با ۹ قانون عجیب برزیل آشنا شوید

در طول سالیان متمادی قوانین عجیبی در برزیل به تصویب رسیده‌اند که با روی‌ کار آمدن حکومت جدید،  اجرای آن‌ها لغو و قوانین عجیب دیگری جای آن‌ها را گرفته‌اند. 

در برزیل تغییرات پی‌درپی حکومت‌های اقتدارگرا منجر به اختلافات زیادی شده است. بخش عمده‌ی این کشمکش‌ها مربوط به این بوده است که چه مواردی باید مجاز یا غیرمجاز شمرده شوند. در حالی‌که بسیاری از این قوانین همچنان در حال اجرا هستند و معقول به نظر می‌رسند، برخی از آن‌ها واقعاً باعث تعجب شما خواهند شد. در این مقاله شما را با ممنوعیت‌های عجیبی در برزیل آشنا می‌کنیم که باورش برای شما کمی سخت خواهد بود.

سفر به برزیل با تورهای آژانس مسافرتی ایوار

۱. فوتبال زنان

تا سال ۱۹۴۰ دست‌کم ۱۰ باشگاه فوتبال زنان در شهر ریودوژانیرو وجود داشت که با یکدیگر رقابت می‌کردند و محبوبیت این ورزش در میان بانوان برزیلی رو به افزایش بود. در همین زمان رئیس‌جمهور وقت جیتولیو وارگاس (Getúlio Vargas) اجازه‌ی تصویب ماده ۵۴ را صادر کرد. بر اساس این قانون زنان نباید ورزش‌هایی را انجام می‌دادند که با شرایط جسمی و دستگاه تولیدمثلی آن‌ها ناسازگار بود. با اجرای این قانون تمام تیم‌های فوتبال زنان منحل شد و هر تلاشی برای تشکیل دوباره‌ی تیم جدید از بین رفت. البته مدت‌ها بعد در سال ۱۹۷۹ این ممنوعیت لغو شد.

۲. سامبا

امروزه سامبا مشخص‌ترین نماد فرهنگ برزیل محسوب می‌شود؛ اما همیشه این‌طور نبوده است. در آغاز قرن بیستم، سردمداران جمهوری قدیم برزیل تصور می‌کردند که سامبا به خاطر اینکه ریشه در فرهنگ آفریقایی‌ها دارد، چهره برزیل را مخدوش می‌کند. این دسته از آفریقایی‌ها بعد از لغو برده‌داری در برزیل ماندگار شده بودند. با تصویب قانون منع این رقص، پلیس هرکسی را که به اجرای موسیقی یا رقص سامبا می‌پرداخت، مجازات می‌کرد. در سال ۱۹۱۷ این قانون در پی انتشار آهنگ پِلو تلفن (Pelo Telefone) توسط دونگا (Donga)، یکی از مشهورترین خوانندگان و آهنگسازان سامبا تغییر کرد. با آهنگ پلو تلفن، سامبا به شکل جدی پا به عرصه‌ی موسیقی برزیل گذاشت.

۳. کاپوئرا

ورزش کاپوئرا در برزیل را برده‌هایی به وجود آوردند که هنرهای رزمی را مخفیانه تحت پوشش رقص‌ محلی تمرین می‌کردند. بعد از لغو برده‌داری، حکومت نگران بود که برده‌های آزاد شده باهم متحد شوند و شورش کنند؛ درنتیجه در اواخر قرن نوزدهم تمرین حرکات کاپوئرا را ممنوع کرد. مدت‌ها بعد در سال ۱۹۳۷ ممنوعیت این قانون برداشته و به‌عنوان یک نوع رقص شناخته شد.

۴. استفاده از تلفن همراه در بانک‌

در بیشتر شهرهای برزیل استفاده از تلفن همراه در بانک‌ ممنوع است و کسانی که از این قانون سرپیچی کنند، جریمه می‌شوند. البته حراست بانک پیش از اجرای قانون به فرد تذکر می‌دهد. این مقررات برای جلوگیری از ردوبدل اطلاعات بین مجرمین و محافظت از مراجعین بانک وضع شده است تا در هنگام خروج از آن‌ها سرقت نشود.

۵. تبلیغات درون شهری

در سطح شهر سائوپائولو هیچ‌گونه بیلبوردی وجود ندارد. شهرداری این شهر مدعی شده که بیلبوردها حواس رانندگان را پرت می‌کنند، به همین دلیل نصب بیلبورد تبلیغاتی را غدغن کرد. با این‌حال این قانون فقط در داخل شهر سائوپائولو اجرا می‌شود و تبلیغات در حاشیه شهر و اطراف آن قانونی است.

۶. پوشیدن کلاه ایمنی در ساختمان

در بیشتر ایالات برزیل پوشیدن کلاه ایمنی یا هر چیزی که صورت را بپوشاند، در داخل یا محوطه‌ی ساختمان ممنوع است. این قانون برای جلوگیری از سرقت مسلحانه گذاشته شده است تا پلیس بتواند هویت و چهره‌ی افراد را با دوربین‌های امنیتی تشخیص دهد.

۷. قمار

اگر به برزیل سفر کنید، متوجه خواهید شد که تعداد کازینوها در این کشور انگشت‌شمار است. دولت به این دلیل که قادر نیست گردش پول نقد را در چنین مکان‌هایی نظارت کند، قمار را ممنوع اعلام کرده است. قانون منع قمار در سال ۱۹۴۶ به اجرا در آمد. هرچند قمار کردن در کازینوها ممنوع است، اما قمار آنلاین منع قانونی ندارد.

سالن های برنزه کردن

برزیل یکی از اولین کشورهایی بود که سالن‌های تَنینگ یا برنزه کردن پوست را ممنوع کرد. این قانون که از سال ۲۰۱۱ به اجرا در آمد، فقط برای مقاصد آرایشی و زیبایی غدغن شده است. البته سالن‌های برنزه کردن هنوز برای درمان پزشکی و تسکین علائم بیماری مثل پسوریازیس (Psoriasis) استفاده می‌شوند.

آهنگ‌ های جیل گیلبرتو و کایتانو ولوسو

در دوره‌ی حکومت دیکتاتوری برزیل بین دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ با حاکم شدن جو اختناق و فشار بر عرصه‌ی فرهنگ، شنیدن آهنگ‌ها و ترانه‌های خاصی ممنوع اعلام شد. مسئولان تصور می‌کردند که این آهنگ‌ها اقتدار حکومت را زیر سوال می‌برد و آن‌ها را تهدید می‌کند. هنرمندانی مانند جیل گیلبرتو (Gil Gilberto) و کایتانو ولوسو (Caetano Veloso) از گزند اجرای این قانون بی‌نصیب نماندند و سرانجام بازداشت و تبعید شدند.