برج گالاتا چگونه ساخته و کامل شد؟

برج گالاتا در استانبول، یکی از مشهورترین جاذبه‌های گردشگری این شهر محسوب می‌شود. این برج تاریخ پرفرازونشیبی را پشت سر گذاشته و حالا میزبان گردشگران برای تماشای شهر از ارتفاع ۶۶ متری است.

برج گالاتا یکی از نمادهای بصری شهر استانبول است که از موقعیت مرتفع خود به محله‌های بی‌اوغلو و کاراکوی دید دارد. می‌توان با تاریک شدن هوا، چراغ‌های رنگارنگ برج را از سراسر شهر تماشا کرد.

این مقاله نگاهی مختصر به تاریخچه‌ی برج گالاتا انداخته و شما را با حقایق جذاب آن آشنا می‌کند.

جهت مشاهده تورهای ترکیه آژانس مسافرتی ایوار روی لینک زیر کلیک کنید.

https://www.eavar.com/tour/category/turkey/

اگرچه از زمان دقیق ساخت برج گالاتا اطلاعی در دسترس نیست، اما همگان معتقدند که این برج در دوران ژوستینیان، امپراطور عصر بیزانس، در سال ۵۰۷ میلادی سر برافراشته است. این برج در آن زمان از سوی اهالی جنوا به «برج مسیح» شهرت داشت، درحالی‌که اهالی بیزانس آن را «برج بزرگ» می‌نامیدند.

اما در دوران جنوایی‌ها بود که این برج شکل امروزی خود را یافت. در آن زمان، محله‌ی گالاتا از سوی جمهوری جنوا برای زندگی انتخاب شده بود و نقش یک پایگاه اقتصادی و تجاری در دریاهای مدیترانه و سیاه را داشت.

این برج در سال ۱۵۰۹ بر اثر یک زمین‌لرزه، متحمل خسارتی سنگین شد، اما معمار مشهور عثمانی، هایرِدین، آن را مورد بازسازی قرار داد. او کسی است که عمارت مشهور سلطان بایزید دوم در ادرنه را ساخته است.

در دوران خلافت سلطان سلیمان عثمانی کبیر، این برج کاربردهای بسیار متعددی داشت؛ برای مثال از آن برای نگهداری زندانیانی استفاده می‌شد که محکوم به کار در کارگاه کشتی‌سازی قاسم پاشا بودند.

در انتهای قرن شانزدهم میلادی، یک رصدخانه نیز از سوی منجم معروف، تقی‌الدین افندی، به بالای برج اضافه شد، اما سرنوشت برج گالاتا تبدیلِ دوباره به یک زندان در دوران خلافت سلطان مراد سوم بین سال‌های ۱۵۴۶ تا ۱۵۹۵ میلادی بود.

وقتی‌که قرن هفدهم به پایان رسید، این برج برای مدتی کوتاه از سوی گروه مِهتر، یک گروه نظامی عثمانی، مورد استفاده قرار گرفت و سپس در سال ۱۷۱۷ میلادی تبدیل به یک برج دیدبانی، به خاطر موقعیت عالی آن بر فراز شهر، شد.

برج گالاتا در سال ۱۷۹۴ طعمه‌ی حریق شد، اما در دوران خلافت سلطان سلیم سوم مورد مرمت قرار گرفت و در آن زمان یک شاه‌نشین نیز به آن اضافه شد.

پس از یک آتش‌سوزی مخرب دیگر در سال ۱۸۳۱، این برج بار دیگر مورد مرمت قرار گرفت و دو طبقه‌ی دیگر و یک سقف مخروطی شکل نیز به آن اضافه شد. تمامی این عملیات در دوران سلطان محمود انجام گرفت.

این روزها، برج گالاتا به ارتفاع ۶۶.۹۰ متر، صرفاً نقش یک جاذبه‌ی گردشگری را ایفا می‌کند و گردشگران برای رفتن به طبقه‌ی بالا و داشتن دیدی ۳۶۰ درجه بر فراز استانبول از بالکن برج، در پایین آن صف می‌کشند. خوشبختانه یک آسانسور بازدیدکنندگان را تا هفت طبقه از برج بالا می‌برد، اما دسترسی به دو طبقه‌ی انتهایی تنها از طریق پلکان امکان‌پذیر است.

داستان‌های جذابی در مورد برج گالاتا وجود دارد؛ یکی از مشهورترین آن‌ها پیرامون هوانورد افسانه‌ای عثمانی، هزارفِن احمد چِلِبی می‌گردد.

بر اساس شرح‌حال نوشته‌شده توسط اولیا چِلِبی، جهانگردی که مشاهدات خود را در قالب سفرنامه ی مشهور «سیاحت‌نامه» نوشته است، هزارفن چلبی با دو بال وصل شده به بازوهای خود، از بالای برج تا میدان دوغانجیلار (Doğancılar) در ساحل اوسکودار پرواز می‌کند. سلطان مراد خان، به سبب این کار بزرگ، به این مرد مظنون می‌شود و او را به تبعید در الجزایر می‌فرستد.

برج گالاتا در تمام روزهای هفته از ساعت ۹ صبح تا ۷ شب پذیرای بازدیدکنندگان است.