کلیسا جامع فلورانس؛ شاهکاری از رنسانس در قلب ایتالیا

کلیسا جامع فلورانس یکی از برجسته ترین نمونه های معماری رنسانس است که به خاطر گنبد عظیم و طراحی خیره کننده اش شهرت جهانی دارد.

کلیسا جامع فلورانس یا کلیسای سانتا ماریا دل فیوره (Cathedral of Santa Maria del Fiore) مهم‌ترین نماد این شهر و یکی از جاهای دیدنی فلورانس و برجسته‌ترین بناهای تاریخی فلورانس به حساب می‌آید. این کلیسا در میان مردم محلی با نام دومو (The Duomo) نیز شناخته می‌شود و به خاطر اندازه و زیبایی‌اش به شهرت رسیده است. گنبد بی‌نظیر کلیسا جامع فلورانس که لقب بزرگ‌ترین گنبد آجری جهان را یدک می‌کشد، یکی از شاهکارهای معماری رنسانس است. دیوارهای داخلی کلیسا با نقاشی‌های دیواری از دوران مختلف و پنجره‌های شیشه‌ای رنگی آراسته شده است که به فضای معنوی آن جلوه‌ای خاص می‌بخشد. این کلیسا نه‌تنها محل عبادت است، بلکه به‌عنوان نمادی فرهنگی و تاریخی، همچنان در قلب فلورانس برپا مانده است.

کلیسا جامع فلورانس کجاست؟

کلیسا جامع فلورانس یا سانتا ماریا دل فیوره در قلب تاریخی شهر فلورانس ایتالیا واقع شده است؛ درست در میدان دومو (Piazza del Duomo). این میدان یکی از معروف‌ترین و پربازدیدترین نقاط گردشگری در تور ایتالیا است و کلیسا همراه با برج ناقوس جوتو و تعمیدگاه سن‌جووانی، مجموعه‌ای منحصربه‌فرد از معماری گوتیک و رنسانس را شکل می‌دهد. اگر در حال قدم‌زدن در مرکز فلورانس باشید، گنبد باشکوه این کلیسا از هر نقطه‌ای به چشم می‌خورد و راه را به شما نشان می‌دهد.

موقعیت کلیسا جامع فلورانس روی نقشه

اطلاعات بازدید کلیسا جامع فلورانس

• ساعات بازدید: دوشنبه تا شنبه معمولاً از ساعت ۱۰:۱۵ تا ۱۶:۴۵ است؛ اما امکان دارد بسته به فصل یا رویدادها تغییر کند. در روزهای یکشنبه و مراسم مذهبی، دسترسی گردشگران ممکن است محدود باشد.
• هزینه ورود: بازدید از فضای داخلی کلیسا رایگان است؛ اما برای بازدید از گنبد، برج ناقوس، موزه و تراس‌ها نیاز به تهیه بلیط مجزا دارید.
• محدودیت پوشش: ورود با لباس‌های نامناسب مانند دامن کوتاه، لباس بدون آستین، کلاه یا دمپایی مجاز نیست. حمل چمدان و کیف‌های بزرگ نیز ممنوع است.
• امکانات ویژه: ورودی مخصوص برای افراد دارای محدودیت حرکتی در سمت راست کلیسا در نظر گرفته شده است و مسیر لمسی برای نابینایان نیز داخل کلیسا وجود دارد.

تاریخچه کلیسای سانتا ماریا دل فیوره

ساخت کلیسا جامع فلورانس در سال ۱۲۹۶ میلادی به دستور شورای شهر فلورانس و توسط معمار نام‌آور، آرنولفو دی کامبیو (Arnolfo di Cambio) آغاز شد. او ساختار اولیه کلیسا را با سه راهروی اصلی طراحی کرد و تا زمان مرگش در سال ۱۳۰۲، بخشی از بنا را به پایان رساند.

پس از یک وقفه‌ی پنجاه ساله، پروژه با کشف بقایای قدیس زنوبیوس (Saint Zenobius) شتاب گرفت؛ نخستین اسقف فلورانس در قرن چهارم میلادی که به‌دلیل معجزات و نقش مهمش در گسترش مسیحیت، جایگاه ویژه‌ای در میان مردم داشت. این کشف، انگیزه‌ی تازه‌ای برای ادامه ساخت کلیسا ایجاد کرد و نظارت بر پروژه به جوتو (Giotto di Bondone)، نقاش و معمار معروف سپرده شد. وی ساخت برج ناقوس کلیسا را آغاز کرد. با مرگ جوتو، کار به معماران دیگری از جمله آندره‌آ پیسانو (Andrea Pisano) و فرانچسکو تالنتی (Francesco Talenti) سپرده شد.

در نهایت در سال ۱۴۲۰ میلادی، ساخت گنبد بزرگ این کلیسا به فیلیپو برونلسکی (Filippo Brunelleschi) واگذار شد؛ گنبدی که طراحی و اجرای آن، دوران جدیدی در معماری اروپا آغاز کرد. در سال ۱۴۳۶، همزمان با پایان گنبد، کلیسا توسط پاپ اوژن چهارم (Pope Eugene IV) تقدیس شد و از آن پس، به عنوان مهم‌ترین نماد فلورانس شناخته می‌شود.

بخش های مختلف کلیسا جامع فلورانس

اگر به بازدید از کلیسا جامع فلورانس می‌روید، پیشنهاد می‌کنیم به این بخش‌ها حتماً توجه کنید:

• گنبد باشکوه برونلسکی: بزرگ‌ترین گنبد آجری ساخته‌شده در جهان که با نقاشی «روز قیامت» اثر وازاری و زوکاری تزئین شده است.
• برج ناقوس جوتو (Giotto's Campanile): بنایی جداگانه اما هم‌راستا با کلیسا که چشم‌انداز پانورامایی فوق‌العاده‌ای از شهر ارائه می‌دهد.
• دروازه بادام (Porta della Mandorla): دربی تزیین‌شده با مجسمه‌هایی از نانی دی بانکو (Nanni di Banco)، دوناتلو (Donatello) و یاکوپو دلا کوئرسیا (Jacopo della Quercia).
• ساعت قدیمی پائولو اوچلو (Paolo Uccello): ساعت یک‌عقربه‌ای که زمان را به‌طور خاص به‌صورت ۲۴ ساعته به نمایش می‌گذارد و هنوز کار می‌کند.
• نقاشی دانته و سه قلمرو الهی: اثری از دومنیکو دی میکلینو (Domenico di Michelino) که در سال ۱۴۶۵ برای بزرگداشت تولد دانته خلق شد.
• شیشه‌های رنگی بی‌نظیر: پنجره‌هایی طراحی‌شده توسط هنرمندانی چون دوناتلو و لورنتسو گیبرتی که نور را به شکلی چشم‌نواز وارد فضای داخلی می‌کنند.
• تابوت برونلسکی: در قسمت ورودی سرداب، آرامگاه ساده اما پرافتخار معمار گنبد به نمایش درآمده است.

حقایق کلیسا جامع فلورانس

کلیسای فلورانس، صدها سال قدمت دارد و طراحی گنبد آن، از شاهکارهای طراحی محسوب می‌شود و از معماری دوران خود جلوتر بوده است. در ادامه با ۱۶ حقیقت جالب راجع به کلیسای سانتا ماریا دل فیوره بیشتر آشنا می‌شوید.

۱. ۱۴۰ سال طول کشید تا ساخت کلیسا جامع فلورانس به پایان برسد

در سال ۱۲۹۳ میلادی و قبل از رنسانس برای ساخت کلیسای سانتا ماریا دل فیوره طرحی بلندپروازانه در نظر گرفته شد. طرح گنبد این کلیسای بزرگ به نحوی بود که هنوز تکنولوژی لازم برای ساختش در آن دوره وجود نداشت. با این وجود، پروژه‌ی تأسیس این کلیسا کلید خورد و ساخت گنبد آن سال‌ها به عقب افتاد. به همین دلیل است که در مجموع از زمان ایده‌پردازی این بنا، بیش از ۱۴۰ سال طول کشید تا تأسیس کلیسا جامع فلورانس به‌طور کامل به پایان برسد.

۲. بزرگترین گنبد سنگی در دنیا به کلیسا جامع فلورانس تعلق دارد

وزن گنبد کلیسای دومو به بیش از ۴۰,۰۰۰ تُن می‌رسد و برای ساخت آن از حدود ۴ میلیون آجر استفاده شده است. این گنبد بیش از ۱۰ طبقه ارتفاع دارد و توانسته است عنوان بزرگ‌ترین گنبد سنگی در دنیا را به خود اختصاص دهد. گنبد کلیسا جامع فلورانس هنوز هم اهمیت بالایی در معماری دارد؛ حال فرض کنید در دورانی که حتی تکنولوژی ساخت آن هنوز وجود نداشته، چه غوغایی به پا کرده است.

۳. کلیسا جامع فلورانس روی کلیسایی کوچک ساخته شده است

ابتدا کلیسایی کوچک در این ناحیه بنا شده بود که قدمت آن به قرن ۴ تا ۶ میلادی، یعنی قبل از رنسانس و قرون وسطا برمی‌گشت. بقایای این کلیسا هم اکنون در زیر کلیسای سانتا ماریا دل فیوره قرار دارد و آن را با نام سانتا ریپاراتا (Santa Reparata) می‌شناسند. امروزه موزه‌ای زیرزمینی در این ناحیه وجود دارد که می‌توانید از آثار تاریخی آن دیدن کنید و راجع به تاریخ فرهنگی و مذهبی آن دوره اطلاعات بیشتری به دست بیاورید.

۴. برای ساخت درب برنز معروف کلیسا جامع فلورانس مسابقه برگزار شد

سال‌ها قبل از ساخت گنبد این کلیسا، جلسه‌ای در فلورانس برگزار شد تا برای دکور درهای شرقی تعمیدگاه این بنا مسابقه‌ای برگزار کنند. آن‌ها موادی یکسان به هر شرکت‌کننده دادند و به میزان مساوی برنز در اختیار آن‌ها گذاشتند تا در چارچوبی که برایشان در نظر گرفته شده بود، ایده‌پردازی کنند.

در نهایت فقط دو شرکت‌ کننده‌ی ۲۳ ساله، یعنی فیلیپو برونلسکی و لورنتسو گیبرتی (Lorenzo Ghiberti) باقی ماندند که هر دو در طلا و فلزکاری آموزش دیده بودند. هر دوی آن‌ها صحنه‌ای را به تصویر کشیدند که در آن ابراهیم، پسر خود را قربانی می‌کند. داوران در نهایت طرح کلاسیک گیبرتی را به طرح برونلسکی ترجیح دادند.

سال‌ها پس از ساخت این درها، میکل آنژ آن‌ها را به دروازه‌های بهشت (Gates of Paradise) تشبیه کرد که این نام بر روی آن‌ها ماند و امروزه با همین اسم شناخته می‌شوند. ظاهراً طرح برونلسکی، المان‌هایی از جهان‌بینی فلسفی انسان‌گرایی یا همان اومانیسم را شامل می‌شد و از زمان خود جلوتر بوده است.

۵. طراح گنبد کلیسا جامع فلورانس یک تازه‌ کار بود

برونلسکی، طلاکاری آموزش دیده بود؛ اما هیچگاه در طول عمر خود تجربه‌ی ساختن چیزی را نداشت. پشت بام گنبدی شکل کلیسا جامع فلورانس، اولین اثر و شاهکار او به حساب می‌آید که هنوز هم به همان شکل باقی مانده است.

شاید برایتان عجیب به نظر برسد، اما در واقع طلاکاری، بُعد زیبایی‌شناسی و کاربردی بودن را با یکدیگر درهم می‌آمیزد و برونلسکی از همین روش به همراه سایر مطالعاتش برای حل مشکل ساخت گنبد کلیسا کمک گرفت.

۶. پروژه ساخت کلیسا جامع فلورانس به بن‌ بست رسیده بود

در زمان تولد برونلسکی، حدود ۸۰ سال از ساخت کلیسا می‌گذشت و پروژه‌ی ابتدایی آن حتی گسترده‌تر هم شده بود. همچنان هیچکس، حتی کسانی که طرح گنبد آن را پیشنهاد داده بودند، هیچ ایده‌ای نداشتند که چطور آن را به مرحله‌ی ساخت برسانند. اما فلورانسی‌ها مصمم بودند تا در این زمینه از شهرهای دیگر توسکانی پیشی بگیرند و مهم نبود که عملی کردن این پروژه چند سال طول خواهد کشید.

۷. پانتئون رم، الهام بخش گنبد کلیسا جامع فلورانس بوده است

فلورانسی‌ها تصمیم داشتند تا کلیسایی شبیه به پانتئون در رم بسازند؛ اما پلان معماری پانتئون هنوز کشف نشده بود و آن‌ها هیچ ایده‌ای نداشتند که چطور ساختمانی شبیه به آن را طراحی کنند. معماران فلورانس به سبک گوتیک آن زمان و پشت‌بند گهواره‌ای آن‌ها علاقه‌ای نداشتند که از قضا برای ساخت بیشتر آثار تاریخی مهم از این سبک استفاده می‌شد.

تقریباً بیشتر ساختمان‌های بزرگ در این شهر، ساختاری شبیه به هم داشتند و در نتیجه معماران برای الهام گرفتن، به دوره روم باستان بازگشتند. آن‌ها ساختار خلاقانه‌ی آثار آن دوره را تحسین می‌کردند و قصد داشتند در رقابتی که بین شهرهای دیگر توسکانی وجود داشت، به پیروزی برسند.

جالب این‌جاست که برونلسکی بعد از شکست خوردن در مسابقه‌ای که برای درب‌ها برگزار شد، به مطالعه‌ی بناهای رومی پرداخت و دیگر خبری از او نشد تا اینکه چندین سال بعد دوباره به فلورانس بازگشت و خبر نداشت که قرار است به زودی چاره‌ای برای معمای گنبد کلیسای فلورانس بیندیشد.

۸. برای حل مشکل گنبد کلیسا جامع فلورانس مسابقه برگزار کردند

حدود ۱۰۰ سال از شروع این پروژه می‌گذشت و شهر فلورانس می‌بایست راه حلی نهایی برای اتمام ساخت کلیسا پیدا می‌کرد. در غیر این‌صورت ممکن بود به دلیل پروژه‌ی بلندپروازانه و غیرممکنی که در سر داشتند، آبروی آن‌ها در مقابل رقیبان‌شان به خطر بیفتد.

بنابراین از عموم مردم کمک خواستند تا بلکه یک نفر بتواند آن‌ها را از این مخمصه نجات دهد. البته می‌توانستند گنبد را به کمک یک پشتیبان چوبی بسازند؛ اما این کار به حدود ۴۰۰ درخت، نیروی انسانی و زمان احتیاج داشت. زمانی که برونلسکی وارد مسابقه شد، تنها کسی بود که ایده‌اش به استفاده از چوب ارتباطی نداشت و به همین دلیل، توجه داوران را به خود جلب کرد.

۹. برونلسکی مسابقه را با استفاده از یک تخم مرغ برد

فلورانس چنان به بن‌بست رسیده بود که داوران مسابقه، طرح برونلسکی را بدون دیدن پلان آن پذیرفتند. البته برونلسکی همچنان می‌بایست داوران را قانع کند که طرح او نتیجه خواهد داد و برای انجام این کار از یک تخم مرغ کمک گرفت! او به داوران گفت فقط در صورتی نقشه‌ی خود را برملا خواهد کرد که حتی یک نفر از آن‌ها بتواند یک تخم مرغ را به‌صورت ایستاده روی میز قرار دهد.

هیچ‌کس موفق به انجام این کار نشد و در نهایت خود او تخم مرغ را برداشت و ته آن را بر روی میز له کرد تا صاف بایستد. داوران اعتراض کردند که خودشان نیز می‌توانستد این کار را انجام دهند و برونلسکی با زیرکی در پاسخ گفت که با این حساب اگر از چیزی که او می‌دانست، آن‌ها نیز خبر داشتند، گنبد را هم می‌توانستند خودشان بسازند.

در نتیجه داوران، برونلسکی بی‌تجربه را که نقشه‌ای پنهانی داشت، استخدام کردند. البته خود برونلسکی نیز مطمئن نبود که طرحش ۱۰۰ درصد نتیجه می‌دهد یا خیر و فقط با آزمون و خطا می‌توانست به پاسخ این سؤال برسد. ۲ طراح دیگر از جمله رقیب پیشین او، یعنی گیبرتی هم برای کمک به او استخدام شدند و پروژه‌ی ساخت گنبد در سال ۱۴۲۰ میلادی کلید خورد.

۱۰. سانتا ماریا دل فیوره، سومین کلیسای بزرگ جهان است

پس از کلیسای سن پیتر در رم و کلیسای سن پل در لندن، سانتا ماریا دل فیوره سومین کلیسای بزرگ دنیا به شمار می‌رود. این بنا، ۱۵۳ متر طول و ۹۰ متر عرض دارد و ارتفاع آن به ۹۰ متر می‌رسد و پس از تکمیل ساخت آن در زمان خود، بزرگ‌ترین کلیسای اروپا محسوب می‌شد.

۱۱. برونلسکی، تکنولوژی مورد نیازش را خود ابداع کرد

برونلسکی طرحی نوآورانه برای ساخت گنبدی مستقل با دیوارهای خمیده (بدون کمک گرفتن از چوب به‌عنوان داربست) داشت و حتی ابزار مورد نیاز برای انجام این کار را هم خودش اختراع کرد. در آن زمان برای بلند کردن اجسام سنگین از وسیله‌ای شبیه به چرخ و فلک بازی همستر استفاده می‌شد که با نیروی انسان به کار می‌افتاد؛ اما تا ارتفاعی محدود می‌شد از آن کمک گرفت. او برای اولین بار از حرکت مدور گاو نر استفاده کرد و سیستم چرخ دنده‌ای سه تایی را به وجود آورد تا به کمک آن و بدون اینکه مسیر راه رفتن گاو را تغییر دهد، بالا بردن و پایین آوردن اجسام سنگین را کنترل کند.

۱۲. برونلسکی هیچ سندی برای آیندگان باقی نگذاشت

برونلسکی در مجموع فردی مرموز و مخفی‌کار بود و بر خلاف داوینچی، حتی یک نامه یا یک برگه از پلان معماری و نقاشی‌هایش باقی نگذاشت که توضیح دهند چگونه چنین طرحی به ذهنش رسیده است. ساختار گنبد این کلیسا سال‌ها برای محققان جای سؤال داشت و نمی‌توانستند برای تکمیل نظریه‌های خود راجع به چگونگی ساخت گنبد این بنا به جواب برسند.

۱۳. راز ساخت گنبد کلیسا جامع فلورانس استفاده از الگوی آجرچینی جناغی و یک گل بود

برونلسکی می‌بایست داوران و حتی ساختمان‌سازها را نیز قانع می‌کرد تا جان خود را به خطر بیندازند و در ارتفاعی ۵۱ متری مشغول به کار شوند. در نهایت فردی از دانشگاه فلورانس توانست با استفاده از طراحی بسیار دقیقی که یکی از منتقدان برونلسکی کشیده بود، از رازی پرده‌برداری کند که برونلسکی در چنته داشت و سال‌ها محققان را مبهوت کرده بود.

در آن دوران لیزر یا تراز وجود نداشت و آن‌ها فقط می‌توانستند بر الگوی طناب‌ها برای پیش بردن کار خود تکیه کنند. از تصویر یک گل برای نمای داخلی گنبد این کلیسا استفاده شده بود که از آن برای هدایت مسیر این طناب‌ها کمک گرفتند. هرچه دیوارها بالاتر می‌رفت، آجرها به این روش طوری در کنار هم قرار می‌گرفتند که طاق‌هایی وارونه را تشکیل دهند.

در واقع این طاق‌های وارونه، راز ایستادگی این بنا در تمامی این سال‌ها به شمار می‌روند. ساختار جناغی و طاق‌های وارونه‌ی این مکان با استفاده از نیروی جاذبه توانستند استحکام این بنا را تأمین کنند.

۱۴. ساخت گنبد کلیسای فلورانس ۱۶ سال طول کشید

معمولاً ساختن بناهای بزرگ در آن زمان به قدری طول می‌کشید که معماران از دنیا می‌رفتند و نمی‌توانستند نتیجه‌ی کار خود را ببینند. اما برونلسکی تنها در ۱۶ سال توانست ساخت گنبد را به پایان برساند و از واکنش مردم نسبت به طرحش نیز مطلع شود. ساخت گنبد در سال ۱۴۲۰ میلادی کلید خورد و در سال ۱۴۳۶ به پایان رسید که برای پروژه‌ای به آن سختی، زمان بسیار کمی به حساب می‌آید.

۱۵. نمای بیرونی کلیسا جامع فلورانس به شکل امروزی نبود

طراحی اولیه‌ی کلیسا جامع فلورانس به همراه نمای بیرونی آن را آرنولفو دی کامبیو در سال ۱۲۹۴ میلادی بر عهده داشت. این طراحی در طول تاریخ، چندین بار دچار تغییر شد که برای آگاهی از تاریخچه‌ی کامل آن می‌توانید از «موزه اپرای دل دومو» دیدن کنید.

ساخت کلیسای سانتا ماریا دل فیوره در سال ۱۴۱۸ به پایان رسید و فقط ساخت گنبد آن باقی مانده بود. البته نمای بیرونی این بنا که امروزه مشاهده می‌کنید، تا سال ۱۸۸۷ میلادی به طول انجامید. هنرمندان و معماران بسیاری در طول این سال‌ها تغییراتی را در نمای این بنا به‌وجود آوردند و حتی در یک برهه‌ی زمانی، نمای آن تا قرن ۱۹ میلادی خالی گذاشته شد.

در نهایت نمای نئوگوتیکی که امروزه می‌بینید را امیلیو دی فابریس (Emilio de Fabris) طراحی کرد که آن هم طی مسابقه‌ای در سال ۱۸۷۱ میلادی انتخاب شد. او کار خود را در سال ۱۸۷۶ آغاز کرد و در سال ۱۸۸۷ به پایان رساند و از سنگ‌های مرمر تمامی نواحی توسکانی و حتی بخش‌های دیگر کشور ایتالیا کمک گرفت.

۱۶. کلیسا جامع فلورانس در واقع دو گنبد دارد

چیزی که شما از نمای بیرونی گنبد کلیسای دومو می‌بینید، صرفاً کاشی‌های سقف و پوسته‌ی ساختار داخلی این بنا است. میان این پوسته و ساختار خلاقانه‌ی آجرها، راه‌ پله‌ای قرار دارد که برای رسیدن به بالای آن باید از ۴۳۶ پله بالا بروید. در مسیر خود می‌توانید نگاهی به آجرهای اصلی و الگوی جناغی جالب آن‌ها بیندازید.

گنبد این کلیسا بعد از گذشت سال‌ها از ساخت آن، هنوز هم یکی از شاهکارهای معماری به حساب می‌آید و در سفر خود به شهر زیبای فلورانس  در ایتالیا می‌توانید از آن بازدید و نبوغ معماران آن را تحسین کنید.

۱۷. راز گل در نام کلیسا ارتباطی با طرح گل گنبد ندارد

نام رسمی کلیسا، سانتا ماریا دل فیوره (Cathedral of Santa Maria del Fiore)، به معنای «مریم مقدس گل» است. شاید برایتان جالب باشد که این نام‌گذاری هیچ ارتباطی با طرح گل در پایه گنبد که برونلسکی برای هدایت ساختار آجری استفاده کرده بود، ندارد. در واقع «فیوره» اشاره به گل لیلیوم (Lilium) دارد که نماد شهر فلورانس است. این هم‌زمانی جالب، یکی از آن موارد تصادفی زیبای تاریخی‌ست که باعث شده نام و طراحی کلیسا، هماهنگی شاعرانه‌ای داشته باشند.

۱۸. مجسمه برونلسکی در میدان دومو قرار دارد

اگر به میدان دومو بروید و نگاهی به اطراف بیندازید، مجسمه‌ای از فیلیپو برونلسکی را می‌بینید که با نگاهی عمیق، رو به گنبدی که خودش طراحی کرده نشسته است. این مجسمه نه‌تنها یادبودی از اوست، بلکه نشان‌دهنده‌ی عظمت کاری‌ست که انجام داده؛ گنبدی که با دستان خود و بدون هیچ مدرک مکتوبی ساخته و تا امروز پا بر جا مانده است.

۱۹. زنجیرهای پنهانی در دل گنبد

برای جلوگیری از فروپاشی گنبد، برونلسکی ایده‌ی خلاقانه‌ای داشت. او از زنجیرهای افقی سنگی و چوبی در داخل ساختار گنبد استفاده کرد که مانند حلقه‌ی بشکه، فشار سازه را از اطراف مهار می‌کردند. این زنجیرها در لایه‌های مختلف گنبد تعبیه شده بودند و هنوز هم بخش‌هایی از آن‌ها قابل مشاهده‌اند.

۲۰. ترک‌هایی که گنبد را تهدید نمی‌کنند

شاید برایتان عجیب باشد اما ترک‌هایی در ساختار گنبد وجود دارند که برخی از آن‌ها حتی به قرن پانزدهم برمی‌گردند. با این حال، این ترک‌ها به‌دلیل طراحی خاص گنبد و نحوه توزیع وزن، تاکنون مشکلی برای آن ایجاد نکرده‌اند. امروزه با نصب دستگاه‌های سنجش و مانیتورینگ مدرن، سلامت گنبد به‌طور ۲۴ ساعته زیر نظر قرار دارد و این نظارت، اطمینان خاطر را برای حفظ این سازه فراهم کرده است.

۲۱. بزرگترین کلیسای آجری جهان کلیسای فلورانس است

کلیسا جامع فلورانس نه‌تنها به خاطر زیبایی و تاریخچه‌اش، بلکه به دلیل ابعاد بزرگش شهرت جهانی دارد. این کلیسا ۱۵۳ متر طول، ۹۰ متر عرض و ۱۱۴٫۵ متر ارتفاع دارد و مساحت آن حدود ۸,۳۰۰ متر مربع است. گنبد عظیم آن که با بیش از ۴ میلیون آجر ساخته شده است، هنوز هم بزرگ‌ترین گنبد آجری جهان محسوب می‌شود.

این سازه‌ی عظیم بدون استفاده از پشت‌بندهای معمول گوتیک ساخته شده و ساختار آن با استفاده از آجرچینی جناغی، زنجیرهای سنگی و طراحی دوپوسته‌ای تقویت شده است. در واقع، سانتا ماریا دل فیوره، شاهکار تلفیق مهندسی، هنر و ایمان در قلب رنسانس است.

۲۲. نقاشی درهای ورودی کلیسای فلورانس اثر نقاشی معروف هستند

در کنار درهای معروف تعمیدگاه (Baptistery)، شاید توجه‌تان به درهای بزرگ برنزی خود کلیسا هم جلب شده باشد. این درها بین سال‌های ۱۸۹۹ تا ۱۹۰۳ ساخته شدند و صحنه‌هایی از زندگی حضرت مریم را به تصویر می‌کشند. بالای درها موزائیک‌هایی قرار دارد که اثر نقاش معروف، نیکولو بارابینو (Niccolò Barabino) هستند و بخش مهمی از هنر نمای بیرونی کلیسا را تشکیل می‌دهند.

۲۳. نقاشی دیواری عظیم داخل گنبد مربوط به روز قیامت است

اگر به داخل گنبد نگاهی بیندازید، با یکی از بزرگ‌ترین نقاشی‌های دیواری جهان روبه‌رو می‌شوید. این اثر که حدود ۳,۶۰۰ متر مربع وسعت دارد، تصویری از روز قیامت (The Last Judgment) است و توسط جورجو وازاری (Giorgio Vasari) و فدریکو زوکاری (Federico Zuccari) طراحی و اجرا شده است. در این نقاشی عظیم، صحنه‌هایی از فرشتگان، قدیسان، بهشت، جهنم و گناهان کبیره را خواهید دید.