رو‌به‌رو شد. مخالفان معتقد بودند که معماری مدرن این سازه، فضای کلاسیک ساختمان‌های لوور را مخدوش می‌کند؛ با این‌همه ساخت این سازه راهکاری هوشمندانه برای افزایش ظرفیت ورودی به موزه بود، زیرا باعث شد بدون تغییر در ساختمان‌های اصلی، مسئله صف‌های طولانی تا حدودی حل شود.