حقایقی درباره واتیکان که شاید نمی دانستید

واتیکان یکی از مقدس‌ترین شهرهای دنیای مسیحیت محسوب می‌شود. این شهر دارای تاریخی طولانی و سرگذشتی پر از حوادث گوناگون است. داستان‌ها و حقایق بسیاری از واتیکان وجود دارد که دانستن آنها قطعا برای همه جالب خواهد بود.

واتیکان که کوچک‌ترین دولت-شهر جهان شناخته می‌شود و قطب مسیحیت در جهان است، در شهر رُم در ایتالیا واقع شده‌ است. واتیکان کم‌جمعیت‌ترین کشور مستقل جهان و البته یکی از پربازدیدترین مقاصد گردشگری محسوب می‌شود. شاید اطلاعات زیادی درباره‌ی این کشور نداشته باشید. اگر مسافر تور ایتالیا هستید، با ما همراه باشید تا حقایق جالبی از این کشور کوچک را با شما در میان بگذاریم.

واتیکان کوچک‌ترین کشور جهان است.

واتیکان با مساحتی حدود ۴۰ هکتار، دولت‌-شهری است که به اندازه‌ی یک هشتم سِنترال پارک نیویورک وسعت دارد. واتیکان با حکومت پادشاهی مطلقه اداره می‌شود و پاپ در راس آن قرار دارد. واتیکان پول و تمبرهای مخصوص خود را چاپ می‌کند و دارای پاسپورت، گواهینامه‌، رسانه، پرچم و سرود ملی مختص به خود است. در این کشور از مالیات خبری نیست. هزینه‌ی ورودی موزه واتیکان، فروش تمبر و سوغات و اعانه‌های مردمی درآمد واتیکان را تشکیل می‌دهند.

کالیگولا ابلیسکی میدان سن پیتر قرار داد را به رم آورده است.

کالیگولا امپراطور روم در باغ‌های مادرش در پایین تپه‌ی واتیکان، میدانی بنا کرد که در آن ارابه‌رانان به تمرین می‌پرداختند و گفته می‌شود؛ نرون نیز در همین جا مسیحیان زیادی را به شهادت رساند. کالیگولا به ‌منظور مشخص کردن مرکز این آمفی‌تئاتر، فرمان داد تا نیروهایش اُبلیسکی را که از هلیوپولیس مصر آورده بودند، به این مکان بیاورند. این ابلیسک از یک تکه گرانیت قرمز‌ رنگ به وزن بیش از ۳۵۰ تن ساخته شده است و قدمتی بیش از ۳۰۰۰ سال دارد. در سال ۱۵۸۶، این هرم به مکان فعلی‌اش در میدان سن پیتر منتقل شد.  

به مدت ۶۰ سال پاپ‌ها از واتیکان خارج نمی شدند.

تا سال ۱۸۷۰، زمانی ‌که کشور ایتالیا متحد شد، مجموعه‌ای از ایالت‌های مستقل در مرکز ایتالیا توسط پاپ‌ها اداره می‌شدند. دولت جدید سکولار همه‌ی سرزمین‌های پاپ را به جز بخش کوچکی که همان واتیکان امروزی است، تصاحب کرد. این آغاز یک جنگ سرد بین دولت ایتالیا و کلیسا بود. پاپ‌ها دولت ایتالیا را به رسمیت نمی‌شناختند و واتیکان خارج از کنترل دولت ایتالیا قرار گرفت. پاپ پیوس نهم خود را زندانی واتیکان نامید. به مدت ۶۰ سال پاپ‌ها از خروج از واتیکان و به رسمیت شناختن دولت ایتالیا خودداری کردند. زمانی ‌که قوای نظامی ایتالیا در میدان سن پیتر حاضر می‌شدند، پاپ‌ها برای انجام مراسم دعا حضور پیدا نکرده و حتی روی بالکن هم ظاهر نمی‌شدند.

 بنیتو موسولینی واتیکان را به رسمیت شناخت.

کشمکش بین دولت ایتالیا و قدرت‌های مذهبی کلیسا در سال ۱۹۲۹ با امضا کردن پیمان لاتران پایان گرفت. در این پیمان واتیکان به عنوان یک دولت مستقل شناخته شد. در آن زمان ۹۲ میلیون دلار معادل بیش از ۱ میلیارد دلار امروزی برای غرامت سرزمین‌ها‌ی آزاد شده، به واتیکان پرداخت شد. واتیکان این مبلغ را به عنوان بودجه‌ای برای بازپرداخت خزانه‌های خود استفاده کرد. موسولینی؛ رئیس دولت ایتالیا، از طرف شاه ویکتور امانوئل سوم این معاهده را امضا کرد.

پاپ‌ها تا قرن چهاردهم در واتیکان زندگی نمی کردند.

حتی پس از ساخت کلیسای سن پیتر ابتدایی، پاپ‌ها در قصر لاتران در رم زندگی می‌کردند. آنها حتی در سال ۱۳۰۹، زمانی ‌که دستگاه پاپ به آوینیون فرانسه منتقل شد، شهر را به‌طور کامل ترک کردند. هفت پاپ که همگی فرانسوی بودند، از آوینیون حکومت می‌کردند. قلمرو پاپ تا سال ۱۳۷۷ به روم بازنگشت. در این زمان کاخ لاتران در آتش سوخت و واتیکان به عنوان محل اقامت و حکومت پاپ انتخاب شد. واتیکان به تغییرات زیادی نیاز داشت زیرا به چنان وضعیت بدی رسیده بود که گرگ‌ها در میان قبرستان‌هایس به‌ دنبال اجساد می‌گشتند و گاوها آزادانه در کلیسا می‌چرخیدند.

گارد سوئیسی به‌ عنوان نیروهای محافظ استخدام شدند.

گارد سوئیسی که با لباس‌های رنگارنگ رنسانسی شناخته می‌شوند، از سال ۱۵۰۶ برای محافظت پاپ استخدام شدند. در آن زمان پاپ ژولیوس دوم مانند خیلی از دربارهای اروپاییِ آن سال‌ها، نیروهای سوئیسی را برای محافظت از خود استخدام کرد. وظیفه‌ی گارد سوئیسی در واتیکان حفظ امنیت شخصِ پاپ است. اگرچه کوچک‌ترین ارتش دنیا خیلی تشریفاتی به‌ نظر می‌رسد اما نیروهای آن بسیار ماهر و آموزش‌دیده هستند. این ارتش تماما از شهروندان سوئیسی تشکیل شده است.

در طول تاریخ واتیکان، چندین بار پاپ ها از گذرگاه مخفی فرار کردند.

یک گذرگاه مخفی در سال ۱۲۷۷ ساخته شد تا واتیکان را به قلعه‌ی سنت آنجلو در حاشیه‌ی رود تیبر متصل کند. این گذرگاه درواقع مسیری برای فرار پاپ بود. در سال ۱۵۲۷، پاپ کِلِمِنت هفتم که به دلیل شورش‌های رم جان خود را در خز می‌دید، از این مسیر فرار کرد. زمانی ‌که نیروهای شارل پنجم؛ امپراطور روم به شهر رسیدند، کشیش‌ها و راهبه‌ها را قتل‌عام کردند. گارد سوئیسی دشمن را تا حدی به عقب راند تا زمان کافی را برای فرار کِلِمِنت از گذرگاه به قلعه‌ی سنت آنجلو فراهم سازد. در این نبرد ۱۴۷ نفر از نیروهای پاپ جان خود را از دست دادند.‌  

بیشتر شهروندان واتیکان در خارج زندگی می کنند.

تعداد افرادی که در سال ۲۰۱۱ شهروند واتیکان به‌ شمار می‌آمدند؛ ۵۹۴ نفر بود. این تعداد شامل ۷۱ کاردینال، ۱۰۹ نفر از اعضای گارد سوئیسی، ۵۱ نفر کشیش و یک راهبه در داخل واتیکان می‌شود. بیشتر جمعیت واتیکان را ۳۰۷ نفر از روحانیانی تشکیل می‌دهند که در سراسر جهان دارای پُست‌های دیپلماتیک هستند. از زمانی ‌که پاپ بندیکت شانزدهم از مقام خود در واتیکان کناره‌گیری کرد، هرگاه که یک پاپِ جدید انتخاب شود، به جمعیت واتیکان یک نفر اضافه می‌شود.

رصدخانه‌ی‌ واتیکان یک تلسکوپ در آریزونا دارد.

رصدخانه‌ی واتیکان در ۲۴ کیلومتری شهر رم و در اقامتگاه تابستانه‌ی پاپ در کاخ گاندولفو واقع شده بود. با گسترش شهر رُم آلودگی‌های نوری زیاد شد. این امر رصد ستارگان و آسمان شب را برای منجمان واتیکان مشکل می‌ساخت. بنابراین در سال ۱۹۸۱، دومین رصدخانه‌ و مرکز تحقیقات واتیکان در شهر توسان ایالت آریزونای آمریکا ساخته شد. هم‌ اکنون واتیکان تحقیقات نجومی خود را با تلسکوپ‌های مدرنی انجام می‌دهد که بر روی کوه گراهام در جنوب شرقی آریزونا قرار گرفته است.