مشهورترین آبشارهای جهان؛ ملاقات با غول های آبی زمین

مشهورترین آبشارهای جهان، از دل جنگل های بارانی گرفته تا صخره های عظیم، جایی هستند که طبیعت با تمام قدرتش خودش را به رخ می کشد.

مشهورترین آبشارهای جهان

آبشارها همواره یکی از باشکوه‌ترین و مسحورکننده‌ترین پدیده‌های طبیعی روی کره زمین بوده‌اند که قدرت و زیبایی طبیعت را به رخ می‌کشند. از غرش سهمگین هزاران تُن آب که از صخره‌ها فرو می‌ریزند تا مه لطیفی که در هوا پخش می‌شود و رنگین‌کمان‌های دائمی می‌سازد، این جاذبه‌ها آهنربایی برای جذب گردشگران، عکاسان و ماجراجویان هستند. برخی از آبشارها به دلیل ارتفاع خیره‌کننده، برخی به خاطر حجم عظیم آب و برخی دیگر به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص و مناظر پیرامونشان در لیست مشهورترین آبشارهای جهان قرار می‌گیرند. در این مقاله قصد داریم شما را به سفری دور دنیا ببریم و با برترین آبشارهای جهان آشنا کنیم؛ مکان‌هایی که دیدن آن‌ها در «لیست آرزوهای» هر مسافری جای دارد.

۱. آبشار ایگواسو

«آبشار ایگواسو» (Iguazu Falls) که در مرز مشترک دو کشور آرژانتین و برزیل واقع شده است، بدون شک یکی از حیرت‌انگیزترین شاهکارهای طبیعت در آمریکای جنوبی و جهان محسوب می‌شود. این مجموعه آبشار متشکل از حدود ۲۷۵ آبشار کوچک و بزرگ مجزا است که در امتداد لبه‌ای به وسعت ۲٫۷ کیلومتر گسترده شده‌اند. عظمت ایگواسو به‌قدری است که وقتی النور روزولت، بانوی اول سابق آمریکا، برای اولین بار آن را دید، بی‌اختیار گفت: «نیاگارای بیچاره!». 

دسترسی به آبشار ایگواسو از دو سمت امکان‌پذیر است؛ سمت برزیلی نمایی پانوراما و کلی از آبشارها را به شما می‌دهد که برای عکاسی بی‌نظیر است؛ در حالی که سمت آرژانتینی شما را از طریق مسیرهای پیاده‌روی چوبی به قلب آبشارها و نزدیکی جریان خروشان آب می‌برد. نقطه عطف و ترسناک‌ترین بخش این مجموعه، گلوگاه شیطان (Devil's Throat) نام دارد؛ جایی که نیمی از جریان آب رودخانه با صدایی کرکننده و قدرتی ویرانگر به داخل دره‌ای نعل‌اسبی شکل فرو می‌ریزد. حجم آب در فصل‌های بارانی به اوج خود می‌رسد و صحنه‌ای آخرالزمانی خلق می‌کند.

ایگواسو در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده و البته به‌عنوان یکی از عجایب هفتگانه طبیعی جدید جهان نیز انتخاب شده است و زیرساخت‌های توریستی فوق‌العاده‌ای از جمله هتل‌های لوکس در داخل پارک ملی و تورهای قایق‌سواری هیجان‌انگیز در پایین آبشار دارد.

۲. آبشار ویکتوریا

«آبشار ویکتوریا» (Victoria Falls) در مرز بین زامبیا و زیمبابوه در قاره آفریقا قرار دارد. این آبشار به‌عنوان بزرگترین پرده آب در جهان شناخته می‌شود؛ به این دلیل که ترکیب ارتفاع ۱۰۸ متری و عرض ۱,۷۰۸ متری‌اش، سطحی وسیع و یکپارچه از ریزش آب را ایجاد می‌کند. رودخانه زامبزی با رسیدن به لبه فلات بازالت، ناگهان به درون دره‌ای عمیق سقوط می‌کند. مه و اسپری حاصل از برخورد آب با کف دره به قدری عظیم است که تا ارتفاع ۴۰۰ متری به آسمان می‌رود و از فاصله ۵۰ کیلومتری نیز قابل رؤیت است. این رطوبت دائمی باعث ایجاد یک اکوسیستم جنگلی بارانی کوچک در اطراف آبشار شده است که حتی در فصل‌های خشک نیز سرسبز باقی می‌ماند.

یکی از منحصربه‌فردترین ویژگی‌های آبشار ویکتوریا، استخر شیطان (Devil's Pool) است. در فصل‌های کم‌آب (معمولاً بین ماه‌های سپتامبر تا دسامبر)، سطح آب رودخانه پایین می‌آید و حوضچه‌ای طبیعی در لبه پرتگاه شکل می‌گیرد که شناگران شجاع می‌توانند با ایمنی نسبی در آن شنا کنند و به پایین دره نگاه کنند؛ تجربه‌ای که شاید دلهره‌آورترین شنای جهان باشد. علاوه بر این، پل ویکتوریا فالز که در سال ۱۹۰۵ ساخته شده، چشم‌اندازی بی‌نظیر از آبشار و رودخانه خروشان پایین‌دست ارائه می‌دهد و مکانی محبوب برای بانجی جامپینگ است. رنگین‌کمان‌های روزانه و حتی رنگین‌کمان‌های شبانه (Moonbows) که در شب‌های مهتابی کامل شکل می‌گیرند، از دیگر جاذبه‌های جادویی این مکان هستند.

۳. آبشار نیاگارا

«آبشار نیاگارا» (Niagara Falls) شاید بلندترین آبشار جهان نباشد، اما بدون شک مشهورترین و شناخته‌شده‌ترین آن‌ها در فرهنگ عامه و رسانه‌هاست. این آبشار که در مرز بین ایالت نیویورک آمریکا و استان اونتاریوی کانادا قرار گرفته، در واقع مجموعه‌ای از سه آبشار است؛ آبشار نعل‌اسبی که بزرگترین بخش است و در سمت کانادا قرار دارد، آبشار آمریکایی و آبشار نقاب عروس. ویژگی بارز نیاگارا حجم عظیم آبی است که از آن عبور می‌کند؛ در هر ثانیه بیش از ۳,۰۰۰ تُن آب از فراز آن به پایین می‌ریزد که این میزان، آن را به قدرتمندترین آبشار آمریکای شمالی تبدیل کرده است.

تجربه بازدید از نیاگارا بسیار متنوع و توریست‌پسند است. قایق‌های مخصوص مسافران را با پوشش‌های بارانی آبی‌رنگ به قلب مه و طوفانِ پای آبشار نعل‌اسبی می‌برند؛ جایی که نیروی آب را با تمام وجود حس می‌کنید. در سمت کانادا، پارک‌های زیبا، برج‌های دیدبانی مثل برج اسکای‌لون (Skylon Tower) و هتل‌های لوکس با منظره مستقیم به آبشار وجود دارد که اقامتی رؤیایی را رقم می‌زنند. همچنین در شب، آبشارها با نورپردازی‌های رنگارنگ و لیزری روشن می‌شوند و در فصل تابستان آتش‌بازی‌های شبانه بر فراز آن برگزار می‌شود. دسترسی آسان از شهرهای بزرگی مثل تورنتو و نیویورک، آبشار نیاگارا را به پربازدیدترین آبشار جهان تبدیل کرده است.

۴. آبشار آنجل

«آبشار آنجل» (Angel Falls) در ونزوئلا، پادشاه بلامنازع ارتفاع در میان آبشارهای جهان است. با ارتفاعی حدود ۹۷۹ متر و سقوط آزاد ۸۰۷ متری، این آبشار آنقدر بلند است که آب پیش از رسیدن به کف دره، تبدیل به پودر و مه می‌شود. آنجل از فراز کوه «آویان‌تپویی» (Auyán-tepui) در پارک ملی کانایما سرازیر می‌شود؛ کوهی با قله‌ای تخت و دیواره‌های عمودی که گویی متعلق به دنیای دیگری است و الهام‌بخش انیمیشن «بالا» (Up) نیز بوده است.  نام این آبشار از «جیمی آنجل»، خلبان ماجراجوی آمریکایی گرفته شده است که در سال ۱۹۳۳ به دنبال طلا بود؛ اما این گنجینه طبیعی را کشف کرد و بعدها هواپیمایش در بالای همین کوه گیر کرد.

دسترسی به آبشار آنجل خود یک ماجراجویی حماسی است. برخلاف نیاگارا یا ویکتوریا، هیچ جاده‌ای به پای این آبشار نمی‌رسد. گردشگران باید ابتدا با هواپیماهای کوچک به روستای کانایما پرواز کنند و سپس سوار بر قایق‌های چوبی بومی سفری چند ساعته را در رودخانه چورون و در دل جنگل‌های انبوه و بکر طی کنند تا به کمپ‌های پای آبشار برسند. سپس یک پیاده‌روی جنگلی مرطوب و لغزنده در پیش دارند تا به نقطه دید میرادور (Mirador) در پای آبشار برسند. بهترین زمان بازدید در فصل بارانی (ژوئن تا دسامبر) است؛ زیرا در فصل خشک، آبشار ممکن است به باریکه‌ای از آب تبدیل شود؛ اما در زمان پرآبی، شکوه سقوط آب از میان ابرها منظره‌ای فراموش‌نشدنی خلق می‌کند.

۵. آبشار یوسیمیتی

«آبشار یوسیمیتی» (Yosemite Falls) نگین درخشان پارک ملی یوسیمیتی در ایالت کالیفرنیای آمریکاست. این آبشار با ارتفاع کلی ۷۳۹ متر، بلندترین آبشار در آمریکای شمالی و پنجمین آبشار بلند جهان محسوب می‌شود. زیبایی این آبشار سه طبقه، در ترکیب با دیواره‌های گرانیتی عظیم دره یوسیمیتی و درختان سکویای غول‌پیکر اطراف، منظره‌ای کارت‌پستالی و نمادین از طبیعت وحشی آمریکا را ایجاد کرده است. آبشار یوسیمیتی فصلی است و شدت جریان آب آن مستقیماً به ذوب برف‌های ارتفاعات سیرا نوادا بستگی دارد؛ بنابراین بهترین زمان برای دیدن شکوه و غرش آن، فصل بهار (به‌ویژه ماه مه و ژوئن) است.

مسیرهای پیاده‌روی متعددی برای تماشای آبشار یوسیمیتی وجود دارد که برای سطوح مختلف توانایی بدنی مناسب است. مسیر آسان و کفی به پای آبشار پایینی می‌رسد که برای خانواده‌ها ایده‌آل است. اما برای کوهنوردان حرفه‌ای، مسیر صعود به بالای بلندترین طبقه آبشار یکی از چالش‌برانگیزترین مسیرهای پارک است که نمایی نفس‌گیر از دره یوسیمیتی و صخره‌های معروف «هاف دوم» (Half Dome) را ارائه می‌دهد. در اواخر تابستان و پاییز، آبشار ممکن است کاملاً خشک شود و تنها لکه‌ای تیره روی سنگ‌ها باقی بماند؛ اما در زمستان دوباره جان می‌گیرد و گاهی مخروطی عظیم از یخ در پای آن شکل می‌گیرد که منظره‌ای دراماتیک می‌سازد.

۶. آبشار پلیتویتسه

«آبشارهای پلیتویتسه» (Plitvice Waterfalls) در کرواسی، متفاوت از تمام آبشارهای دیگر این لیست هستند. اینجا با یک آبشار غول‌پیکر روبه‌رو نیستید؛ بلکه با شبکه‌ای افسانه‌ای از ۱۶ دریاچه پلکانی و بیش از ۹۰ آبشار کوچک و بزرگ مواجهید که این دریاچه‌ها را به هم متصل می‌کنند. رنگ آب این دریاچه‌ها بسته به میزان مواد معدنی و زاویه تابش خورشید، دائماً بین طیف‌های فیروزه‌ای، لاجوردی، سبز زمردی و آبی خاکستری تغییر می‌کند. این پدیده زمین‌شناسی خاص که حاصل رسوب‌گذاری تراورتن است، سدهای طبیعی ایجاد کرده که آب از روی آن‌ها سرریز می‌شود.

پلیتویتسه قدیمی‌ترین و بزرگترین پارک ملی کرواسی است و در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. گردشگران می‌توانند از طریق مسیرهای چوبی پیاده‌روی که مستقیماً از روی دریاچه‌ها و از کنار و زیر آبشارها عبور می‌کنند، این بهشت زمینی را کاوش کنند. بزرگترین آبشار این مجموعه، «آبشار بزرگ» (Veliki Slap) نام دارد که دارای ۷۸ متر ارتفاع است و در انتهای دریاچه‌های پایینی قرار گرفته است. زیبایی پلیتویتسه در هر چهار فصل خیره‌کننده است؛ در بهار پرآب و خروشان است، در تابستان سبز و درخشان، در پاییز با رنگ‌های زرد و نارنجی جنگل‌های اطراف ترکیب می‌شود و در زمستان، آبشارها یخ می‌زنند و قندیل‌های یخی عظیمی می‌سازند.

۷. آبشار گولفوس

«آبشار گولفوس» (Gullfoss) یا «آبشار طلایی»، یکی از نمادین‌ترین جاهای دیدنی ایسلند و بخشی از مسیر گردشگری معروف «دایره طلایی» است. این آبشار در رودخانه هویتا (Hvítá) قرار دارد که از یخچال‌های طبیعی لانگ‌یوکول سرچشمه می‌گیرد. گولفوس ساختاری دو مرحله‌ای و پلکانی دارد؛ آب ابتدا ۱۱ متر و بلافاصله ۲۱ متر دیگر سقوط می‌کند و سپس وارد دره‌ای باریک و عمیق به طول ۲٫۵ کیلومتر می‌شود. زاویه قرارگیری آبشار به‌گونه‌ای است که وقتی از دور به آن نزدیک می‌شوید، به نظر می‌رسد رودخانه ناگهان در دل زمین ناپدید می‌شود.

نام «طلایی» به این دلیل به گولفوس داده شده است که در روزهای آفتابی، ذرات آب معلق در هوا نور خورشید را منعکس و رنگی طلایی و رنگین‌کمان‌های درخشانی ایجاد می‌کنند. امروزه بازدیدکنندگان می‌توانند در مسیرهای تعبیه شده تا لبه آبشار بروند و قدرت خشن و زیبایی سرد طبیعت ایسلند را از نزدیک لمس کنند. در زمستان، بخش‌هایی از آبشار یخ می‌زند و منظره‌ای سفید و آبی حیرت‌انگیز پدید می‌آورد که با شفق قطبی در آسمان شب تکمیل می‌شود.

۸. آبشار کایتور

«آبشار کایتور» (Kaieteur Falls) در قلب جنگل‌های بارانی آمازون در کشور گویان، گوهری پنهان و کمتر شناخته‌شده، اما بسیار قدرتمند است. این آبشار با ارتفاع ۲۲۶ متر (حدود ۵ برابر بلندتر از نیاگارا) بزرگترین «آبشار قطره‌ای» (Single Drop) جهان از نظر حجم آب است. کایتور روی رودخانه پوتارو قرار دارد و ترکیبی ترسناک و باشکوه از ارتفاع زیاد و حجم آب عظیم را به نمایش می‌گذارد.

برخلاف بسیاری از آبشارهای توریستی دیگر، در کایتور خبری از نرده‌های محافظ، فروشگاه‌های شلوغ یا صف‌های طولانی نیست؛ اینجا طبیعت در بکرترین و وحشی‌ترین حالت خود قرار دارد و شما خود را تنها در برابر عظمت هستی می‌بینید. دسترسی به کایتور معمولاً از طریق پرواز با هواپیماهای کوچک از شهر جرج‌تاون انجام می‌شود که خود بخشی از هیجان سفر است؛ زیرا فرودگاه کوچک آن فاصله کمی با لبه پرتگاه آبشار دارد. پارک ملی کایتور که آبشار در آن واقع شده، زیستگاه گونه‌های منحصربه‌فردی مانند قورباغه طلایی سمی کوچک و پرندگان رنگارنگ «کاکل‌خروسی» (Cock-of-the-rock) است. 

۹. آبشار بان گیوک

«آبشار بان گیوک» (Ban Gioc) در ویتنام که در چین با نام «آبشار دتیان» (Detian) شناخته می‌شود، بزرگترین آبشار مرزی در قاره آسیا و چهارمین آبشار مرزی بزرگ در جهان است. این آبشار دوقلو که در میان تپه‌های کارستی سرسبز و شالیزارهای برنج قرار گرفته، منظره‌ای شبیه به نقاشی‌های کلاسیک و افسانه‌ای شرق آسیا دارد. رودخانه کوای‌سون که مرز دو کشور را تعیین می‌کند، در این نقطه به صورت طبقاتی و پله‌پله از صخره‌ها سرازیر می‌شود و منظره‌ای عریض و باشکوه خلق می‌کند. برخلاف آبشارهای مرتفع و خشن، بان گیوک زیبایی آرام‌بخش، متقارن و شاعرانه‌ای دارد و صدای ریزش آب در آن طنینی دلنشین در دره ایجاد می‌کند.

گردشگران از هر دو کشور می‌توانند سوار بر کلک‌های بامبوی سنتی شوند و تا نزدیکی پای آبشار بروند، جایی که می‌توانند مرز نامرئی بین دو کشور را روی آب لمس کنند. در اطراف آبشار، بازارهای محلی پرجنب‌وجوشی وجود دارد که محصولات ویتنامی و چینی را می‌فروشند. بهترین زمان بازدید از این آبشار فصل تابستان است که جریان آب به حداکثر و رنگ سبز طبیعت اطراف به اوج درخشندگی خود می‌رسد. زیبایی خیره‌کننده و فضای رؤیایی این منطقه باعث شده است لوکیشن محبوب بسیاری از فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی چینی و ویتنامی باشد و عکاسان منظره را از سراسر جهان به خود جذب کند.

۱۰. آبشار دتیفوس

«آبشار دتیفوس» (Dettifoss) در شمال شرقی ایسلند، لقب «قدرتمندترین آبشار اروپا» را یدک می‌کشد. این غول خروشان با عرض ۱۰۰ متر و ارتفاع ۴۵ متر، حجم باورنکردنی ۱۹۳ متر مکعب آب در ثانیه را به درون دره می‌ریزد. آب این آبشار از رودخانه یخچالی تأمین می‌شود و به همین دلیل رنگی خاکستری-شیری و گل‌آلود دارد که تضادی عجیب با صخره‌های سیاه و بازالتی اطراف ایجاد می‌کند.

دتیفوس نماد قدرت خام و مهارنشدنی طبیعت است؛ جایی که زمین زیر پایتان از شدت کوبش آب می‌لرزد. این آبشار به دلیل لوکیشن آغازین فیلم علمی-تخیلی پرومتئوس (ریدلی اسکات) شهرت جهانی بیشتری یافت؛ صحنه‌ای که در آن موجودی فرازمینی خود را به آب می‌سپارد تا حیات را در زمین آغاز کند. دسترسی به دتیفوس از دو سمت شرقی و غربی امکان‌پذیر است. جاده سمت غربی آسفالت و راحت‌تر است و سکوهای تماشا دارد؛ اما جاده سمت شرقی خاکی و ناهموار است و شما را به لبه پرتگاه بدون حفاظ می‌رساند که دیدی نزدیک‌تر و ترسناک‌تر به آبشار می‌دهد. دتیفوس تجربه‌ای متفاوت از ایسلند است؛ خشن، سرد و به شدت تأثیرگذار.

۱۱. آبشار جاگ

آبشار جاگ (Jog Falls) که در ایالت کارناتاکای هند واقع شده است، منظره‌ای مسحورکننده در دل جنگل‌های انبوه گهات غربی دارد. رودخانه شاراواتی در این نقطه به چهار شاخه مجزا تقسیم می‌شود که هرکدام نامی جالب دارند؛ «راجا» (پادشاه) که با وقار سقوط می‌کند، «رورر» (غران) که صدایی مهیب دارد، «راکت» (موشک) که با سرعت و فشار زیاد پرتاب می‌شود و «رانی» (ملکه) که حرکتی پیچ‌وتاب‌دار و ظریف دارد. این چهار شاخه از ارتفاع ۲۵۳ متری به پایین می‌ریزند و در فصول پرباران موسمی به یک دیوار عظیم و واحد از آب تبدیل می‌شوند.

جاگ فالز یکی از معدود آبشارهای بزرگ جهان است که ظاهرش در فصول مختلف سال کاملاً دگرگون می‌شود. در فصل خشک، آبشارها به باریکه‌هایی نازک تبدیل می‌شوند و عظمت صخره‌ها نمایان می‌شود؛ اما در فصل مونسون (باران‌های موسمی)، حجم آب به حدی می‌رسد که مه غلیظی تمام دره را می‌پوشاند و رنگین‌کمان‌های متعددی شکل می‌گیرد. مسیر پلکانی با حدود ۱,۴۰۰ پله وجود دارد که بازدیدکنندگان را به پایین دره و پای آبشار می‌برد تا نمای متفاوتی از عظمت آن را تجربه کنند. 

۱۲. آبشار مولتنومه

«آبشار مولتنومه» (Multnomah Falls) جواهر طبیعی ایالت اورگن در آمریکاست و در منطقه خوش‌منظره دره رودخانه کلمبیا قرار دارد. این آبشار دو طبقه با ارتفاع کلی ۱۸۹ متر، بلندترین آبشار اورگن و یکی از فتوژنیک‌ترین آبشارهای جهان است. ویژگی منحصربه‌فرد مولتنومه، پل قوسی‌شکل و تاریخی «بنسون» است که در سال ۱۹۱۴ بین دو بخش آبشار (طبقه بالایی و پایینی) ساخته شد. این پل به بازدیدکنندگان اجازه می‌دهد دقیقاً در میان زمین و آسمان بایستند، درحالی‌که آبشار بالایی از فراز سرشان می‌گذرد و به زیر پایشان سقوط می‌کند؛ زاویه‌ای که برای عکاسی بی‌نظیر است.

برخلاف بسیاری از آبشارهای بزرگ که نیاز به پیاده‌روی‌های سخت دارند، مولتنومه درست در کنار بزرگراه تاریخی رودخانه کلمبیا واقع شده و دسترسی به آن برای همه سنین بسیار آسان است. آب این آبشار از چشمه‌های زیرزمینی تأمین می‌شود و به همین دلیل در تمام طول سال جریان دارد؛ اگرچه در زمستان و بهار پرآب‌تر است. درختان افرا و کاج اطراف که در پاییز به رنگ‌های آتشین درمی‌آیند و در زمستان با لایه‌ای از برف پوشیده می‌شوند، مولتنومه را به مقصدی چهارفصل تبدیل کرده است. 

۱۳. آبشار ساترلند

«آبشار ساترلند» (Sutherland Falls) در نیوزیلند، در میان مناظر حماسی پارک ملی فیوردلند (سرزمین فیلم ارباب حلقه‌ها) پنهان شده و یکی از بلندترین و زیباترین آبشارهای نیمکره جنوبی است. این آبشار ۵۸۰ متری در سه پله متوالی از دریاچه کوهستانی «کویل» سرازیر می‌شود؛ دریاچه‌ای که خود در کاسه‌ای یخچالی محصور است. موقعیت دورافتاده و بکر ساترلند باعث شده است تا دسترسی به آن تنها از طریق کوهپیمایی در مسیر معروف «میلفورد» یا تورهای پروازی با هواپیما و هلیکوپتر امکان‌پذیر باشد. این انزوا به آبشار هویتی رمزآلود بخشیده است.

نام آبشار از دونالد ساترلند، کاشف اسکاتلندی گرفته شده است که در قرن نوزدهم آن را پیدا کرد و ادعا داشت بلندترین آبشار جهان است. اگرچه این ادعا بعداً رد شد، اما زیبایی ساترلند انکارناپذیر است. نیروی آب هنگام برخورد با صخره‌ها آنقدر زیاد است که باد و طوفانی دائمی در پای آبشار ایجاد می‌کند و ایستادن در نزدیکی آن دشوار است. پیاده‌روی به سمت ساترلند از میان جنگل‌های بارانی معتدل با سرخس‌های غول‌پیکر و خزه‌های سبز می‌گذرد و تجربه‌ای شبیه به قدم زدن در دوران ژوراسیک را تداعی می‌کند. 

۱۴. آبشار راین

«آبشار راین» (Rhine Falls) در کشور سوئیس، عریض‌ترین و پرآب‌ترین آبشار دشت‌های اروپا است. این آبشار که در نزدیکی شهر شافهاوزن قرار گرفته است، حدود ۱۵۰ متر عرض و ۲۳ متر ارتفاع دارد. شاید ارتفاع آن نسبت به سایرین کم به نظر برسد؛ اما حجم آب عظیمی که از رودخانه راین عبور می‌کند (به‌ویژه در تابستان و هنگام ذوب برف‌های آلپ)، قدرتی ترسناک و تماشایی به آن می‌بخشد. دو صخره بزرگ در وسط جریان آبشار، قرن‌هاست در برابر فرسایش آب مقاومت می‌کنند و اکنون پرچم سوئیس بر فراز یکی از آن‌ها برافراشته شده است.

گردشگران می‌توانند با قایق‌های زرد رنگ کوچک، دل به آب بزنند و خود را به صخره میانی برسانند و از پله‌های باریک آن بالا بروند تا در قلب خروشان‌ترین نقطه آبشار بایستند؛ جایی که لرزش و صدای آب تمام وجودشان را فرا می‌گیرد. همچنین قلعه‌های تاریخی «لائوفن» و «ورث» در دو طرف آبشار قرار دارند که با نورپردازی‌های شبانه، فضایی رمانتیک و قرون وسطایی ایجاد می‌کنند. آبشار راین مقصدی بسیار محبوب و خانوادگی است که دسترسی آسانی با قطار از زوریخ دارد و امکاناتی نظیر رستوران‌ها و مسیرهای مخصوص ویلچر در اطراف آن تعبیه شده است.

۱۵. آبشار توگلا

«آبشار توگلا» (Tugela Falls) در قلب کوهستان دراکنزبرگ در آفریقای جنوبی، رقیب اصلی آبشار آنجل برای کسب عنوان «بلندترین آبشار جهان» است. بحث‌های علمی زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد با اندازه‌گیری‌های دقیق جدید، توگلا با ارتفاع تخمینی ۹۸۳ متر ممکن است حتی بلندتر از آنجل باشد. این آبشار از دیواره‌ای عظیم و حیرت‌انگیز به نام «آمفی‌تئاتر» (The Amphitheatre) که شکلی هلالی و صخره‌ای دارد، در پنج مرحله متوالی به پایین می‌ریزد. منظره این دیواره سنگی عظیم که ابرها را می‌شکافد، یکی از دراماتیک‌ترین چشم‌اندازهای قاره آفریقا است.

برخلاف بسیاری از آبشارهای دائمی، توگلا فصلی است و زیبایی آن پس از باران‌های تابستانی به اوج می‌رسد؛ در زمستان‌های سرد نیز آبشار یخ می‌زند و ستون‌های کریستالی عظیمی را روی صخره‌های سیاه تشکیل می‌دهد. برای رسیدن به این شاهکار طبیعی، دو مسیر کوهنوردی وجود دارد؛ مسیری دشوار که کوهنوردان را با نردبان‌های زنجیری به بالای فلات و سرچشمه آبشار می‌برد، و مسیری ساده‌تر که به پای آبشار منتهی می‌شود. آب توگلا بسیار خالص و زلال است و مردم محلی معتقدند نوشیدن آن بی‌خطر است.

۱۶. آبشار سلیالاندفوس

«آبشار سلیالاندفوس» (Seljalandsfoss) در جنوب ایسلند، شاید بلندترین یا پرآب‌ترین نباشد (ارتفاع ۶۰ متر)؛ اما یکی از خاص‌ترین و تعاملی‌ترین آبشارهای جهان است. ویژگی منحصربه‌فردی که آن را در این لیست قرار می‌دهد، غار بزرگی است که در پشت پرده آب قرار دارد. این ساختار طبیعی به بازدیدکنندگان اجازه می‌دهد تا مسیر پاکوب را طی کنند و به پشت آبشار بروند؛ جایی که می‌توانند دنیا را از پشت پرده‌ای از آب تماشا کنند. این زاویه دید ۳۶۰ درجه، به‌ویژه هنگام غروب خورشید که نور طلایی با قطرات آب ترکیب می‌شود، صحنه‌ای جادویی خلق می‌کند.

منبع آب این آبشار یخچال طبیعی معروف «ایافیاتلایوکوتل» (Eyjafjallajökull) است؛ همان آتشفشانی که فوران آن در سال ۲۰۱۰ پروازهای اروپا را مختل کرد. مه و رطوبت ناشی از ریزش آب و جهت باد باعث می‌شود که تقریباً هیچ‌کس خشک از پشت آن بیرون نیاید؛ بنابراین داشتن لباس ضدآب ضروری است. در فصل تابستان اطراف آبشار با چمنزارهای سبز روشن و گل‌های وحشی پوشیده می‌شود که تضاد زیبایی با صخره‌های تیره ایجاد می‌کند.

۱۷. آبشار هاواسو

«آبشار هاواسو» (Havasu Falls)، نگین پنهان گرند کنیون در ایالت آریزونای آمریکا، به خاطر رنگ غیرواقعی و خیره‌کننده‌اش شهرت جهانی دارد. آب این آبشار به دلیل غلظت بالای کلسیم کربنات و منیزیم، حالتی فیروزه‌ای و شیری‌رنگ دارد که در تضاد شدید با دیواره‌های سرخ و نارنجی‌رنگ دره گرند کنیون، منظره‌ای سورئال می‌سازد. هاواسو تنها یک آبشار نیست، بلکه بخشی از سرزمین مقدس قبیله بومیان «هاواسوپای» است که قرن‌هاست در این منطقه دورافتاده زندگی می‌کنند.

دسترسی به این بهشت گم‌شده اصلاً آسان نیست و همین موضوع بر جذابیت و خاص بودن آن افزوده است. هیچ جاده ماشین‌رویی به آنجا وجود ندارد؛ گردشگران باید مسیری حدود ۱۶ کیلومتر را پیاده‌روی کنند، سوار بر قاطر شوند یا با هلیکوپتر خود را به روستای سوپای برسانند. همچنین، برای کنترل جمعیت و حفظ محیط‌زیست، نیاز به دریافت مجوزهای ورود است که معمولاً به محض باز شدنِ رزرو در اول سال، تمام ظرفیت آن پر می‌شود. حوضچه‌های طبیعی پایین آبشار با دمای نسبتاً ثابت، مکانی رؤیایی برای شنا و استراحت پس از یک کوهنوردی طولانی در بیابان است.

۱۸. آبشار باتارا

«آبشار تنگه باتارا» (Baatara Gorge Waterfall) در لبنان که به «غار سه پل» (Cave of Three Bridges) نیز معروف است، یکی از عجیب‌ترین و قدیمی‌ترین سازه‌های زمین‌شناسی جهان را به نمایش می‌گذارد. این آبشار ۲۵۵ متری به‌جای اینکه از روی یک صخره ساده به پایین بریزد، به درون یک فروچاله عظیم آهکی (Pothole) سقوط می‌کند که قدمت آن به دوره ژوراسیک (حدود ۱۶۰ میلیون سال پیش) بازمی‌گردد. در طول میلیون‌ها سال، فرسایش آب سه پل طبیعی سنگی را به‌صورت طبقاتی روی هم تراشیده است که آبشار از پشت آن‌ها عبور می‌کند.

این آبشار که در نزدیکی روستای تنورین واقع شده، فصلی است و بهترین زمان برای دیدن آن فصل بهار (مارس و آوریل) است؛ زمانی که برف‌های کوه لبنان ذوب می‌شوند و جریان آب شدت می‌گیرد. در سایر فصول ممکن است آبشار کم‌رمق باشد؛ اما ساختار غار و پل‌های طبیعی همچنان حیرت‌انگیز است. منظره سقوط آب به تاریکی انتهای غار و عبور نور از لابلای پل‌های سنگی، فضایی سینمایی و رازآلود ایجاد می‌کند که کمتر نظیری در دنیا دارد.

۱۹. آبشار هوانگ گوشو

«آبشار هوانگ گوشو» (Huangguoshu Waterfall) در استان گوئیژو چین، بزرگ‌ترین و مشهورترین آبشار این کشور و یکی از شاخص‌ترین آبشارهای قاره آسیاست. این آبشار با ارتفاع حدود ۷۷ متر و عرضی نزدیک به ۱۰۱ متر، بر روی رودخانه بایشوی (Baishui River) شکل گرفته است و به‌دلیل حجم عظیم آب و چشم‌انداز فراگیرش، جلوه‌ای باشکوه و تماشایی دارد. آنچه هوانگ گوشو را از بسیاری آبشارهای بزرگ متمایز می‌کند، غار طبیعی وسیعی است که در پشت پرده آب قرار دارد و بازدیدکنندگان می‌توانند از پشت آبشار عبور کنند؛ تجربه‌ای که ترکیب صدا، رطوبت و نور را به شکلی ملموس به نمایش می‌گذارد.

این آبشار در منطقه‌ای کارستی و آهکی قرار گرفته که نتیجه میلیون‌ها سال فرسایش آبی است. بهترین زمان بازدید از هوانگ گوشو فصل تابستان و اوایل پاییز (ژوئن تا سپتامبر) است؛ زمانی که بارش‌های موسمی، آبشار را در پرقدرت‌ترین حالت خود نشان می‌دهند. در این دوره، دیواره‌ای پیوسته از آب با صدایی کوبنده فرو می‌ریزد و منظره‌ای ایجاد می‌کند که در فرهنگ و هنر چین جایگاهی نمادین دارد.

۲۰. آبشار دودساگار

«آبشار دودساگار» (Dudhsagar Falls) در ایالت گوا هند، یکی از مرتفع‌ترین و شناخته‌شده‌ترین آبشارهای آسیا است. این آبشار چهارطبقه با ارتفاعی حدود ۳۱۰ متر، روی رودخانه ماندوی شکل گرفته و نام آن در زبان محلی به‌معنای «دریای شیر» است؛ اشاره‌ای شاعرانه به رنگ سفید و کف‌آلود آب که هنگام سقوط از صخره‌ها منظره‌ای شیری‌رنگ پدید می‌آورد. ساختار پلکانی دودساگار باعث می‌شود آب در چندین مرحله فروبریزد و ترکیبی پویا از حرکت و حجم ایجاد کند.

این آبشار در دل جنگل‌های انبوه قرار دارد؛ منطقه‌ای که از نظر تنوع زیستی جزو میراث طبیعی جهان محسوب می‌شود. دودساگار آبشاری فصلی به شمار می‌آید و بهترین زمان بازدید از آن فصل موسمی (ژوئن تا سپتامبر) است؛ زمانی که حجم آب به اوج می‌رسد و صحنه‌ عبور قطار از روی پل سنگی در مقابل آبشار، یکی از نمادین‌ترین تصاویر طبیعت هند را شکل می‌دهد. در فصل‌های خشک‌تر، اگرچه شدت جریان کاهش می‌یابد، اما فرم صخره‌ها و مقیاس عظیم آبشار همچنان تأثیرگذار باقی می‌ماند.