موزه ملی هنر زنان، فضایی با هدف ترویج نقش زن در فرهنگ و هنر

موزه‌ ملی هنر زنان در واشنگتن دی سی، در سال ۱۹۸۱ با هدف ترویج نقش زنان در فرهنگ و هنر و همچنین نمایش نابرابری‌های جنسیتی در جوامع مختلف شروع به کار کرد. این موزه حالا پذیرای هنرمندان زن بی‌شماری است.

موزه‌ ملی هنر زنان، تنها موزه‌ مطرح در جهان محسوب می‌شود که اختصاصاً وقف حمایت از زنان از طریق هنر شده است. این موزه با کلکسیون‌ها، نمایشگاه‌ها، برنامه‌ها و محتواهای آنلاین خود، منبع الهامی برای ذهن‌های خلاق در مورد هنر و ایده‌های ناب است.

موزه‌ ملی هنر زنان در واشنگتن دی سی به دنبال نمایشی بهتر از زنان هنرمند است و نقش مرکزی حیاتی برای رهبری تفکرات، مشارکت‌های گروهی و تغییرات اجتماعی را ایفا می‌کند.

این موزه به نابرابری‌های جنسیتی در قالب هنر از طریق معرفی زنان هنرمند بزرگ در گذشته می‌پردازد و درعین‌حال هنرمندان مطرح زن امروزی را نیز معرفی می‌کند.

کلکسیون‌های این موزه شامل آثار نقاشی، مجسمه‌سازی، عکاسی و ویدئویی از زنانی چون لوئیز بورژوا، مری کِسات، جودی شیکاگو، فریدا کالو، شیرین نشاط، فِیث رینگولد، پیپیلوتی ریست، اِیمی شرالد و الیزابت لوییس ویژه لوبرون هستند.

موزه‌ ملی هنر زنان در خیابان نیویورک، پلاک ۱۲۵۰، واقع شده و افتتاح آن به سال ۱۹۸۱ میلادی بازمی‌گردد. بااین‌حال این موزه در سال ۱۹۸۷ درهای خود را به روی عموم باز کرد و حالا تنها موزه مطرح در جهان است که به دستاوردهای متعدد زنان هنرمند می‌پردازد. کلکسیون‌های این موزه شامل بیش از ۴,۵۰۰ اثر از ۱۰۰۰ هنرمند، از قرن شانزدهم تا به امروز، می‌شود.

در این موزه چه آثاری از زنان هنرمند یافت می شود؟

می‌توان مشارکت قدرتمند زنان در عرصه‌ی هنر را در درون موزه ملی هنر زنان مشاهده کرد. کلکسیون‌های این موزه صدها سال از هنر زنان را در برگرفته و شامل هنرمندانی از عصرها و قرن‌های مختلف می‌شوند.

موزه ملی هنر زنان کلکسیون‌هایی بر اساس موضوعات مختلف دارد و به بازدیدکنندگان نشان می‌دهد که چگونه ایده‌ها و سبک‌های به‌خصوصِ هنر در طول قرن‌ها با یکدیگر در ارتباط بوده‌اند.

گشت شما در این موزه، با تماشای نقاشی‌هایی از قرن‌های شانزدهم و آثار عکاسی پیشرفته در اوایل هزاره‌ی سوم همراه خواهد بود. شما می‌توانید در موزه ملی هنر زنان جزئیات خارق‌العاده‌ای از یک نقاشی پرتره اثر الیزابت ویژه لوبرون، اثری باشکوه از مری کسات، یک مجسمه‌ی سبک آبستره از جودی شیکاگو و یک نقاشی از فریدا کالو برای لئون تروتسکی را مشاهده کنید.

اینجا فرصتی برای تماشای انقلاب‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی شکل‌گرفته به دست زنانی است که صدای خود را از طریق هنر به گوش همگان رسانده‌اند.

یکی از آثار برجسته‌ی اخیر در این نمایشگاه «آن‌ها مرا دورگه می‌خوانند، اما من ترجیح می‌دهم تا یک دسر توت‌فرنگی باشم» نام دارد. اِیمی شرالد که صاحب این اثر و پرتره‌ی جدید از میشل اوباما، همسر رئیس‌جمهور سابق آمریکا، در گالری پرتره‌ی ملی است، به خاطر هر دو اثر خود با سبکی متفاوت، کاملاً شناخته‌شده به نظر می‌رسد.

اثر جنجالی دیگر در این نمایشگاه «آبراهام آفریقایی ۲» نام دارد که در آن آبراهام لینکلن، شانزدهمین رئیس‌جمهور آمریکا، با مدل مویی خاص بر روی یک اسکناس ۵ دلاری دیده می‌شود. مردم محلی عاشق تماشای اثر «شب بارانی در مرکز شهر» اثر جورجیا میلز جسوپ هستند. این اثر تفسیری از یک خیابان در محله‌ی دی‌سی نیویورک با رنگ‌ها، سایه‌ها و اشکال زیبا است.

موزه ملی هنر زنان مرتباً در حال برگزاری نمایشگاه‌هایی با موضوعات مختلف است. این موزه همچنین از اجراها، تورهای بازدید از موزه، مراسم ملاقات با هنرمندان، نمایشگاه‌های هنرمندان نوظهور، نشست‌های خبری هنرمندان و نمایش فیلم میزبانی می‌کند. علاقه‌مندان باید پیش از حضور، به وب‌سایت موزه ملی هنر زنان رفته و تقویم رویدادهای آن را بررسی کنند.

در انتها به برخی از نمایشگاه‌هایی اشاره خواهیم کرد که قرار است در آینده‌ی نزدیک در موزه ملی هنر زنان برگزار شوند:

دلیتا مارتین: پایین آمدن ارواح

هنرمند چندرسانه‌ای، دلیتا مارتین (Delita Martin)، از نقاشی‌ها، بافتنی‌ها و آثار کُلاژ خود پرینت‌هایی در ابعاد بزرگ گرفته است. آثار دقیق و لایه‌لایه‌ی مارتین ارائه‌ای قدرتمند برای موضوعات او هستند؛ در موضوعات مارتین، زنان و مردان سیاه‌پوست در ابعادی بزرگ به تصویر کشیده شده‌اند.

مارتین از طریق آثار خود سعی در خلق یک تمثال‌نگاری جدید دارد که ریشه‌ی آن به سنت‌های آفریقایی، تجدید خاطرات شخصی و مواد فیزیکی بازمی‌گردد. مارتین که این المان‌ها را استادانه بر روی هم قرار داده، مرز باریک بین جهان‌های مادی و معنوی را به تصویر می‌کشد. این نمایشگاه از ۱۷ ژانویه تا ۱۹ آوریل ۲۰۲۰ در موزه ملی هنر زنان دایر است.

گراسیلا ایتوربیده: مکزیک

تصاویر سیاه‌وسفیدِ شاعرانه و تحریک‌کننده از نقاش مشهور مکزیکی، گراسیِلا ایتوربیده (Graciela Iturbide)، عرصه‌ی قدرتمندی از فرهنگ‌ها، سنت‌های روزانه، نابرابری‌های اجتماعی و همزیستی سنت و مدرنیته در سراسر جامعه‌ی مکزیک را به نمایش می‌گذارند.

ایتوربیده در این کلکسیون بزرگ که آثار وی در طول ۵ دهه فعالیت حرفه‌ای را به تصویر می‌کشد، به دنبال بیان یک داستان بصری از کشور خود، از اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ تا به امروز، است.

تقریباً ۱۴۰ عکس در این نمایشگاه، سبک زندگی اقوام سِری (Seri) در صحرای سونورا، بهره‌کشی از کارگران بومی و دورگه و نقش حیاتی زنان در تمدن زاپوتک را به نمایش می‌گذارند.

نگاه همدلانه‌ی ایتوربیده به عکاسی، ارتباط عمیق او با موضوعاتش را آشکار می‌کند و به ما بینشی دقیق برای درک زیبایی و پیچیدگی‌های میراث فرهنگی مکزیک می‌دهد. این نمایشگاه از ۲۸ فوریه تا ۲۵ ماه مه ۲۰۲۰ در موزه ملی هنر زنان دایر است.

لیندا ناکلین: زن مستقل

لیندا ناکلین (Linda Nochlin)، محقق، منتقد و تاریخ‌نگار برجسته‌ی هنری، زندگی کاری خود را وقف ترویج مشارکت زنان در دنیای هنر کرد. او در مقاله‌ای با عنوان «چرا هیچ زن هنرمند برجسته‌ای وجود ندارد؟» این موضوع حیاتی را وارد مرحله‌ی تازه‌ای کرد که تا پیش از آن هیچ‌کدام از هنرمندان، متفکران و فعالان فمینیست به آن توجه نکرده بود.

کتابخانه و مرکز تحقیقاتی موزه ملی هنر زنان با همکاری آرشیو اسمیتسونیان از ۸ مارس تا ۳۱ جولای ۲۰۲۰ اقدام به نمایش بخشی از مقاله‌های ناکلین می‌کنند و از نقش مهم وی در هنر و فرهنگ پرده برمی‌دارند.

راهنمای بازدید از موزه

موزه ملی هنر زنان همه‌روزه، به‌جز روزهای شکرگزاری، کریسمس و سال نو، پذیرای علاقه‌مندان به هنر است. بازدیدکنندگان می‌توانند از دوشنبه تا شنبه از ساعت ۱۰ صبح تا ۵ عصر از این موزه دیدن کنند، درحالی‌که ساعات بازدید از موزه در روزهای یکشنبه ۱۲ ظهر تا ۵ عصر است.

افراد بالای ۱۸ سال باید برای ورود به موزه ۱۰ دلار پرداخت کنند، درحالی‌که این مبلغ برای بازدیدکنندگان بالای ۶۵ سال و دانشجویان ۸ دلار است. به‌علاوه، این موزه در اولین یکشنبه‌ی هرماه به‌طور رایگان از بازدیدکنندگان خود میزبانی می‌کند.

بهترین راه برای آمدن به موزه ملی هنر زنان، از طریق مترو و اتوبوس است. نزدیک‌ترین ایستگاه مترو به این موزه، ایستگاه متروی مرکزی در خطوط قرمز، آبی، نارنجی و نقره‌ای است. اتوبوس‌های خط 80، G8، S2، S4، X2، ۶۸ و ۴۲ نیز شما را به خیابان سیزدهم می‌رسانند که فاصله‌ی اندکی تا موزه دارد.