10 جاذبه برتر گردشگری در سائوپائولو

بزرگ‌ترین شهر آمریکای جنوبی به وسیله رودخانه‌هایی احاطه شده که به درون فلات می‌ریزند. تقریباً از زمان ایجاد شهر در سال 1554 میلادی، سائوپائولو تبدیل به دروازه ورود به سرزمین‌های جنوبی‌تر شد. 

کاشفانی با نام «باندریانت ها» از سائوپائولو به این مناطق جنوبی اعزام می‌شدند. امروزه بزرگراه‌های اصلی شهر در واقع همان مسیرهایی هستند که باندریانت‌ها از آن عبور می کردند. همه‌ می‌دانند که در تور برزیل این شهر استثنایی را نباید از دست بدهند. آثار فرهنگی پرتغالی، اسپانیایی، آلمانی، آفریقایی، یهودی، عربی و ژاپنی در این شهر به خوبی در زندگی و فرهنگ مردم سائوپائولو احساس می‌شود؛ برای مثال وجود موزه‌ای که به مهاجران ژاپنی اختصاص دارد، دلیلی بر این اثرگذاری است و موزه دیگری به اثر آفریقایی‌ها بر برزیل اشاره دارد. شاید دشوارترین مسئله برای درک این شهر، اندازه بسیار وسیع آن باشد. راه خوبی که برای درک اندازه این شهر پیشنهاد می‌شود، مشاهده این چشم انداز وسیع از بالای برج ایتالیا در خیابان «آونیدا» است. بسیاری از جاذبه های گردشگری سائوپائولو از این چشم انداز وسیع قابل مشاهده هستند.

1. موزه هنر

موزه هنر سائوپائولو که در نزد مردم محلی به «MASP» شناخته می‌شود، در سال 1968 گشایش یافت اما مجموعه‌ای جامع و ممتاز از هنر غربی در آمریکای لاتین است. در این مجموعه آثاری از هنرمندان مدرن و امپرسیونیست شامل «رنوار»، «ون گوگ»، «ماتیس»، «مونه»، «دبرت»، «پیکاسو» و «میرو» در کنار 73 مجسمه برنزی اثر «دگاس» قرار دارد. با این که قدمت این آثار به دوران رنسانس می‌رسد، اما این موزه یکی از نخستین مجموعه‌هایی در قاره آمریکاست که آثاری از میانه قرن 20 و متأخرتر در کنار هنر هنرمندان برزیلی را در خود جای داده است. بنای موزه توسط معمار برزیلی – ایتالیایی، «لینا بوباردی»، به صورت تلفیقی از هنر کلاسیک و مدرن طراحی شده است. این مجموعه همچنین فروشگاهی برای خرید آثار عتیقه را در روزهای یکشنبه دایر می‌کند و هر از گاهی میزبان کنسرت‌های موسیقی است.

2. تئاتر شهر

معماری به نام «راموس دو آزودو» ساختمان تئاتر شهر سائوپائولو را پس از ساختمان «اپرای پاریس» طراحی کرد. طرح این ساختمان تلفیقی از هنر مدرن و هنر دوره رنسانس است. این بنا بلافاصله پس از تکمیل شدن در سال 1911 به یکی از جاذبه‌های اصلی شهر تبدیل گردید. این وضعیت تا سال 1922 ادامه پیدا کرد تا تبدیل به مرکزی برای هنر و محلی برای نمود یافتن جنبش‌های هنر مدرن برزیل و همچنین تبدیل به مرکزی برای هنرنمایی هنرمندانی چون «امیلیانو دی کاواجانی» و مجسمه سازی چون «ویکتور برخست» شد. این تئاتر یکی از مراکز اصلی هنرهای نمایشی در آمریکای جنوبی به حساب می‌آید که در همه حال میزبان بازیگرانی از سرتاسر جهان در زمینه‌های خوانندگی، رقص، موسیقی و نمایش است. مرکز تئاتر شهر سائوپائولو پس از یک وقفه در سال 1991 دوباره فعالیت‌های خود را از سر گرفت. امروزه ارکستر سمفونی سائوپائولو، گروه کر و همچنین نمایش دهندگان رقص باله در این مکان به تمرین مشغول هستند.

3. پارک ایبیراپوئرا

پارک ایبیراپوئرا (Ibirapuera) توسط مهندسی به نام «اسکار نیمیر» طراحی شده است، فضایی سبز با بناهای یادبود، موزه‌ها، زمین‌های بازی، دریاچه‌ها و فضاهای نمایش که بهشتی برای گذران وقت برای مردم سائوپائولو و یک مکان زیبا برای تجلی فرهنگ و هنر مدرن به حساب می رود. بنای یادبود باندریانت‌ها یا پیشگامان اکتشاف برزیل، توسط مجسمه ساز مشهور برزیلی، «ویکتور برخست»، با نمایش جلوه‌های اقتدار در ساختار بنای یادبود، ساخته شده است.

مرکز موسیقی این پارک، سالن فوق پیشرفته موسیقی که توسط «اسکار نیمیر» طراحی شده و به‌عنوان یکی از بهترین سالن‌های کنسرت سائوپائولو به شمار می‌آید. همچنین یکی از موزه‌های موجود در این مجموعه به هنر فولکلور و مردمی آئروناتیک اختصاص دارد که نزدیک به 2000 شی‌ء مربوط به هنر فولکلوریک از اقصی نقاط برزیل در طبقه‌های آن قابل مشاهده است. موزه‌ی دیگر این پارک، «موزه آفرو» است پیشگامان فرهنگ و هنر برزیلی را گرامی می دارد.

4. موزه هنر مدرن

در داخل پارک ایبیراپوئرا، موزه هنر مدرن (Contemporary Art Museum) قرار دارد که توسط «اسکار نیمیر» در سال 1957 ساخته شد. میعادگاه عالی‌ترین شکل از هنر مدرن در برزیل به همراه محلی برای برگزاری نمایش و نمایشگاه ها! این موزه با دارا بودن بیش از 8000 شی‌ء، نمایانگر مکاتب مختلف هنری به هنرمندی «پیکاسو»، «مودیگیلیانی» و «لگار» است که الهام بخش هنرمندان برزیلی چون «تارسیلا دو آمارل»، «آنیتا مالفاتی»، «پورتیناری» و «دی کاوالجانتی» در بین مجموعه‌های آمریکای جنوبی هنر غربی قرن 20 بوده‌اند. این موزه همچنین آثاری از «مارک شاگال»، «واسیلی کاندینسکی» و «خوان میرو» را به معرض نمایش گذاشته است. باغ مجسمه‌ها توسط «روبرتو بورله مارکس» طراحی شده و 30 مجسمه را در فضای بیرونی موزه در خود جای داده است.

5. پارک استقلال و موزه «پائولیستا»

منطقه «ایپیرانگا» در طی دوران استقلال برزیل توسط شاهزاده «پدرو» نامگذاری شد. پارک استقلال یادآور وقایع سال 1822 برای مردم برزیل است؛ یک باغ رسمی به همراه گل‌های رز! موزه پائولیستا (Paulista) نیز سرچشمه‌ای الهام بخش برای سازندگان کاخ ورسای به شمار می‌آید که نزد عموم مردم، به موزه ایپیرانگا نیز معروف است. معمار ایتالیایی این بنا، «توماسو گوادنزیو بتزی» اثری منحصربه فرد از تلفیق نئوکلاسیسیسم ایتالیایی را به وجود آورده است (که یادآور کاخ‌های رنسانسی است). در داخل این مجموعه، آثار زیادی از لباس‌ها، هنرهای تزئینی، نقاشی‌ها و اسباب و لوازم منزل از دوران سلطنتی باقی مانده است.

6. کلیسای جامع

کلیسای جامع سبک نئوگوتیک در سال 1913 تا 1967، در مکانی که یک کلیسای قدیمی‌تر قرار داشته، ساخته شده است. هم زمانی ساخت این بنا با جنگ جهانی اول و دوم، حمل و نقل موزاییک و سایر اقلام تزئینی را از ایتالیا دشوار می‌کرد. در سال 1954، این کلیسا در چهارصدمین سالگرد پایه‌ریزی شهر سائوپائولو وقف شد. بر روی نمای بیرونی کلیسا، نوشته‌هایی برگرفته از سخنان مسیح و رهنمودهای او برای مردم به چشم می‌خورد. با این که کل بنا متأثر از سبک هنری نئوگوتیک است اما گنبد آن کاملاً هنر رنسانسی را به نمایش می‌گذارد. فضای داخلی کلیسا نیز ویژگی‌های بسیار جذاب و دیدنی را در خود جای داده است: یک نقاشی شیشه‌ای بزرگ که تاریخ کاتولیک‌های برزیل را به تصویر می‌کشد، همچنین کتیبه‌ای که نام گیاهان برزیلی بر روی آن نوشته شده است. حتی نام جانوران بومی برزیل مثل «آرمادییو» نیز در اینجا یاد شده است. گردشگران همچنین می‌توانند از زیرزمین کلیسا که مجسمه‌های مرمر و قبرها در آنجا قرار دارد، بازدید کنند. کلیسای جامع در بخش تاریخی شهر قرار دارد و بهترین مکان برای آغاز تور پیاده‌روی در بخش قدیمی شهر است.

7. باغ کالج

میدانی با نام «باغ کالج» (Pátio do Colégio) در بخش شمالی کلیسای جامع قرار دارد و به‌عنوان هسته مرکزی شهر سائوپائولو به شمار می‌رود. در اینجا، «مانوئل دی نوبرگا» و «خوزه دی آنچیتا»، کالجی برای تحصیل در دین مسیحیت و ترویج مسیحی‌گری تأسیس کردند و در ژانویه سال 1554، آن‌ها موفقیت خود را در همین میدان جشن گرفتند. در همین نزدیکی، موزه تاریخی قرار دارد که اشیای مقدس از جمله بقایای قرن شانزدهمی معماری شامل درها، گچ‌بری‌ها و سایر تزئینات در آن به نمایش گذاشته می‌شود. همچنین کافه‌ای که در حیاط موزه قرار دارد، محل مناسبی برای استراحت و رفع خستگی است.

8. صومعه بندیکت

صومعه بندیکت (Benedictine Monastery) کلیسایی است که در اواخر قرن شانزدهم میلادی ساخته شد اما چیزی که امروزه می‌بینیم مربوط به سال‌های 1910 تا 1922 است. البته این کلیسا نباید با ظاهر مدرن خود مورد قضاوت قرار گیرد. فضای داخلی این کلیسا با تزئینات قرن هفدهمی پوشیده‌شده از تصاویر بندیکت و شولاستیکای مقدس تزئین شده است. از دیگر تزئینات داخلی این کلیسا،می توان به تصویر مریم مقدس که به مرواریدهایی تزئین شده و همچنین صلیبی که قدمت آن به سال 1777 باز می‌گردد، اشاره کرد. صبح هنگام، سرودهای گریگوریان در فضا طنین انداز می‌شود. توقف در فروشگاه کلیسا، امکان خرید نان، کیک و شکلات‌هایی که توسط راهب‌ها پخته می‌شود را فراهم می‌آورد.

9. بانوی نورانی

در «آونیدا تیرادنتس» در دامنه پارک «لالوز» صومعه بانوی نورانی (Nossa Senhora da Luz) قرار دارد. این بنا مثال بسیار خوبی برای معماری سبک سنتی سائوپائولو است. با وجود قدمت نسبتاً کم بنا (قرن 18)، نمای ساختمان از گل رس ساخته شده است. بخش موزه این بنا محل نگهداری تعداد 11000 شی‌ء شامل مجسمه‌ها، تصاویر، قطعات محراب و اسباب نشیمن از قرن شانزدهم تا نوزدهم را شامل می‌شود. همچنین گالری عکس دولت که قدیمی‌ترین موزه سائوپائولو به حساب می‌آید نیز در این مجموعه قرار دارد که شامل 2500 نقاشی، طراحی و آثار چاپی که بیشتر اثر هنرمندان برزیلی هستند را شامل می‌شود.

10. خیابان لارگو دی سائو فرانسیسکو

در سمت غربی کلیسای جامع و باغ کالج، خیابانی قرار دارد که مجموعه‌ای از مکان‌های مقدس و کلیساهای رهبانی در آن قرار دارد. یکی از مهم‌ترین آن‌ها کلیسای سنت فرانسیس (Largo de São Francisco) است که در سال 1644 ساخته شد و از قدیم‌ترین کلیساهای شهر است که تا به امروز باقی مانده است. داخل کلیسا دقیقاً شبیه به کلیساهای پرتغالی است؛ تزئینات طلایی و ظریف که به صورت خوشایندی در سرتاسر فضای داخلی به چشم می‌خورد. این کلیسا در سال 1870 پس از یک آتش‌سوزی مجدداً بازسازی شد. در همسایگی این کلیسا در همین خیابان، کلیسای «ترسیرا» قرار دارد که در سال 1676 تا 1791 ساخته شد و قدمت اندک آن برای بازدیدکنندگان مشخص است. سومین بنای این مجموعه، «فرانسیسکن فریاری» است که از سال 1828 در اختیار دانشکده حقوق دانشگاه سائوپائولو قرار دارد. مراقب باشید «اطراف این مجموعه اندکی ناامن است و مناسب بازدید در شب نیست».