کلیسای سنت پیر در ژنو؛ ترکیبی از سبک های معماری گوناگون

کلیسای سنت پیر یا همان سنت پیتر، در مرکز شهر ژنو قرار گرفته و علاوه بر معماری و نمای داخلی زیبای آن، از این لحاظ اهمیت دارد که ژان کالون در قرن 16 در این مکان خطابه می‌خواند.

«کلیسای سنت پیِر» (St. Pierre Cathedral) از جاذبه‌های سوئیس در ژنو که آن را در زبان انگلیسی با نام «کلیسای سنت پیتر» نیز می‌شناسند، در بالاترین نقطه از تپه‌ای واقع شده که «محله‌ی قدیمی» بر روی آن قرار دارد. این کلیسا همانطور که از نامش مشخص است، وقف «سنت پیر» شده و حوادث گوناگونی از جنگ و آتش‌سوزی گرفته تا بازسازی‌های انجام شده، تغییرات بسیاری را در طول تاریخ در معماری اروپایی آن به وجود آورده‌اند. کلیسای سنت پیر در نزدیکی باغ انگلیسی و ساعت گل ژنو قرار گرفته و بیشتر به این دلیل شهرت دارد که یکی از رهبران اصلاحات پروتستانی اهل کشور فرانسه یعنی «ژان کالون» (John Calvin)، خطابه‌ها و سخنرانی‌های پرشور خود در قرن 16 میلادی را در این کلیسا انجام می‌داد. علاوه بر آن، معماری و نمای داخلی این کلیسا نیز ارزش دیدن دارد و ساختمان گوتیک و رنسانس و نمای نئوکلاسیک آن هنوز هم در مرکز شهر بین‌المللی کشور سوئیس، یعنی ژنو خودنمایی می‌کند.

تاریخچه

پایین کلیسای سنت پیر، منطقه‌ی باستان‌شناسی آن قرار دارد و حفاری‌های انجام شده در این ناحیه نشان می‌دهد که زمانی 3 کلیسا و یک سردابه ی متعلق به قرن 11 میلادی در این مکان وجود داشته است. اولین کلیسای رمانسک ساخته شده در این منطقه به سال 1000 میلادی برمی‌گردد؛ اما کار بر روی ساختمان امروزی این کلیسا در سال 1160 شروع شد و چیزی حدود 150 سال طول کشید تا به پایان برسد. به همین دلیل در اواخر پروژه، ساختمان کلیسا از معماری گوتیک آن زمان نیز تأثیر پذیرفته است.

«نیایشگاه مکابیان» (Chapel Of The Maccabees)، یک نمونه از همین سبک گوتیک به شمار می‌رود که آن را در سال 1397 میلادی به این بنا اضافه کردند. کلیسای کاتولیک سنت پیر، در سال 1536 میلادی به کلیسای پروتستان تبدیل شد و ژان کالون تا سال 1564 در این مکان خطابه می‌خواند. اصلاح‌طلبان پروتستان، تمامی وسایل و مجسمه‌ها و نقاشی‌های این بنا را از کلیسا بیرون بردند و فقط شیشه‌های رنگی آن را برایش باقی گذاشتند. نمای گوتیک این کلیسا نیز در سال 1750 میلادی به نئوکلاسیک تغییر پیدا کرد.

معماری و بخش های دیدنی

در ظاهر این کلیسا، ترکیب عجیبی از سبک‌های مختلف را خواهید دید. برای مثال در اطراف ساختمان رمانسک این بنا، نمای بیرونی ستون‌دار آن نمایانگر سبک نئوکلاسیک است و تقریباً می‌توان گفت که با 2 برج سمت شرق این کلیسا همخوانی ندارد. بالاتر از همه‌ی آن‌ها، منار سبز رنگ آن قرار گرفته که از سال 1800 میلادی باقی مانده است. از لحاظ هماهنگی بین سبک‌ها، اوضاع در داخل کلیسای سنت پیر بهتر می‌شود. شبستان این کلیسا، تزئینات چندانی ندارد و این موضوع به زمانی برمی‌گردد که این بنا به کلیسای پروتستان تبدیل شد. اصلاح‌طلبان پروتستان و پیروان ژان کالون، مخالف به تصویر کشیدن افراد مذهبی و مقدس بودند؛ بنابراین تمامی این موارد و هرگونه افراط در زمینه‌های دیگر را از کلیسا خارج کردند تا توجه بیشتر به کلمات باشد، نه تصاویر.

با این حال، شبستان این کلیسا گرم و صمیمی است و سبک رمانسک و گوتیک در آن به زیبایی با هم ترکیب شده‌اند. خوشبختانه به پنجره‌های رنگی کلیسا آسیب جدی نرسیده و سرستون‌های رمانسک شبستان آن نیز تقریباً سالم مانده‌اند و چهره‌ی انسان‌ها و موجودات اساطیری را به نمایش می‌گذارند. بخش سرایندگان گروه کر این کلیسا به قرن 15 میلادی تعلق دارد و توانسته از خرابی‌های دوران پروتستان جان سالم به در ببرد؛ زیرا در آن زمان در کلیسای سنت پیر قرار نداشت و متعلق به «کلیسای فلورنتین» بود که بعدها خراب شد. همچنین می‌توانید از مقبره‌ی قرن 19 «آنری دوک روآن» در «نیایشگاه روآن» (Rohan Chapel) نیز دیدن کنید.

از «نیایشگاه مکابیان» (Chapel Of The Maccabees) ابتدا به عنوان انبار استفاده می‌شد و بعد از جنبش اصلاحات، سخنرانی‌ها را در آن برگزار می‌کردند. اما در سال 1878 میلادی، دوباره به مکانی مقدس تبدیل و به آن رسیدگی شد. امروزه این مکان، دعاخانه ای کوچک اما بسیار زیبا، رنگارنگ و به سبک گوتیک است و یکی از تماشایی‌ترین بخش‌های کلیسای سنت پیر به حساب می‌آید. آخرین بخشی که پیشنهاد می‌کنیم بازدید از آن را از دست ندهید، برج شمالی کلیسای سنت پیر است که باید از 157 پله‌ی باریک و مارپیچ آن بالا بروید تا بتوانید به منظره‌ی تماشایی شهر و دریاچه‌ی ژنو دسترسی داشته باشید. ورودی این ناحیه، از سمت چپ شبستان است و «صندلی کالون» در نزدیکی آن قرار دارد. علاوه بر آن، «منطقه‌ی باستان‌شناسی» (Archaeological Site of St. Pierre Cathedral) واقع در زیر کلیسا نیز از لحاظ تاریخی، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و آثار گوناگونی از زمان ورود مسیحیت به ژنو تا قرن 11 میلادی را در برمی‌گیرد.