استادیوم های المپیک خیره کننده در جهان

آیا با شگفت‌انگیزترین استادیوم‌های المپیک جهان آشنایی دارید؟ سازه‌های خیره کننده‌ای مانند استادیوم پکن، مرکز بازی‌های آبی لندن، استادیوم آتن یا سیدنی، همگی در این راهنما به شما معرفی خواهند شد.

سازه‌های ورزشی معمولاً در بحث شاهکارهای معماری و مهندسی مورد غفلت واقع می‌شوند، اما در واقع به همان اندازه لایق توجه هستند؛ به ویژه استادیوم‌های المپیک که توسط معماران پیشتاز جهان طراحی می‌شوند و سرمایه گذاری هنگفتی رویشان صورت می‌گیرد. در این مقاله شما را با حیرت‌انگیزترین استادیوم‌های المپیک جهان آشنا خواهیم کرد که به عنوان محل اصلی بازی‌های المپیک یا رویدادهای مهم دیگر مورد استفاده واقع شده‌اند.

۱. لس آنجلس

«استادیوم یادمان لس آنجلس» (Los Angeles Memorial Coliseum) محل اصلی برگزاری بازی‌های المپیک سال ۱۹۳۲ و ۱۹۸۴ میلادی بود و امروزه میزبان تیم فوتبال «تروجان‌ها» از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی شده و همچنین برای بیسبال هم زیاد مورد استفاده قرار گرفته است. این استادیوم یک سازه معروف تاریخی و ملی به شمار می‌رود و واژه «یادمان» که در نام آن می‌بینید به سربازانی اشاره دارد که در جنگ جهانی اول جان خود را فدا کردند. معماران این استادیوم «جان» و «دونالد پارکینسون» بودند که از سبک معماری آردِکو برای طاق معروف سازه استفاده نمودند. مجسمه‌ای که جلوی ورودی می‌بینید برای بازی‌های ۱۹۸۴ ساخته شد.

۲. لندن

«استادیوم المپیک لندن» (Olympic Stadium) برای بازی‌های بسیار موفق سال ۲۰۱۲ ساخته شد و بعداً به میزبانی باشگاه فوتبال «وست هَم» (West Ham) در آمد. از زمان بازی‌های المپیک، در اینجا مسابقات جام جهانی راگبی و همچنین قهرمانی‌های جهانی IAAF سال ۲۰۱۷ هم برگزار شدند. این استادیوم خیره‌کننده توسط معماران محبوبی که پشت پروژه استادیوم استرالیا و آرِناهای O2 در برلین و لندن هم بودند، طراحی گردید. طی بازی‌ها حدود ۸۰,۰۰۰ تماشاچی داخل استادیوم بودند، اما این میزان برای رویدادهای بعدی به ۶۰,۰۰۰ نفر کاهش یافت. این بنا به ویژه در شب که نورپردازی می‌شود، بسیار دیدنی خواهد بود.

۳. بارسلون

«استادیوم بارسلون» که به نام‌ «استادیوم المپیک مونجوئیک» (the Estadi Olimpic de Montjuic) هم شناخته می‌شود، در سال ۱۹۲۷ برای نمایشگاه بین‌المللی سال ۱۹۲۹ در بارسلون ساخته شد. اولین رویداد ورزشی که در این استادیوم برگزار گردید، مسابقه فوتبالی بین کاتالونیا و «بولتون واندِرِرز» (Bolton Wanderers) بود. انتظار می‌رفت که بازی‌های سال ۱۹۳۶ در اینجا برگزار شوند؛ اما متأسفانه برلین میزبان‌ آن شد. بعد از بازسازی‌های سال ۱۹۸۹، استادیوم برای بازی‌های المپیک ۱۹۹۲ مورد استفاده قرار گرفت. طی این بازسازی‌ها تنها چیزی که از بنای اصلی باقی ماند، سر در شگفت‌انگیز، برج‌ها و گنبد‌های آن بودند که تأثیرات موری را با مدرنیسم ترکیب می‌کردند.

۴. مونترال

«استادیوم المپیک مونترال» (Montreal’s Olympic Stadium) انگار از قلب فیلم‌های علمی تخیلی بیرون آمده است! ساختمان اصلی برای بازی‌های سال ۱۹۷۶ در مونترال ساخته شد و ظاهری باورنکردنی دارد که البته هزینه‌ای هنگفت برای بازسازی و اصلاح آن خرج شد. طراحی اولیه توسط «روژه تَییبِر» (Roger Taillibert) فرانسوی صورت گرفت که در آن سبک معماری ارگانیک که از فرم‌های طبیعی الهام گرفته شده را می‌بینید. برج بزرگی که بر استادیوم تخم مرغی سایه افکنده، بلندترین سازه شیب‌دار جهان بوده و در زمان بازی‌ها هنوز ساختش به پایان نرسیده بود.

۵. مرکز بازی‌های آبی لندن

این سازه یکی از شاهکارهای معماری جهان در لندن بوده و نمی‌توان آن را نادیده گرفت. «مرکز بازی‌های آبی لندن» (London Aquatics Centre) برای مسابقات استخری بازی‌های المپیک ۲۰۱۲، توسط معمار زبردست، زها حدید طراحی شد. این ساختمان روبروی استادیوم المپیک بوده و مجسمه‌ای از «آنیش کاپور» (Anish Kapoor) هم در پارک آن به چشم می‌خورد. سقف سفید و موج‌دار این مجموعه یادآور حرکت نرم موج‌های آب است. مرکز بازی‌های آبی لندن با ظاهر زیبای خود، امروزه به عنوان استخر و مرکز شیرجه به روی عموم باز بوده و در آینده هم برای رویدادهای بزرگ آبی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

۶. پکن

«استادیوم ملی پکن» (The Beijing National Stadium) که به خاطر نما و ستون‌های استیل بیرونی‌اش بیشتر به «آشیانه پرنده» شهرت پیدا کرد، برای بازی‌های سال ۲۰۰۸ در پکن ساخته شد. طراحی فوق‌العاده آن توسط تیمی انجام شد که شامل معماران سوئیسی «هرتزوگ» (Herzog) و «دمورون» (de Meuron) و گروه طراحی و تحقیقات معماری چین بود. طراحی این مجموعه ورزشی از سرامیک‌های چینی الهام گرفته شد. استادیوم طی بازی‌های المپیک ۹۱,۰۰۰ نفر را در خود جای داد و ساخت آن ۵ سال به طول انجامید. این سازه بزرگ‌ترین سازه استیلی جهان محسوب می‌شود.

۷. مسکو

محل برگزاری بازی‌های المپیک سال ۱۹۸۰، در واقع در دهه ۱۹۵۰ به عنوان اولین سازه ورزشی در مسکو ساخته شد و تا سال ۱۹۹۲ به نام «استادیوم مرکزی لنین» (Central Lenin Stadium) شهرت داشت. بعد از آن نام مجموعه به «استادیوم لوژنیکی» (Luzhniki Stadium) تغییر یافت. برای بازی‌های المپیک یک پروژه بازسازی کامل روی استادیوم اجرا شد که نمایشی از شاهکار شوروی برای غرب بود. در این مجموعه بزرگ و با‌ابهت، بیش از ۱۰۰,۰۰۰ نفر جا می‌شدند. در سال ۲۰۰۸ هم از اینجا برای فینال لیگ قهرمانی بین چلسی و منچستر یونایتد استفاده شد و همان طور که می‌دانید میزبان جام جهانی فوتبال ۲۰۱۸ هم خواهد بود.

۸. مونیخ

 «اولیمپیا اشتادیون» (Olympiastadion) در مونیخ بی‌تردید یک جاذبه دیدنی است. اینجا میزبان سابق بایرن مونیخ بوده و برای فینال جام جهانی سال ۱۹۷۴ و بازی‌های المپیک سال ۱۹۷۲ هم مورد استفاده قرار گرفت. این استادیوم بزرگ، سقف نداشته و در عوض با سایبان‌های شفاف عظیمی از شیشه و کابل‌های استیل، شبیه به کوهستان‌های آلپ پوشیده می‌شود. از این استادیوم برای برگزاری کنسرت‌های بزرگ هم استفاده می‌شود و گنجایش ۷۰,۰۰۰ تماشاچی را دارد.

۹. سیدنی

«استادیوم استرالیا» (Stadium Australia) یا استادیوم ANZ، برای بازی‌های المپیک سال ۲۰۰۰ در سیدنی ساخته شد. همان‌طور که پیش‌تر گفتیم، گروهی که استادیوم لندن را برای سال ۲۰۱۲ طراحی کردند، این پروژه را به عهده گرفتند. این سازه بزرگ‌ترین استادیوم المپیک جهان بوده و می‌توانست طی بازی‌ها ۱۱۰,۰۰۰ تماشاچی را در خود جای دهد. فرم زین-شکل خارق‌العاده‌ی آن از پلی کربناتی که نور را عبور می‌دهد، ساخته شد تا جدای از فراهم کردن سایه برای تماشاچیان، بتواند اتمسفر استادیوم را هم کنترل کند. زمین بازی اصلی این مجموعه می‌تواند به سرعت برای بازی‌های راگبی، کریکت و فوتبال تغییر کند.

۱۰. آتن

«استادیوم اسپیروس لوئیس» (Spiros Louis Stadium) که نام خود را از اولین برنده ماراتون افتتاحیه بازی‌های ۱۸۹۶ گرفت، به استادیوم آتن هم شناخته می‌شود. البته آتن میزبان «استادیوم پاناتئائیک» (Panathenaic Stadium) هم هست که اولین بازی‌ها در آنجا برگزار شدند؛ اما اسپیروس لوئیس مدرن برای المپیک ۲۰۰۴ توسط معماری اسپانیایی، «سانتیاگو کالاتراوا» (Santiago Calatrava)، مورد بازسازی به سبک فوتوریستی قرار گرفت. این مجموعه در ابتدا در دهه ۱۹۸۰ ساخته شد و میزبان قهرمانی‌های ورزشی اروپایی سال ۱۹۸۲ بود. سیستم هیدرولیکی که در سقف می‌بینید توسط کالاتراوا قرار داده شد.

۱۱. برلین

«استادیوم المپیک برلین» (Berlin Olympic Stadium) برای بازی‌های سال ۱۹۳۶ ساخته شد و طراحی آن را به معماری به نام «ورنر مارش» (Werner March) سپردند. قرار بود سازه جدید بر روی زمین استادیوم «دویتشِس» (Deutsches) بنا شود که توسط پدرش برای بازی‌های سال ۱۹۱۶ طراحی شده بود ولی به دلیل جنگ جهانی اول لغو گردید. المپیک ۱۹۳۶، بازی‌های المپیک نازی بود که با حضور خود هیتلر در استادیومی که توسط رژیم منحوسش طراحی شده بود، افتتاح گشت. البته نمی‌توان طراحی قابل توجه مجموعه را به این دلیل نادیده گرفت؛ نمایشی از قدرت نازی و نیروی آلمان در سبک پرابهت نئوکلاسیک.

۱۲. مرکز بازی‌های آبی ملی پکن

«مکعب آبی» (Water Cube) معروف، یکی از خیره‌کننده‌ترین سازه‌های المپیکی جهان است. اینجا هم برای مسابقات آبی المپیک ۲۰۰۸ ساخته شد. طراحی مجموعه از بین ۱۰ رقیب دیگر انتخاب گردید و توسط مجمعی از معماران استرالیایی و چینی توسعه یافت. نمای مستطیلی این ساختمان با حباب‌های آبی نورانی که نمادی از آب هستند، پوشیده شده است.