آشنایی با آداب و رسوم مردم خویشتندار مالزی

آیا قصد سفر به کشور مالزی را دارید و درباره‌ی فرهنگ مردم آن چیزی نمی‌دانید؟ لازم نیست نگران باشید زیرا در این راهنما شما را با تمام آن چیزی که برای معاشرت درست و به دور از اشتباهات توهین آمیز لازم دارید، آشنا می‌کنیم.

مالزی که در جنوب شرق آسیا واقع شده، از ۶۰ درصد مسلمان، ۱۹ درصد بودیست و ۹ درصد مسیحی تشکیل شده است و مردم آن به زبان مالایی صحبت می‌کنند. این زبان به زبان مردم اندونزی هم شباهت زیادی دارد. این سرزمین، چند فرهنگی بوده و قوم اصلی تشکیل دهنده‌ی آن، بومیان مالایی هستند و البته گروه‌های بزرگی از چینی‌ها و هندی‌ها هم در آنجا زندگی می‌کنند. علیرغم این تنوع فرهنگی، کودکان همگی در یک مدرسه تحصیل کرده و در نهایت در ادارات یکسانی به کار مشغول می‌شوند. البته عده‌ی کمی از قومی دیگر همسر انتخاب می‌کنند و خانواده‌ها بیشتر مایل به معاشرت با هم قومی‌های خود هستند.

خانواده و اجتماع

خانواده، مرکز ساختار اجتماعی مالزی بوده و در نتیجه بر وحدت، وفاداری و احترام به بزرگ‌‌ها، تأکید زیادی را می‌بینید.
همه در خانواده از حمایت‌های احساسی و مالی تضمین‌شده برخوردار است و زمانی که فردی دچار مشکل مالی شود، سایرین در حد توانشان از وی پشتیبانی می‌کنند.
در خارج از نواحی شهری، خانواده‌ها بزرگ‌تر بوده و گاه مادربزرگ‌ و پدربزرگ هم با فرزندان زندگی می‌کنند.
همچنین مردم مالزی و ساکنین چینی و هندی آن، برای وجه و آبرویشان اهمیت بالایی قائل هستند و همواره تلاش می‌کنند در جمع یا خلوت باعث آبروریزی نشوند. این وجه یک باور شخصی شامل نام نیک و شخصیت والا می‌شود که همواره سایرین آن را منعکس می‌کنند. تمایل مردم مالزی برای داشتن وجه خوب، سبب شده که روابط صلح آمیز و هارمونیکی داشته باشند.

رسوم هدیه دادن

هدیه دادن به مالایی‌ها، چینی‌ها و هندی‌ها رسوم متفاوتی دارد:

اگر برای شام به خانه‌ی یک مالایی دعوت شدید: با خود شیرینی یا شکلات مرغوب ببرید. به کودکان میزبان، عروسک سگ یا خوک ندهید.برای بسته بندی کادو از کاغذ سفید استفاده نکنید زیرا نمادی از مرگ و سوگواری است. از رنگ زرد هم نباید استفاده کنید، زیرا رنگی سلطنتی محسوب می‌شود. اگر برای میزبان غذا به همراه می‌برید، باید دقت کنید که حلال باشد. معمولاً هدایا زمانی که دریافت می‌شوند، باز نخواهند شد.
اگر به خانه‌ی یک چینی دعوت شدید: می‌توانید اندکی میوه، شیرینی یا کیک بخرید و به کودکان بدهید. معمولاً چینی‌ها برای گرفتن هدیه اندکی خودداری می‌کنند تا نشان دهند که حریص نیستند. هرگز به یک چینی، قیچی، چاقو یا سایر ابزارهای برنده را هدیه ندهید، زیرا برای آن‌ها به عنوان نمادی از تمایل شما برای قطع ارتباط است. گل هم هدیه خوبی برای چینی‌ها نیست، چون به عیادت از مریض و تدفین اختصاص دارد. کادویتان را در کاغذ سفید، سیاه یا آبی نپیچید؛ این‌ها رنگ‌های مخصوص تدفین هستند. بهتر از هدیه‌ها به تعداد زوج باشند؛ چینی‌ها اعداد فرد را بد یمن می‌دانند. چینی‌ها هم هدیه را به هنگام دریافت باز نمی‌کنند.
اگر به خانه‌ی یک هندی دعوت شدید: می‌توانید با خود دسته گل ببرید، اما گل یاسمن داخل آن نگذارید، زیرا برای حلقه‌های تدفین استفاده می‌شود. اگر پول هدیه می‌دهید، باید به عدد فرد باشد. هدیه را با دست راست یا دو دست هدیه کنید. باز هم کادو را داخل کاغذ سیاه و سفید نپیچید. رنگ‌های شادی مانند قرمز، زرد یا سبز مناسب هستند. یادتان هرگز به یک هندو کالاهای چرمی هدیه نکنید!

آداب و رسوم کاری

در حیطه کسب و کار، اکثر تجار مالزی بسیار زیرک و باهوش هستند. تجربه‌ی شما بسته به قومیت، سن، جنس و اعتبار فردی که ملاقات می‌کنید، متفاوت خواهد بود.
ملاقات‌های اولیه باید رسمی و با احترام کامل باشند.
بسیاری از مالایی‌ها و هندی‌ها با فردی از جنس مخالف دست نمی‌دهند.
چینی‌های برای ادای احترام پایین را نگاه کرده و ارتباط چشمی برقرار نمی‌کنند.
استفاده کردن از عناوین حرفه‌ای (پرفسور، دکتر، مهندس) یا عناوین افتخاری در بیزنس بسیار اهمیت دارد.

برقراری ارتباط

در راستای آن که مردم مالزی تلاش بسیاری برای حفظ وجه خود در اجتماع می‌کنند، استفاده از ارتباط غیر کلامی، شامل حالات چهره، تن صدا و زبان بدن را در بینشان بسیار زیاد مشاهده می‌کنید.
این شیوه برقراری ارتباط معمولاً دقیق و غیر مستقیم است.
مردم مالایی ترجیح می‌دهند مستقیم سر اصل موضوع نروند و اشاره‌ای غیر مستقیم به آن داشته باشند. اگر به جای شنیدن «نه» با عبارت «سعی‌ام را می‌کنم» یا «ببینم چه کار می‌توانم بکنم» روبرو شدید، تعجب نکنید. این شیوه‌ی پاسخگویی برای آن‌ است که وجه فردی که از او درخواست شده، حفظ شود.
سکوت بخش مهمی از روابط مردم مالزی را تشکیل می‌دهد. سکوت قبل از پاسخ دادن به سؤال یا درخواست، نشانه تأمل کافی روی آن بوده و به فرد فرصتی برای سنجیدن جواب را می‌دهد.
بسیاری از مردم این کشور، فرهنگ غربی‌ها را که در پاسخ دادن تعجیل می‌کنند، درک نکرده و آن را نشانه بی‌ادبی و بی‌فکری می‌دانند.
نشان ندادن خشم در جمع بسیار مهم است، زیرا مردم را معذب کرده و سبب می‌شود که احساس ناتوانی کنند.
اکثر مالایی‌ها از آداب و رسوم غربی خبر داشته و دست دادن برایشان امری عادی به شمار می‌آید.
دست دادن چینی‌ها اندکی آرام ولی طولانی است. بسیاری از چینی‌های مسن‌تر، هنگام دست دادن، به نشانه‌ی احترام نگاه خود را پایین می‌اندازند.
هندی‌ها هم تنها به هم‌جنسان خود دست می‌دهند.