مانکن پیس بروکسل و سایر مجسمه های جالب که باید بشناسید

بلژيک با ساختمان‌های خیره‌کننده‌اش به سبک گوتیک شهرت فراوانی دارد. اما در کنار این معماری زیبا از مجسمه‌هایی که به شهر حال و هوایی شاد و سر‌‌‌‌زنده  بخشیده‌اند، غافل نشوید.

سه‌گانه‌ی پی‌پی (pee-pee trio) تنها مجسمه‌های بروکسل نیستند که خیابان‌های این شهر را با زیبایی عجیب و نامتعارف خودشان جذاب کرده‌اند. گربه‌ی دوچرخه‌سوار، شیر ترسو، افسر پلیسی که پشت پا خورده و در حال افتادن است، تمامی این‌ها به جذابیت شهری در تور مجسمه‌های جالب بروکسل افزوده است. برای آشنایی بیشتر با این مجسمه‌های جذاب در بلژیک با ما همراه شوید.

مادام شاپو

تور با این مجسمه عجیب محلی شروع می‌شود؛ مادام شاپو (Madame Chapeau) یکی از پنج‌گانه‌ی مجسمه‌ساز خلاق بلژیکی، تام فرانتزن (Tom Frantzen)، است. فرانتزن به‌عنوان یکی از شیفتگان هنر زوآنز (Zwanze) زندگی‌اش را وقف زنده نگه‌داشتن این نوع طنز تجسمی و تا‌‌‌‌ حدودی هم سورئال بلژیکی کرده است. اگر از نزدیک به مادام شاپو نگاهی بیندازید، می‌بینید که او با سهل‌انگاری در حال شمردن سکه‌هایش است، آن‌هم در محله‌ای که به خاطر جیب‌برهایش مشهور است. کمی نزدیک‌تر که بروید، متوجه خواهید شد که مادام شاپو در حقیقت مردی است که لباس پیرزن‌ها را به تن کرده است.

مانکن پیس

چند خیابان پایین‌تر، طنز تجسمی در بروکسل با قدیمی‌ترین و مشهورترین عضو از خانواده‌ی مجسمه‌هایی که در حال ادرار کردن هستند، ادامه پیدا می‌کند. هیچ کودک مو فرفری تاب ه‌حال چنین مجموعه‌ای از لباس‌های گران‌قیمت نداشته است، بنابراین احتمال این‌که مانکن پیس را در یک دست از لباس‌هایش ببینید، زیاد است. این مجسمه کوچک بیش از نهصد دست لباس متفاوت دارد؛ از مرد خوش‌لباس اواخر قرن نوزده بگیرید تا لباس بالماسکه‌ی ماجراجوی ایتالیایی، کازانوای اغواگر.

قهرمانان و بزرگان ملی عمارت شهرداری

یک پیاده‌روی سه‌دقیقه‌ای از مجسمه‌ی مانکن پیس شما را به میدان با‌شکوه گراند پلس یا همان میدان مرکزی بروکسل می‌رساند؛ جایی‌که در هر گوشه‌ی عمارت گوتیک شهرداری، مجسمه‌ی دوک، دوشس یا یکی دیگر از شخصیت‌های مهم تاریخی ملی نظاره‌گر میدانی است که در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.

دوچرخه‌ سوار

روبه‌روی میدان گراند پلس، در انتهای بازار زیبای سن هوبرت (Galaeries Royals Saint-Hubert)، مجسمه‌ی دوچرخه‌سوار (La Cyclist) خودنمایی می‌کند. گربه‌ی کاریکاتوری سوار بر دوچرخه اثر آلن سشا (Alain Séchas) ، تضاد رنگی دلپذیری در محیط به وجود آورده است که بازار سرپوشیده سن هوبرت و کافه خیال‌انگیز  لَمورت سوبیت (La Mort Subite) را به یکدیگر مرتبط می‌سازد.

جینیک پیس

کمی آن‌طرف‌تر در سمتی که میدان گراند پلس قرار گرفته است، خواهر مانکن پیس، جینیک پیس (Jeanneke Pis) در انتهای کوچه‌ای بن‌بست، مشغول کار خودش است. جینیک در مقایسه با نسخه‌ی مذکر خودش، پشت میله‌های قرمزرنگی چمباتمه زده و به‌سختی در معرض دید است، اما اصلاً خجالتی‌تر به نظر نمی‌آید.

زینک

سه‌گانه‌ی پی‌پی با زینِک (Zinneke) کامل می‌شود. او مثل خانواده انسانی خودش یک فواره نیست، اما به لطف ویژگی‌های استادانه‌ی فرانتزن در هنر عمومی، معقول به نظر می‌آید که زینک در نقش سگی شهری در مقابل تیرکی، قضای حاجت کند.

کبوتر سرباز

بلژیکی‌ها به‌عنوان یک ملت کوچک عادت به فراموشی ندارند، به همین خاطر از پیش‌پا افتاده‌ترین افتخارات هم تجلیل می‌کنند؛ اهمیتی ندارد که چقدر آن‌ها را خنده‌دار جلوه دهد؛ بنابراین بنای یادبودی برای کبوتر سرباز (Pigeon Soldat) اختصاص یافته است که نقش مهمی در جنگ جهانی اول ایفا کرد.

مامور شماره ۱۵ (وارتکاپون)

مردی که وارتکاپون (Vaartkapoen) نام دارد، از داخل دریچه‌ی فاضلاب، قوزک پای مامور شماره ۱۵ را دزدکی گرفته تا باعث زمین خوردن مامور بیچاره شود. این مجسمه بر اساس شخصیت پلیس بدشانس از کتاب مصور کوییک و فلوپک (Quick and Flupke) اثر هرژه (Herge) ساخته شده است. این اثر هنری نمونه‌ی عالی دیگری از تلفیق کمدی و فرهنگ بروکسل است که مشخصه‌ی آثار تام فرانتزن به شمار می‌رود.

دو زن در آغوش یکدیگر

کمی آن‌طرف تر از دریچه‌ی کانال، مجسمه‌ی خیره‌کننده‌ای به میدان مالی بروکسل جان بخشیده است. در مقابلِ برج دارایی بروکسل، دو زن، ایستاده یکدیگر را به آغوش کشیده‌اند. با اینکه نسبت به یکدیگر صمیمی به نظر می‌رسند، اما از هم رو برگردانده‌اند.

فواره چارلز بولز

به اطراف میدان گراند پلس برگردیم؛ جایی که چارلز بولز (Charles Buls) و سگش در حال استراحت در مرکزی تاریخی هستند که خود او روزی به‌عنوان شهردار بلژیک به حفظ این آثار کمک کرد. محلی‌ها و گردشگران اغلب برای گرفتن عکس با بولز و یار وفادارش به آن‌ها می‌پیوندند.

مجسمه اسمورف

کوتوله‌های مشهور آبی‌رنگ که به آن‌ها اسمورف می‌گوییم، اختراع بلژیکی‌ها است و این اسمورف غول‌پیکر بر روی قارچش، یادش را در ذهن شما حک خواهد کرد.

 شیر ترسو

بعد از این به سمت اولین توقفگاه سبز و باصفا پیش می‌رویم، پارک بروکسل با درختان اطرافش، در کنار کاخ رویال پالاس (Royal Palace) قرار گرفته است. مجسمه‌ی شیر سنگی که باید از در ورودی پارک نگهبانی کند، اصلاً آماده به نظر نمی‌رسد تا در مقابل خشونت تاب آورد.

دیوار برلین

با رسیدن به ساختمان پارلمان اروپا، قطعه‌ای از تاریخ آلمان در بروکسل به مهمان‌ها خوش‌آمد می‌گوید. در سال ۲۰۰۹، ده قطعه از دیوار نمادین برلین به دل اروپا راه باز کردند و بعد از سرگردانی در شهرها، یکی از قطعه‌ها جایگاه دائمی در مقابل ورودی پارلمان و در مرکز دید بازدیدکنندگان پیدا کرد.

سگ سبز رنگ و دو شاهکار از فرانتزن

دیوار نمادین برلین به‌سوی پارک وسیع سَنکوآنتنر (Cinquantenaire) ایستاده است و به مجسمه‌ای خوش‌یمن که تندیسی از بهترین دوست انسان است، ادای احترام می‌کند. این‌طور گفته می‌شود که نوازش پنجه‌های لَشیان (La chien) خوش‌شانسی می‌آورد و پاهای برنزی صاف و رنگ‌ورو رفته‌ی این سگ نشان می‌دهد که بسیار زیاد توسط گردشگران نوازش شده است.

 در این لحظه می‌توانید برای استراحتی که واقعاً به آن نیاز دارید، روی چمن‌های بلند پارک سنکوآنتنر دراز بکشید یا راهی منطقه‌ی تِرووران (Tervuren) در نزدیکی بروکسل شوید تا از آخرین مجسمه‌های شگفت‌انگیز تام فرانتزن دیدن کنید. هیچ‌کسی از دیدن این مجسمه‌ها که نوعی پیام سیاسی به همراه دارند، اجتناب نمی‌کند.

فرشته‌ی پاکی را در شهر گِنت (Angel of Purification) با ماسک گازی که بر چهره دارد، تصور کنید. او از آلوده شدن هوا به دست بشر خبیث، به ستوه آمده و خشمگین است.

مجسمه‌ی «فکر کنم کنگو باشه» (The Congo I Presume) هدیه‌ای از سوی یک بروکسلی به موزه‌ی سلطنتی آفریقای مرکزی و همچنین یادآور ملتی استعمارگر در گذشته است. (اسم این مجسمه تقلیدی طنزگونه از جمله‌ی مشهور روزنامه‌نگار انگلیسی، هنری مورتون، است. او که با گروهی به دنبال یافتن دکتر لوینسگتن راهی آفریقا شده بود، لحظه‌ای که او را ملاقات کرد، پرسید: فکر کنم، شما دکتر لوینسگتن باشید؟)

 و باز هم فرانتزن با گروه حیوانات شاد و نوازنده‌اش یا همان گروه جاز شهر باندوندو (The Bandundu water Jazz Band) نشاطی وصف‌ناپذیر به ساختمان پالا دِ کلونی (Palais des Colonies) بخشیده است.