جاذبه های گردشگری ایتالیا به همراه ساعت بازدید و قیمت بلیط

ایتالیا از لحاظ تعداد جاذبه‌های گردشگری شاید با هیچ کشور دیگری قابل مقایسه نباشد؛ جاذبه‌هایی که بسیاری از آن‌ها جزو معروف‌ترین دیدنی‌های دنیا هستند.

لیست تور‌هایی که ایتالیا یکی از مقاصد آن‌هاست

تاریخچه پرشکوه امپراطوری روم نقش چشمگیری در محبوب شدن جاذبه‌های گردشگری ایتالیا داشته است، چراکه بسیاری از این جاذبه‌ها همان شاهکارهای هنری و معماری ساخته شده در زمان دوران شکوه امپراطوری روم هستند.

بااین‌حال، جاهای دیدنی ایتالیا تنها محدود به این آثار تاریخی نمی‌شوند، زیرا این کشور بخش زیادی از محبوبیت خود را همچنین مدیون طبیعت و البته سواحل محصورکننده‌ی خود است. البته در کنار جاذبه‌های تاریخی و طبیعی ایتالیا، لازم است به شهرهایی مانند تورین، میلان، فلورانس، رم، پورتوفینو، پوزیتانو، ونیز و البته دریاچه کومو نیز اشاره کنیم.

این شهرها، نه تنها میزبان برجسته‌ترین جاذبه‌های دیدنی ایتالیا هستند، بلکه تمام محیط، روح و فضای شهری آن‌ها کاملاً دیدنی است. برخی از آن‌ها، مانند شهر تورین، شهرهای تاریخی ایتالیا هستند که تماشای هر گوشه و کنار آن بدون شک لذت‌بخش خواهد بود.

همه‌ی اینها در کنار یکدیگر باعث شده‌اند کشور ایتالیا همیشه جزو محبوب‌ترین مقاصد گردشگری در دنیا شناخته شود. این کشور در سال ۲۰۱۸ بتواند با جذب حدود ۶۲ میلیون گردشگر به‌عنوان پنجمین مقصد گردشگری محبوب دنیا شناخته شده بود. در ادامه به معرفی برخی از معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری ایتالیا خواهیم پرداخت:

گالری اوفیتزی - فلورانس

گالری اوفیتزی (Galleria degli Uffizi) به‌عنوان بزرگ‌ترین کلکسیون هنر رنسانس ایتالیایی در جهان شناخته می‌شود. این گالری در ساختمانی با معماری فوق‌العاده‌ی U شکل جای گرفته است و تخمین زده می‌شود که قدمت این ساختمان به حوالی سالهای ۱۵۶۰ بازگردد.

عموم آثار قرارگرفته در این گالری در سال ۱۷۴۳ توسط خاندان مدیچی و با این شرط به این موزه اهدا شده بودند که هرگز نباید از شهر فلورانس خارج شوند. این آثار شامل برخی از بهترین و شناخته‌شده‌ترین نقاشی‌های کشور ایتالیا می‌شود. در میان آن‌ها می‌توان به اتاقی پر از شاهکارهای هنری ساندرو بوتیچلی (Sandro Botticelli)، نقاش معروف ایتالیایی، اشاره کرد.

بازدید از گالری اوفیتزی ممکن است احساسات مختلف و متضادی برای شما به همراه داشته باشد؛ از احساس تردید و سردرگمی در هنگام ورود به مجموعه و خرید بلیط گرفته، تا ایستادن در صف‌های ورود به دستگاه‌های فلزیاب که گاهی اوقات ممکن است بسیار طولانی باشند.

چندین سالن و طبقه اول مخصوص آثار دوران رنسانس هستند و تا به اینجا شاید بازدید گالری اوفیتزی شما را چندان شگفت‌زده نکند ولی در همین لحظات تردید و سردرگمی، ناگهان وارد ورودی اصلی موزه خواهید شد، جایی که آثار اصلی در آنجا قرار گرفته و معماری سقف ساختمان نیز چشم شما را به خود معطوف خواهد کرد.

نوسازی ساختمان گالری اوفیتزی از سال ۱۹۹۵ و طی یک برنامه ۶۵ میلیون دلاری آغاز شده است. بخشی از اهداف این برنامه نوسازی، شامل دو برابر کردن فضای گالری و همچنین تعداد آثار هنری قرار گرفته در آن است.

بخش دیگری از برنامه‌های بازسازی مجموعه روی توسعه فضاهای کافی برای ایجاد نمایشگاه‌های موقت و همچنین کنفرانس‌های مختلف متمرکز شده است. بنابراین توصیه می‌کنیم پیش از مراجعه به این گالری، حتماً وب‌سایت این مجموعه را بررسی کرده و اطلاعات کافی در مورد احتمال بسته بودن برخی از اتاق‌های گالری اوفیتزی را دریافت کنید.

آثار قرار گرفته در این گالری هنری همگی دارای شهرت جهانی هستند و به ترتیب تقدم تاریخی چیده شده‌اند. قدیمی‌ترین آثار گالری اوفیتزی را می‌توان مجسمه‌هایی از دوران شکوه هنری یونان باستان دانست و جدیدترین آنها نیز نقاشی‌هایی ونیزی از قرن هجدهم هستند ولی هسته اصلی آثار را مجموعه‌ای از دوران رنسانس تشکیل می‌دهد.

برای بازدید از این آثار شاید حدود ۳ الی ۴ ساعت زمان کافی باشد. هر زمان هم که احساس خستگی کردید، می‌توانید به کافه‌ای بروید که در طبقه بالا مجموعه قرار دارد و در اینجا کمی استراحت کنید، یک نوشیدنی میل کنید و از چشم‌انداز دیدنی آن لذت ببرید.

اگر به بازدید از آثار هنری علاقه‌مند هستید، توصیه می‌کنیم یک بلیط ترکیبی تهیه کنید. این بلیط‌ها سه روز اعتبار دارند و با استفاده از آنها می‌توانید از گالری اوفیتزی، کاخ پیتی (Palazzo Pitti)، باغ بوبولی (Boboli Gardens) و موزه ملی باستان‌شناسی فلورانس دیدن کنید. این بلیط‌ها حدود ۳۸ یورو قیمت دارند و قیمت آنها در طول ماه‌های نوامبر تا فوریه نیز حدود ۱۸ یورو است.

در مورد شرایط و اطلاعات بازدید از گالری اوفیتزی باید بدانید که بازدید از ۸:۱۵ دقیقه صبح آغازشده و تا ساعت ۶:۵۰ عصر ادامه دارد. بازدید از این گالری در روزهای سه شنبه تا یکشنبه ممکن است. بنابراین، گالری اوفیتزی نیز مانند بسیاری دیگر از موزه‌ها، در روز دوشنبه تعطیل است.

قیمت بلیط در ماه‌های مارس تا اکتبر برای بزرگ‌سالان ۲۰ یورو و برای شرایط خاص (افراد با ملیت کشورهای عضو اتحادیه اروپا) تنها ۲ یورو است. این قیمت در طول ماه‌های نوامبر تا فوریه کاهش پیداکرده و بلیط بزرگ‌سالان با مبلغ ۱۲ یورو عرضه می‌شود.

خوب است بدانید که بازدید کودکان کمتر از ۱۸ سال، افراد دارای ناتوانی‌های جسمی، روزنامه‌نگاران،‌ راهنمایان تور، اساتید دانشگاه، محقق‌ها و معلم‌ها از این موزه رایگان است.

موزه‌ های واتیکان - واتیکان

برایتان جالب می‌شود اگر بدانید یکی از خاص‌ترین و محبوب‌ترین موزه‌های دنیا در کوچک‌ترین ایالت مستقل دنیا قرار دارد. موزه‌ای که بیش از ۶ میلیون گردشگر در طول سال از آن بازدید می‌کنند! در شهری مثل رم که بسیاری از برجسته و معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری دنیا در آن قرار دارند و در میان تمام این جاذبه‌ها، موزه واتیکان به‌عنوان یکی از محبوب‌ترین‌ها شناخته می‌شود.

بازدید از موزه‌های واتیکان یکی از مهم‌ترین و ضروری‌ترین کارهایی است که هنگام بازدید از جاذبه‌های شهر رم باید انجام دهید. بازدید از موزه‌های واتیکان بدون شک از جالب‌ترین تجربه‌های گردشگری شما خواهد بود و در طی آن می‌توانید بیش از بیست قرن تاریخ و هنر را مشاهده کنید. مجموعه‌های بسیار باارزش و بی‌نظیری در میان گالری‌ها و مجموعه‌های موزه‌های واتیکان قرار دارند.

تاریخ و افتتاح موزه واتیکان به سال ۱۵۰۳ باز می‌گردد. در این سال بود که پاپ ژولیوس دوم تصمیم گرفت کلکسیون شخصی خود را اهدا کند و این آثار درواقع چارچوب اصلی این موزه را شکل دادند. از همان موقع، بسیاری از خانواده‌ها و اشخاص دیگر و یا حتی پاپ‌های دیگر نیز آثار قیمتی، هنری و ارزشمند خود را به این مجموعه اهدا کرده و به گسترش آن کمک کردند. تا جایی که این موزه امروزه به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین مجموعه آثار هنری در دنیا شناخته می‌شود.

همان‌طور که گفته شد، موزه‌های واتیکان در حال حاضر بیش از ۶ میلیون بازدیدکننده در طول سال دارند ولی چه چیز باعث شده مجموعه موزه‌های واتیکان تا به این اندازه محبوبیت پیدا کنند؟ چه آثاری در داخل آن‌ها قرار دارد و این مجموعه چه موزه‌هایی را شامل می‌شود؟

مجموعه موزه‌های واتیکان شامل چه موزه‌هایی می‌شود؟

موزه پیو کلمنتینو: این موزه (Pio-Clementino) به لطف پاپ کلمنت چهاردهم و پاپ پیوس ششم افتتاح شد و مهم‌ترین آثار هنری یونانی را در مجموعه واتیکان در معرض نمایش قرار داده است.

آپارتمان پاپ پیوس پنجم: پاپ پیوس پنجم فردی هنردوست بود که مجموعه‌های ارزشمندی را جمع‌آوری و نگهداری می‌کرد. بیشتر این آثار هنری شامل سرامیک‌ها و موزاییک‌های مینیاتوری قدیمی مربوط به قرن‌های پانزدهم و شانزدهم می‌شوند.

گالری لوسترها: در این مجموعه شاهد ماکت‌هایی رومی از نمونه لوسترهای یونانی اصیل و عظیمی هستیم که قدمت آن‌ها به قرن دوم میلادی برمی‌گردد.

موزه مردم‌شناسی مربوط به مبلغان مذهبی: این موزه شامل آثار هنری تولیدشده توسط مبلغان دینی سراسر دنیا است. در میان آن‌ها می‌توان به آثاری از تبت، اندونزی، هند، شرق دور، آفریقا و یا آمریکا اشاره کرد.

گالری نقشه‌ها: سال‌ها پیش که سرویس‌های نقشه اینترنتی وجود نداشتند، نقشه‌های چاپی و یا نمونه‌هایی رواج داشتند که توسط دست نقاشی شده بودند. در این گالری، نقشه‌های مناطق مختلف ایتالیا را مشاهده خواهید کرد که در طول سال‌های ۱۵۸۰ الی ۱۵۸۵ روی دیوارهای این گالری نقاشی شده‌اند. علاوه بر نقشه‌ی کشور ایتالیا، نقشه‌هایی از قلمروهای تحت مالکیت و نفوذ کلیسا را نیز در میان نقاشی‌های این گالری مشاهده خواهید کرد.

موزه تاریخی:‌ در این مجموعه می‌توانید مبل‌ها، ماشین‌ها، زین اسب‌ها و یا حتی اولین لوکوموتیو مجموعه واتیکان را مشاهده کنید.

گالری ملیله‌ها: در مجموعه موزه‌های واتیکان هر نوع آثار هنری را می‌توانید مشاهده کنید و این امر حتی پرده‌های نقش دار و ملیله‌ها را نیز دربرمی‌گیرد. در این بخش از موزه‌های واتیکان می‌توانید نمایشگاهی از این قبیل آثار متعلق به سال‌های ۱۵۲۳ تا ۱۵۳۴ را مشاهده کنید.

موزه مسیحیت: در این بخش آثاری را مشاهده خواهید کرد که به هر نحو با دنیای مسیح و مسیحیت ارتباط دارند. این آثار شامل مجموعه‌ای از عتیقه‌جات، مجسمه‌ها، تابوت‌های سنگی و آهکی و ویرانه‌های باستانی باقی‌مانده از قرن ششم می‌شود.

مجموعه پیناکوتکا: مجموعه پیناکوتکا (Pinacoteca) که در زبان ایتالیایی به معنای گالری است، مجموعه‌ای شامل آثار هنری مربوط به اواسط قرن هجدهم میلادی است. این آثار عموماً شامل نقاشی‌ها و تصاویر مختلف می‌شوند.

موزه مصری: این موزه نیز شامل آثار مختلفی است که پاپ‌های مختلف در طی سالیان طولانی جمع‌آوری کرده‌اند. نقطه مشترک تمامی این آثار این است که همگی متعلق به دوران مصر باستان هستند.

در این مجموعه می‌توان مجسمه‌های مصری و همچنین تابوت‌های قدیمی برخی از فراعنه را مشاهده کرد که عموماً متعلق به قرن سوم پیش از میلاد مسیح هستند. در این موزه همچنین مجسمه‌هایی مشکی‌رنگ و ساخته‌شده توسط سنگ بازالت را مشاهده خواهید کرد که در مجموعه باستانی ویلا آدریانا و بر اساس مدل‌های مصری ساخته شده بودند.

موزه تمدن اتروسک: اِتروسک (Etruscan) نام تمدنی با تبار هندواروپایی است که از حدود سال ۷۰۰ پیش از میلاد تا میانه‌های سده اول پیش از میلاد در شبه‌جزیره ایتالیا دوام داشت. در بخش‌هایی از این موزه شاهد آثاری مانند سرامیک‌ها، قطعه‌های برنزی و یا طلایی متعلق به تمدن اتروسک خواهید بود.

موزه کیارامونتی: کیارامونتی نام یکی از کومونه‌های کشور ایتالیا است. آثار این موزه با کمک‌های پاپ پیوس هفتم جمع‌آوری شدند و شامل هزاران مجسمه پرتره از امپراطورها، تصاویر خدایان باستان و برخی نمادهای تدفین و عزاداری می‌شود.

موزه پروفان گرگوریان: این موزه که عنوان انگلیسی آن، Gregorian Profane Museum است، مجسمه‌هایی از دوران یونان و روم باستان را به معرض نمایش قرار می‌دهد. این آثار عموماً مربوط به قرن‌های اول تا سوم میلادی هستند.

آپارتمان بورگیا: مجموعه‌ای که تحت عنوان آپارتمان بورگیا می‌شناسیم، متعلق به پاپ الکساندر ششم بوده است. امروزه مجموعه آثاری از هنرهای دینی معاصر در این موزه قرار گرفته‌اند.

اتاق‌های رافائل: رافائل یا همان رافائل سانتی، یکی از معروف‌ترین نقاش‌ها و معماران دوران رنسانس در ایتالیا بود. آثار رافائل تا حد بسیار چشمگیری تحت تأثیر آثار لئوناردو داوینچی و میکل آنژ قرار داشتند. این بخش از موزه‌های واتیکان درواقع اتاق‌هایی هستند که توسط رافائل و همکارانش و با هنرنمایی هرچه تمام‌تر تزئین شده‌اند.

باسیلیکای سنت ماریا نوولا - فلورانس

کلیسای کاتولیک باسیلیکای سنت ماریا نووِلا (Basilica di Santa Maria Novella) یکی دیگر از جاذبه‌های گردشگری ایتالیا در شهر فلورانس است. مجموعه باسیلیکای سنت ماریا نوولا در بین سال‌های ۱۲۷۹ و ۱۳۵۷ میلادی و در کنار یک کلیسای متعلق به قرن هفتم و بیرون دیوارهای قرون‌ وسطایی شهر فلورانس ساخته شده است.

بازدید از این کلیسا شاید در صدر برنامه سفر شما در شهر فلورانس ایتالیا قرار نداشته باشد ولی توصیه می‌کنیم در طول سفر به این شهر، حتماً از این کلیسا و معماری خاص آن نیز بازدید کنید. نمای بیرونی این کلیسا با استفاده از سنگ مرمر ساخته شده و سبک آن رمانسک است.

ساخت نمای این کلیسا در دو بخش انجام شده است. بخش دوم آن حدود ۱۰۰ سال بعد، یعنی در سال ۱۴۷۰ میلادی و توسط لئون باتیستا آلبرتی طراحی و انجام شد. بنابراین، نه تنها نمای این کلیسا قدمتی بیشتر از تمام کلیساهای فلورانس دارد، بلکه تنها کلیسایی در این شهر است که نمای آن همان نمای اصلی و ابتدایی ساخته شده است که تاکنون باقی مانده است.

برای مثال، ساخت کلیسای سن لورنزو شهر فلورانس هیچ‌وقت کاملاً به اتمام نرسید و نمای مرمر آن ساخته نشد ولی باقی کلیساها، قرن‌ها بعد و شاید هم با طراحی‌هایی متفاوت به اتمام رسیدند. بیشترین شهرت این کلیسا را شاید بتوان در نمای بیرونی آن دانست که در قرن سیزدهم تا پانزدهم و با استفاده از مرمر سفید و سبز ساخته شده است.

این کلیسا در حقیقت گنجینه‌ای باارزش از آثار هنری و شاهکارهای تاریخی است که با استفاده از نقوش گوتیک و رنسانس آراسته شده‌اند. اوج شکوه کلیسا باسیلیکای سنت ماریا نوولا را می‌توان در شاهکارهای هنری دومنیکو گرلاندایو (Domenico Ghirlandaio)، نقاش سرشناس ایتالیایی، دانست.

درب ورودی این کلیسا و معماری فضای اطراف آن را می‌توان یکی از برجسته‌ترین نقوش و آثار معماری این کلیسا دانست. این بخش‌ها در حدود سال‌های ۱۴۵۶ تا ۱۴۷۰ و توسط یکی از برجسته‌ترین هنرمندان ایتالیایی، یعنی لئون باتیستا آلبرتی (Leon Battista Alberti)، طراحی و ساخته شده بود.

از آنجایی‌که شمار گردشگران مشتاق برای تماشای این کلیسا بسیار زیاد است، توصیه می‌کنیم بلیط بازدید از این مجموعه را کمی پیش از حضور در این شهر و منطقه تهیه کنید؛ چراکه صف‌های انتظار برای خرید بلیط ممکن است طولانی و خسته‌کننده باشد.

بازدید از باسیلیکای سنت ماریا نوولا در روزهای دوشنبه الی پنجشنبه از ساعت ۹ صبح تا ۷ غروب ممکن است. در روزهای جمعه از ساعت ۱۱ صبح تا ۷ غروب، ۹ صبح الی ۶: ۳۰ بعدازظهر در روزهای شنبه و ساعات بازدید در روزهای یکشنبه نیز از ظهر آغاز شده و تا ۶:۳۰ ادامه پیدا می‌کند.

هزینه بلیط برای افراد بزرگ‌سال نیز برابر با ۷.۵ یورو است و این هزینه برای افراد مشمول شرایط خاص برابر با ۵ یورو است.

کلیسای سن پیترو - رم

کلیسای سن پیترو (St Peter's Basilica) را می‌توان جزو مهم‌ترین کلیساهای دنیای مسیحیت دانست. کلیسای سن پیترو که با نام‌های کلیسای پیتر مقدس یا کلیسای پطرس حواری یا کلیسای سنت پیتر نیز شناخته می‌شود، بزرگ‌ترین، مهم‌ترین و چشم‌گیرترین کلیسای ایتالیا است.

البته شهرت این کلیسا از مرزهای ایتالیا فراتر رفته و اهمیت آن در حد جهانی شناخته شده است. در میان مسیحیان کاتولیک این عقیده وجود دارد که این کلیسا محل دفن پیتر مقدس (یا همان پِطرُس یا شمعون) است؛ فردی که از او به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ۱۲ حواریون اولیه یاد می‌شود و کاتولیک‌ها معتقد هستند که او اولین پاپ در دنیای مسیحیت است.

ساختمان فعلی کلیسای سن پیترو روی یک کلیسای قدیمی متعلق به قرن چهارم ساخته شده است. ساخت این کلیسا حدود ۱۲۰ سال به درازا انجامید و بالاخره در سال ۱۶۲۶ به اتمام رسید.

علی‌رغم اهمیت تاریخی و دینی کلیسای سن پیترو،‌ این کلیسا از نظر هنری نیز اهمیت بسیار زیادی دارد. شماری از برجسته‌ترین هنرمندان تاریخ ایتالیا، شامل دوناتو به رامانت، میکل آنژ، کارلو مادرنو و برنینی کار طراحی و ساخت این کلیسا را انجام داده بودند.

در حقیقت، چند مورد از برجسته‌ترین شاهکارهای هنری کشور ایتالیا در همین کلیسا قرار دارند. در این میان می‌توان به نقاشی‌های خارق‌العاده میکل آنژ و یا بالداچین ۲۹ متری طراحی‌شده توسط برنینی اشاره کرد.

کلیسای اصلی به سفارش امپراطور کنستانتین و در حدود سال‌های ۳۴۹ ساخته شده بود. گفته می‌شود که در آن زمان گمان بر این بود که پیترو یا همان پطرس مقدس در حدود سال‌های ۶۴ تا ۶۷ در این محل دفن شده است.

بااین‌حال، همانند بسیاری عموم کلیساهای قرون‌وسطایی، این کلیسا نیز به‌مرور زمان تخریب شد و اثر چندانی از آن باقی نماند ولی در اواسط قرن پانزدهم بود که تلاش‌هایی جهت احیا و بازسازی این کلیسا انجام شد. این تلاش‌ها در ابتدا توسط پاپ نیکلاس پنجم انجام شد و در ادامه نیز ژولیوس دوم این تلاش‌ها را با موفقیت بیشتری ادامه داد.

در سال ۱۵۰۶، ساخت کلیسای فعلی بر اساسی طرحی از معمار سرشناس ایتالیایی، دوناتو برامانته (Donato Bramante) شروع شد. برامانته طراحی کلیسای جامع جدید را بر اساس طرحی یونانی انجام داده بود. این طرح شامل ۴ بازو و یک گنبد مرکزی بزرگ می‌شد. ولی پس از فوت برامانته در سال ۱۵۱۴، ادامه‌ی کار به دو معمار نام‌آشنای دیگر، یعنی رافائل و آنتونیو دا سانگالو یانگر (Antonio da Sangallo the Younger) سپرده شد.

این دو معمار سعی داشتند تغییراتی در نقشه‌ی اولیه کلیسا ایجاد کنند. بااین‌حال، آن‌ها نیز نتوانسته بودند تغییرات و پیشرفت چندانی را حاصل کنند تا اینکه میکل‌آنژ در سال ۱۵۴۷ و در سن ۷۲ سالگی به این پروژه ملحق شد. میکل آنژ طرح‌های اولیه برامانته را ساده‌تر کرد و طراحی‌های جدیدی را برای گنبد کلیسا کشید که به نظر بزرگ‌ترین دست آورد او در معماری بودند ولی عمر او کفاف نداد تا بتواند نتیجه‌ی طراحی خود را ببیند.

پایان ساخت‌وساز این گنبد تا دوران معمارانی چون دومنیکو فونتانا (Domenico Fontana) و جیاکومو دلا پورتا (Giacomo della Porta) و تا سال ۱۵۹۰ میلادی ادامه پیدا کرد. ادامه‌ی فرآیند ساخت این کلیسا در سال ۱۶۰۵ به کالرو مادرنو (Carlo Maderno) رسید و ساخت آن نهایتاً در سال ۱۶۲۶ به اتمام رسید.

اگر قصد بازدید از کلیسای سن پیترو را دارید، در نظر داشته باشید که این مجموعه در ماه‌های آوریل تا سپتامبر از ساعت ۷ صبح الی ۷ غروب و در ماه‌های اکتبر تا مارس تا ساعت ۶ غروب باز است. توصیه می‌کنیم در یکی از تورهای گردشگری که برای این مجموعه برگزار می‌شود، شرکت کنید. در این تورها تمامی بخش‌های کلیسا به شما نمایش داده می‌شوند و توضیحات معتبر و مفصلی درباره‌ی آن‌ها دریافت خواهید کرد.

نکته مهم: هنگام بازدید از کلیسای سن پیترو، کدهای اخلاقی و پوشش را باید رعایت کنید. ورود به این مجموعه با دامن‌های کوتاه، شلوارک و یا لباس‌های با پوشش غیر مناسب امکان‌پذیر نیست.

فروم روم - رم

حس و حال بازدید از فروم روم (Forum Rome) را شاید بتوان شبیه به حس و حال بازدید از تخت جمشید دانست! چراکه در هر دو این موارد باید کمی خلاقیت و قدرت تجسم و تصویرسازی داشته باشید. هر دو مجموعه بسیار قدیمی بوده و تنها خرابه‌هایی از آن‌ها باقی مانده است؛ بنابراین، باکمی خیال‌پردازی و تجسم می‌توانید روزهای اوج شکوه آن‌ها را متصور شوید ولی این امر به‌هیچ‌عنوان باعث نمی‌شود تا اهمیت تاریخی این مجموعه دست‌کم گرفته شده و یا اینکه نادید گرفته شود.

مجموعه فروم رم درواقع شامل چند جاذبه و ساختمان مستقل است که در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. تمامی این ساختمان‌ها (و یا بهتر است بگوییم ویرانه‌ها)، متعلق به دوران رم باستان هستند و حدود هزار سال است که در اینجا قرار گرفته‌اند.

همان‌طور که بیان شد، فروم رم مجموعه‌ای از ویرانه‌ها است ولی باید بدانید که این ویرانه‌ها زمانی یکی از برجسته‌ترین و پرشکوه‌ترین نمادهای قدرت و تمدن رم باستان بوده است. قدیمی‌ترین این ساختمان‌ها در حدود قرن هفتم پیش از میلاد مسیح ساخته شد و در گذار زمان پیشرفت کرده و تبدیل به مرکز اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در امپراطوری روم شدند.

پس از سقوط امپراطوری رم و پس از گذر از دوران شکوه آن، این مجموعه ساختمان‌ها نیز به‌مرور زمان به فراموشی سپرده‌ شده و حتی در مقاطعی از تاریخ تبدیل به چراگاه شدند! همچنین در برخی از مقاطع قرون‌ وسطی، این منطقه عنوان «زمین گاوها» را پیدا کرده بود و بسیاری از افراد نیز از سنگ‌های ارزشمند و مرمر به‌کار رفته در این ساختمان‌ها برای ساخت و سازهای دیگر خود استفاده می‌کردند.

به‌هرحال پس از گذر سال‌ها، بخش‌های زیادی از این ساختمان‌ها در زیر خاک مدفون شدند ولی در حدود قرن‌های هجدهم و نوزدهم، حفاری‌های سیستماتیکی در این منطقه انجام شد و این ساختمان ها سر از خاک بیرون آوردند. در برخی مناطق حفاری‌هایی به عمق بیش از ۱۵ متر انجام شده بودند. البته کاوش‌های باستان‌شناسی و حفاری‌ها همچنان در این منطقه ادامه دارند.

مجموعه فروم رم بسیار بزرگ، عظیم و البته بسیار شلوغ است. همه‌روزه گردشگران بسیار زیادی از این منطقه دیدن می‌کنند. بنابراین، شاید برایتان دشوار باشد تا در حین بازدید بتوانید درک کاملی از موقعیت جغرافیایی و یا تاریخچه اصلی آن‌ها را درک کنید.

بنابراین توصیه می‌کنیم در یک تور گردشگری شرکت کنید و منطقه را با استفاده از این تورها تماشا کنید. برای مثال خرید یک تور صوتی و یا گردش در منطقه با همراهی یک راهنمای گردشگری کمک زیادی به شما خواهد کرد.

در مورد ساعات و هزینه بازدید از فورم رم خوب است بدانید که این مجموعه در ساعت ۸:۳۰ صبح باز شده و تا یک ساعت پیش از غروب آفتاب امکان بازدید از آن را خواهید داشت. هزینه بلیط برای افراد بزرگ‌سال ۱۲ یورو و برای افراد دارای شرایط خاص ۷.۵ یورو است.

پالاسیوم - رم

مجموعه پالاسیوم یا پالاتیوم (Palatine) در نزدیکی فروم رم و همچنین سیرکوس ماکسیموس (Circus Maximus) قرار دارد و یکی از دیدنی‌ترین نقاط در سراسر شهر رم شمرده می‌شود. این منطقه درواقع یکی از هفت تپه باستانی این شهر است که شامل برخی ویرانه‌های پر ابهت و دیدنی و چشم‌اندازهای به‌یادماندنی می‌شود.

گمان می‌شود که این تپه همان‌جایی است که رُمولوس (شخصیت اسطوره‌ای و نمادین این شهر) در سال ۷۵۳ پیش از میلاد شهر رم را در آنجا پی‌ریزی کرد. بنابراین، تپه‌های پالاسیوم را می‌توان قدیمی‌ترین بخش این شهر دانست که تمام جاذبه‌های دیگر بعدها بر حول آن ساخته شدند.

البته موضوع مطرح شده در حقیقت تنها بخشی از افسانه‌های رم است. بر اساس این افسانه‌ها، دو برادر دوقلو با نام‌های رُمولوس و رِموس بودند. رمولوس برادرش را کشت و سپس اقدام به پایه‌گذاری شهر رم در این تپه کرد. ولی یافته‌های باستان‌شناسی این افسانه را تأیید نمی‌کنند. باستان‌شناس‌ها شواهدی را پیداکرده‌اند که بر اساس آن‌ها ادعا دارند که روستایی کوچک متعلق به سال ۸۳۰ پیش از میلاد در این تپه‌ها قرار داشته است.

همان‌طور که پیش‌تر بیان شد، پالاسیوم یکی از هفت تپه شهر رم است که در نزدیکی فروم رم قرار دارد. بنابراین، این تپه را می‌توان خاص‌ترین و اختصاصی‌ترین همسایه شهر باستانی دانست. امپراطور آگوستوس، نخستین امپراطور رم در همین منطقه زندگی می‌کرد و اپراتورهای آتی نیز به‌مرورزمان کاخ‌ها و قصرهایی در این منطقه ساختند.

جالب است بدانید که برخی گمانه‌زنی می‌کنند که واژه انگلیسی قصر، یعنی Palace از عنوان تپه‌های پالاسیوم (Palatino) مشتق شده است ولی این منطقه نیز پس از افول روزهای شکوه امپراطوری رم فراموش شد. تاجایی که در طول قرون‌وسطی، کلیساها و کاخ‌های جدیدی روی این ویرانه‌ها ساخته شده بود. در دوران رنسانس، برخی افراد و خانوارهای مرفه و ثروتمند جامعه رم باغ‌هایی را روی این ویرانه‌ها احداث کرده بودند.

بااین‌حال، چیزی که امروزه در این سایت تاریخی مشاهده می‌کنید، باقی مانده‌های مجموعه سلطنتی امپراطور دومیتیان است. بنابراین، هنگامی‌که در میان ویرانه‌های کاخ‌ها، معبدها و یا ساختمان‌های دولتی ساخته‌شده در زمان امپراطور دومیتیان قدم می‌زنید، درواقع در حال قدم زدن در صفحات مختلفی از تاریخ شهر رم هستید که به‌واسطه قرارگیری در محیطی سرسبز، دسترسی به جاذبه‌های اطراف، وجود چشم‌انداز به کولوسئوم، فروم رم و سیرکوس ماکسیموس محبوبیت بسیار زیادی پیدا کرده‌اند.

شرایط بازدید از پالاسیوم دقیقاً همانند شرایط بازدید از فروم رم است. بنابراین، این مجموعه در ساعت ۸: ۳۰ صبح باز شده و تا یک ساعت پیش از غروب آفتاب امکان بازدید از آن را خواهید داشت. هزینه بلیط برای افراد بزرگ‌سال ۱۲ یورو و برای افراد دارای شرایط خاص ۷.۵ یورو است.

کولوسئوم - رم

مجموعه آمفی‌تئاتر فلاویان شهر رم که بیشتر با عنوان کولوسئوم یا کلوسیوم (Colosseum) شناخته می‌شود، یکی از خاص‌ترین، منحصر به فردترین و البته معروف‌ترین جاذبه‌ها در دنیا است. تاجایی‌که این جاذبه که به‌عنوان بزرگ‌ترین جاذبه باقی‌مانده از دوران رم باستان شناخته می‌شود، موفق شده در لیست عجایب هفتگانه جدید جهان نیز جای بگیرد.

وسپاسیان (Vespasian)، نهمین امپراطور در امپراطوری رم، دستور ساخت این آمفی‌تئاتر را صادر کرده بود. او در بین سال‌های ۶۹ تا ۷۹ به‌عنوان امپراطور رم شناخته می‌شد و در سال ۷۲ میلادی بود که دستور ساخت این آمفی‌تئاتر داده شد. بااین‌حال، او آن‌قدر زنده نماند تا بتواند اتمام ساختمان موردنظر خود را ببیند.

ساخت این بنا یک سال پس از فوت او و در دوران امپراطوری پسرش تیتوس (Titus) به اتمام رسید. اگرچه دوران اوج قدرت تیتوس نیز طولانی نبود و او تنها از سال ۷۹ الی ۸۱ میلادی امپراطوری را در دست داشت ولی جشن و بازی‌هایی را به مناسبت افتتاح این مجموعه برگزار کرد.

در طول این بازی‌ها که برای ۱۰۰ شبانه‌روز ادامه داشتند،‌ حدود ۵۰۰۰ حیوان ذبح شده بودند. این سبک بازی‌ها در سال‌های آتی نیز ادامه داشتند ولی بزرگ‌ترین آن‌ها در زمان تراژان (Trajan) برگزار شده بود. تراژان در سال‌های ۹۸ الی ۱۱۷ میلادی امپراطور رم بود و برخی مورخان بر این باور هستند که او بزرگ‌ترین قیصر تاریخ رم بوده است، تاجایی‌که روم هیچ‌گاه وسعت دوران فرمانروایی تراژان را نیافت.

بزرگ‌ترین بازی‌های انجام‌شده در کولوسئوم در زمان امپراطوری تراژان انجام شده بود. در طی این بازی که از آن‌ها به‌عنوان یک ماراتن کشتار ۱۱۷ روزه یاد می‌شود، بیش از ۹۰۰۰ گلادیاتور و بیش از ۱۰ هزار حیوان شرکت داده می‌شدند.

اگرچه مجموعه کولوسئوم در طول تاریخ همواره درگیر مشکلات بسیاری مانند آتش‌سوزی، زمین‌لرزه، کم‌توجهی حاکمان، تبدیل‌شدن به دژهای جنگی برخی خاندان‌های رم، استفاده از سنگ‌های این ساختمان برای ساخت کاخ و قصره بوده و کولوسئوم همچنان در معرض آلودگی ناشی از ترافیک خیابان‌های اطراف است ولی همچنان توانسته بخشی از همان شکوه چشمگیر اولیه خود را حفظ کند.

ساختمان کولوسئوم حدود ۱۸۶ متر پهنا و طول آن ۱۵۶ متر داشت. بنابراین هرچند که این ساختمان به نظر می‌رسد که ساختاری دایره‌ای داشته باشد ولی شکل آن بیضی است. ارتفاع دیوارهای بیرونی آن ۵۷ است و با استفاده از سنگ مرمر تراوین ساخته شده بود که این سنگ‌ها به‌وسیله سازه‌هایی فلزی در جای خود نگه داشته شده بودند. زمین‌لرزه‌های مختلف آسیب‌های زیادی به این ساختمان زده بود، تاجایی که بخش جنوبی آن بر اثر زلزله‌ای که در سال ۱۳۴۹ رخ داده بود، به‌صورت کلی فرو ریخت.

بعدها از این سنگ‌های سقوط کرده برای ساخت ساختمان‌های مختلف در سراسر شهر رم استفاده شد. ولی اگر تمایل دارید ظاهر و طراحی اصلی کولوسئوم را تماشا کنید، باید آن را در بخش‌های شمالی این ساختمان ببینید که آسیب کمتری دیده‌اند. جدای از این موضوع، آنچه امروزه به‌عنوان دیوارهای بیرونی کولوسئوم می‌بینیم، درواقع همان دیوارهای داخلی ساختمان اصلی و قدیمی هستند.

بازدید از ساختمان کولوسئوم شهر رم از ساعت ۸:۳۰ صبح تا ۱ ساعت پیش از غروب آفتاب ممکن است. هزینه بلیط برای افراد بزرگ‌سال ۱۲ یورو و برای افراد مشمول شرایط خاص برابر با ۷.۵ یورو است.

کانال‌ های شهر ونیز

گردش با قایق در درون کانال‌های شهر ونیز یکی از قدیمی‌ترین رسوم در میان که گردشگرانی است که به اینجا سفر می‌کنند. گردش‌های این‌چنینی در این کانال‌های آبی شاید چند قرن قدمت داشته باشد. حتی هویت شهر ونیز به‌نوعی با این کانال‌های آبی گره خورده است. تاجایی که حتی بسیاری از شهرهای دیگر دنیا که مسیرها و کانال‌های آبی از میان آن‌ها عبور پیدا می‌کند، لقب ونیز پیدا می‌کنند.

در حقیقت این کانال‌ها به‌عنوان خیابان‌های اصلی شهر ونیز شناخته می‌شوند. این کانال‌ها از میان ساختمان‌هایی عبور می‌کنند که برای صدها سال در جای خود مانده‌اند. همین امر باعث می‌شود ونیز شهری مدرن نباشد و عموماً احساسی خاص، رمانتیک و اصیل در این شهر داشته باشند.

در میان کانال‌های مختلفی که در این شهر قرار دارند، یک کانال بیشترین محبوبیت را دارد. این کانال با نام گراند کانال شناخته می‌شود. احتمالاً بیشتر تصاویری که از شهر ونیز در اینترنت و یا هر رسانه‌ی دیگری تماشا کردید، تصویری از همین کانال بوده باشد. جالب است بدانید یکی از بهترین روش‌ها برای تماشای برخی از جاذبه‌ها و ساختمان‌های برجسته شهر ونیز این است که از طریق همین کانال در شهر گردش کنید و خود را به آن‌ها برسانید.

بنابراین، گراند کانال نه تنها بسیاری از جاذبه‌های معروف ونیز را به یکدیگر متصل می‌سازد، بلکه خود نیز یکی از بهترین جاذبه‌های این شهر است. اگر نقشه شهر ونیز را تماشا کنید، متوجه خواهید شد که گراند کانال به شکل یک S برعکس است. این کانال همچنین لقب شلوغ و پرترافیک‌ترین خیابان شهر ونیز را پیدا کرده است، چراکه همیشه مملو از قایق‌های پر از گردشگر و یا حتی قایق‌هایی پر از کالاها است.

بهترین راهی که گردشگران برای بازدید از گراند کانال و یا ساختمان‌های اطرافش دارند، استفاده از قایق و گردش در آن است. توجه داشته باشید که برای بازدید از این ساختمان‌ها، خودتان را فقط محدود به روشنایی روز نکنید.

اگرچه گردش در روشنایی روز لطف ویژه‌ای دارد و وسعت دید شما بیشتر خواهد بود ولی نورپردازی‌های زیادی در طول این کانال و بر روی ساختمان‌های مختلف انجام شده است که تماشای آن‌ها در طول شب لطف ویژه‌ای دارد.

 پمپی

با شنیدن نام پمپی (Pompeii) تقریباً همگی به یاد داستان‌های شهری خواهیم افتاد که تمامی جانداران آن در یک لحظه تبدیل به سنگ شدند. شهری که خود و تمام جاندارانش قربانی یکی از سهمگین‌ترین فوران‌های آتشفشانی در طول تاریخ شدند.

گردشگران در این شهر یکی از خاص‌ترین، عجیب‌ترین و شاید هم ترسناک‌ترین تجربیات گردشگری خود را خواهند داشت. بیشتر ارزش شهر پمپی در این نهفته است که شهر به‌صورت کامل توسط فوران‌های آتشفشان وزوو نابود نشد، بلکه تمام شهر ناگهان توسط لایه‌ای از خاکسترهای آتش‌فشانی دفن شد. نتیجه چیزی نبود جز باقی ماندن و نسبتاً سالم ماندن برشی از زندگی باستانی، برای دنیای مدرن امروزی.

در این شهر همچنان می‌توانید بخش‌هایی از خیابان‌های باستانی رم،‌ کارگاه‌ها، اسطبل ها، معابد، مغازه‌ها،‌ کافه‌ها و آمفی‌تئاترهای باقی‌مانده از زمان باستان را مشاهده کنید. به لطف پوشیده شدن توسط لایه‌ای از خاکسترهای آتشفشانی، تمامی این ساختمان‌ها نسبت به ساختمان‌های هم‌دوره خود سالم باقی مانده‌اند.

منشأ و ریشه‌های شهر پمپی هنوز مشخص نیست ولی به نظر می‌رسد که این شهر در قرن هفتم پیش از میلاد شکل گرفته باشد. در طول قرن‌های آتی، این شهر در دست یونانی‌ها بود و سپس در سال ۸۰ پیش از میلاد مجدد در اختیار امپراطوری روم قرار گرفت.

در سال ۶۲ میلادی، یعنی حدود ۱۷ سال پیش از همان فوران معروف آتشفشان وزوو، زلزله‌ای سهمگین و قوی این شهر را لرزانده بود. این زلزله به حدی به شهر صدمه وارد کرد که بخش زیادی از جمعیت ۲۰ هزار نفره آن مجبور شدند تا شهر را تخلیه کنند.

خوشبختانه بسیاری از آن‌ها در زمانی که آتشفشان وزوو فوران کرد همچنان به شهر باز نگشته بودند. با این حال، به نظر می‌رسد تا حدود ۲۰۰۰ مرد، زن و یا کودک در زمان فوران عظیم آتشفشان وزوو همچنان در شهر ساکن بودند که تمام آن‌ها در زیر خاکسترها دفن شدند.

پس از رخ دادن این فاجعه، شهر پمپی تا سال ۱۵۹۴ دور از چشم‌ها و توجه بود. در این سال بود که یک معمار طی حفر یک کانال به ویرانه‌های این شهر باستانی برخورد کرد. با این حال، کاوش‌ها و حفاری‌های بیشتر تا سال ۱۷۴۸ شروع نشدند.

امروزه علی‌رغم حفاری‌های متعدد و گذر سال‌های زیاد، تنها ۴۴ هکتار از ۶۶ هکتار مساحت اصلی این شهر حفاری شده و در معرض نمایش قرار گرفته است. البته این بدین معنا نیست که امکان بازدید از تمامی نقاط حفاری شده وجود دارد و یا اینکه حفاری‌ها تمامی این ۴۴ هکتار را تا حد ممکن کاوش کرده‌اند.

بسیاری از نقاط شهر پمپی، اگرچه در لیست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است، امروزه دارای توضیحات کافی نیستند و به عبارت دیگر برای بازدید گردشگران آماده نشده‌اند. تنها برخی از نقاط و جاذبه‌های خاص‌تر در این شهر برای بازدید گردشگران برنامه‌ریزی شده و توضیحات کافی برای آن‌ها ارائه شده است. در چنین شرایطی توصیه می‌کنیم با خرید یک راهنمای صوتی با قیمت ۸ یورو حداکثر استفاده را از این سفر خود ببرید.

ساعات بازدید از ویرانه‌های شهر باستانی پمپی به شهر زیر است. در ماه‌های آوریل تا اکتبر: روزهای دوشنبه تا جمعه از ساعت ۹ صبح الی ۷:۳۰ غروب. روزهای شنبه و یکشنبه از ساعت ۸:۳۰ صبح تا ۷:۳۰ عصر. در طول ماه‌های نوامبر تا مارس: در روزهای دوشنبه تا جمعه بازدید از ساعت ۹ صبح الی ۵:۳۰ عصر، در روزهای شنبه و یکشنبه نیز از ۸:۳۰ صبح الی ۵:۳۰ عصر. هزینه تهیه بلیط برای بزرگ‌سالان برابر ۱۵ یورو و این هزینه برای افراد مشمول شرایط خاص برابر ۲ یورو است.

برج کج پیزا - پیزا

برج کج پیزا (Leaning Tower of Pisa) را می‌توان یکی از نمادین‌ترین جاذبه‌های کشور ایتالیا دانست. جاذبه‌ای که کمتر کسی را می‌توان پیدا کرد که نام آن را نشنیده باشد و با آن آشنا نباشد. دلیل این شهرت فزاینده را می‌توان کج بودن برج پیزا دانست. چراکه از چیزی که آن را خاص می‌سازد، نه معماری منحصربه‌فرد و یا خارق‌العاده، نه تاریخچه و افسانه‌های خاص پیرامون این ساختمان، بلکه همین کج بودن این ساختمان است.

برج کج پیزا حدود ۳.۹ درجه انحراف دارد و ارتفاع آن ۵۸ متر است. ساخت این برج حدود ۲۰۰ سال به درازا انجامیده بود و طبعاً در زمان ساخت این برج کج نبوده است. ساخت برج کج پیزا در سال ۱۱۷۳ شروع شد ولی دیری نپایید که مشکلاتی در ساخت آن پیدا شد و پس از شروع کج شدن برج، معماران مجبور شدند تا ساخت آن را نیمه کاره رها کنند.

دلیل کج شدن برج این بود که خاک فونداسیون این کاخ از جنس خاک رس بود و بر اثر وزن حاصل از برج تغییر حالت داد و کمی فرو رفت. کار ساخت‌وساز در سال ۱۲۷۲ مجدداً ادامه پیدا کرد. این بار معماران و مهندسان سعی کردن تا فونداسیون برج را تقویت کرده و مانع از بیشتر کج شدن آن شوند ولی این اقدام و تلاش شکست بدی خورد.

اما مجدداً روند ساخت را پیش گرفتند و سعی کردند تا برج را از پایه قوی و صاف بسازند. بار دیگر مجبور شدند ساخت این برج را متوقف سازند؛‌ این بار به خاطر جنگ! به‌هرحال، ساخت ساختمان برج پیزا در نیمه دوم قرن چهاردهم میلادی بالاخره به پایان رسید.

در طول ۶۰۰ سال آتی، این برج هرسال به میزان ۱ میلی‌متر کج می‌شد. در سال ۱۹۹۳، برج پیزا حدود ۴.۴۷ متر کج شده بود، یعنی حدود ۵ درجه انحراف. به‌منظور مقابله با این انحراف و جلوگیری از ریزش احتمالی آن، مجدداً سعی بر تقویت برج شد و آن را به استفاده از کابل‌های فلزی به ساختمان‌های اطراف متصل کردند.

این کار باعث صاف نگاه‌داشتن برج شد و در همین حین مهندسان شروع به خارج کردن خاک رس از فونداسیون شمالی این برج کردند. حدود ۷۰ تن خاک از فونداسیون برج خارج شد و با این کار انحراف برج کمی کاهش پیدا کرد. متخصصان بر این باور هستند که این کار سلامت برج کج پیزا را برای ۳ قرن آینده تضمین شده است.

دسترسی و ورود به برج کج پیزا در هر نوبت تنها برای ۴۵ نفر ممکن است. کودکان کوچک‌تر از ۸ سال نیز اجازه ورود به این ساختمان را ندارند. ساعات بازدید از این برج در طول ماه‌های مختلف سال کمی متغیر است ولی به‌صورت میانگین، امکان بازدید از ساعت ۸:۳۰ صبح آغاز شده و نهایتاً تا ساعت ۸ شب ادامه پیدا می‌کند. البته در طول برخی از ماه‌های سال این ساعت از ۹ صبح آغاز شده و تا ۶ غروب ادامه پیدا می‌کند.

هزینه تهیه بلیط برای بازدید از برج کج پیزا برابر ۱۸ یورو است. توصیه می‌کنیم بلیط موردنیاز خود را از پیش تهیه کنید. چراکه همین محدودیت‌های بازدید ممکن است باعث ایجاد صف‌های طولانی برای بازدید از این برج شود.

سواحل آمالفی - استان سالرنو

سواحل آمالفی (Amalfi Coast) ایتالیا را می‌توان زیباترین ۴۸ کیلومتر ساحل کشور ایتالیا دانست. سفر به این منطقه به‌عنوان یکی از معروف‌ترین سفرهای جاده‌ای در ایتالیا شناخته می‌شود. بنابراین، بازدید از سواحل آمالفی را حتماً در لیست برنامه‌ریزی سفر خود به ایتالیا و جاذبه‌های این کشور بگنجانید. این سواحل شامل شهرهای کوچک مختلفی می‌شود که هرکدام از آن‌ها توانسته‌اند شهرتی جهانی پیدا کنند.

اگرچه دسترسی به این مناطق عموماً با استفاده از جاده‌های زمینی انجام می‌شود، ولی توصیه می‌کنیم تا خودتان در این جاده‌ها رانندگی نکنید. چراکه اگر مشغول رانندگی باشید، بخش زیادی از مناظر این منطقه را از دست خواهید داد. جاده‌های این منطقه بسیار خطرناک هستند و حتی یک ثانیه هم نباید چشمان خود را از جاده بردارید. از سوی دیگر، شرایط جاده‌ها و رانندگی در کشور ایتالیا با سایر کشورهای اروپایی متفاوت است.

در میان شهرهای مختلفی که در این منطقه و در راستای این سواحل قرار دارند، شهرهای آمالفی و پوزیتانو (Positano) بیشترین محبوبیت و شهرت را به‌دست آورده‌اند.

کلیسای جامع سانتا ماریا دل فیوره - فلورانس

کلیسای جامع سانتا ماریا دل فیوره (Florence Duomo Santa Maria del Fiore) یا کلیسای جامع شهر فلورانس، نمادین‌ترین جاذبه‌ی این شهر است. احتمالاً اولین تصویری که پس از شنیدن نام شهر فلورانس در ذهن شما تداعی شود، تصویری از گنبد این کلیسا باشد.

معماری این ساختمان به عهده آرنولفو دی کامبیو (Arnolfo di Cambio) بود. معروف‌ترین بخش این کلیسا، یعنی گنبد آن را فیلیپو برونلسکی (Filippo Brunelleschi) طراحی کرد. البته معمارهای سرشناس زیادی در طول فرآیند ساخت این کلیسا همکاری کرده بودند.

در اواخر قرن سیزدهم، شهروندان فلورانس دوست داشتند کلیسای جامعی در این شهر بسازند که بتواند اهمیت روزافزون این شهر را به تصویر بکشد. کار ساخت این کلیسا در سال ۱۲۹۶ آغاز شد و برای حدود ۱۵۰ سال به درازا انجامید، بنابراین تاریخ پایان ساخت این کلیسا را می‌توان سال ۱۴۳۶ دانست.

همان‌طور که بیان شد، این کلیسا را می‌توان نماد شهر فلورانس دانست و با اختلاف بسیار زیادی به‌عنوان پربازدیدترین جاذبه این شهر نیز شناخته می‌شود. معماران مختلف این کلیسا را به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین و دیدنی‌ترین آثار معماری جهان می‌دانند، البته کلیسای جامع سانتا ماریا دل فیوره بیشتر شهرت خود را مدیون گنبد خارق‌العاده خود است.

این گنبد به‌عنوان معروف‌ترین گنبد دنیا شناخته‌شده و حتی یک کتاب کامل در توصیف معماری آن نوشته شده است. جالب است بدانید که گفته می‌شود فیلیپو برونلسکی طراحی این گنبد را با الهام از گنبد زنجانیه انجام داده است. جالب‌تر اینکه برونلسکی پیش از طراحی این گنبد، به‌عنوان یک رزگر فعالیت می‌کرد و سابقه و تجربه طراحی و معماری نداشته است.

کلیسای جامع سانتا ماریا دل فیوره سومین کلیسا بزرگ کشور ایتالیا است که ۱۵۲ متر طول و ۹۰ متر عرض دارد. علاوه بر گنبد آجری، نمای جلویی این کلیسا نیز بسیار معروف است. این نما با استفاده از سنگ مرمر قرمز، سفید و سبز طراحی و ساخته شده است.

واتیکان

واتیکان از چند حیث کاملاً خاص و منحصربه‌فرد است. پیش از هر چیز باید بدانیم که واتیکان نه یک شهر، بلکه یک دولت-شهر مستقل است و به‌عنوان کوچک‌ترین کشور دنیا نیز شناخته می‌شود. بااین‌حال، واتیکان عموماً به‌عنوان زیرمجموعه‌ای از شهر رم ایتالیا شناخته می‌شود، چراکه در قلب این شهر قرار دارد.

از سوی دیگر، واتیکان محل اقامت پاپ است و بنابراین ازلحاظ دینی هم اهمیت بسیار بالایی برای جامعه مسیحیت دارد. علاوه بر این، از اهمیت تاریخی و هنری واتیکان نیز نباید غافل بود. همان‌طور که پیش‌تر بیان شده بود، موزه‌های واتیکان گنجینه‌ای از ارزشمندترین آثار هنری تاریخ را نیز در خود جای‌ داده‌اند. علاوه بر موزه‌ها، می‌توان به کلیسا پیتر مقدس، کاخ سنت آنجلو، کلیسای سیستین (Sistine chapel) و میدان سن پیتر نیز اشاره کرد.

از سال ۱۹۲۹ و پس از توافق پاپ با موسولینی، منطقه واتیکان به عنوان یک دولت شهر مستقل شناخته شد. درواقع با ۰.۴ کیلومترمربع مساحت، به‌عنوان کوچک‌ترین دولت شهر مستقل در دنیا شناخته می‌شود. ولی بااین‌حال، منطقه واتیکان به‌اندازه‌ای جاذبه دارد که برای چندین روز بتواند گردشگران را سرگرم نگاه داشته باشد.

پانتئون - رم

ساختمان پانتئون (Pantheon) رم که اکنون کاربری یک کلیسا را دارد، در گذشته معبد بود و حدود ۲۰۰۰ سال نیز قدمت دارد. ساختمان پانتئون را باید سالم‌ترین ساختمان باقی‌مانده از دوران رم باستان دانست و ازلحاظ معماری نیز آن را نیز باید یکی از تأثیرگذارترین ساختمان‌ها در برخی سبک‌های مدرن معماری دانست.

معماری این ساختمان از چند حیث خاص و خارق‌العاده شناخته می‌شود. نسبت‌ها در ساخت این ساختمان به‌دقت رعایت شده‌اند، به‌صورتی که ارتفاع آن برابر با شعاع ساختمان است و یا اینکه تنها یک نقطه برای ورود نور به داخل ساختمان در نظر گرفته شده که آن‌هم در نوک گنبد آن است.

ساختمان پانتئون در سال ۲۷ میلادی و روی یک کلیسای قدیمی بنا شده است که این کلیسای قدمت کلیسای اصلی به سال ۱۲۵ پیش از میلاد باز می‌گردد. البته این موضوع در طی حفاری‌ها و گمانه‌زنی باستان شناسان قرن نوزدهم مطرح شده و به اثبات رسید.

درزمان ساخت پانتئون، این ساختمان به خدایان کلاسیک باستان هدیه و تقدیم شده بود. بنابراین علت و نحوه نام‌گذاری پانتئون را نیز باید در همین امر جست. این کلمه درواقع مشتق شده کلمات یونانی Pan به معنای «همه» و theos به معنای «خدا» است.

بااین‌حال، در سال ۶۰۸ میلادی، این ساختمان به‌نوعی تغییر کاربری داد و ازآن‌پس به‌عنوان یک کلیسای مسیحی شناخته می‌شد. بعدها و به‌خصوص در دوران رنسانس، توجه بیشتری به این ساختمان شد. هنرمندان مختلفی ازجمله رافائل و یا برونلسکی روی معماری آن مطالعه کردند و از آن برای انجام طراحی‌های خود الهام گرفتند.

کلیسای جامع میلان - میلان

کلیسای دومو یا همان کلیسای جامع میلان (Duomo di Milano) یکی از بزرگ‌ترین کلیساهای دنیا و یکی از بهترین نمونه‌های موجود از کلیساهای طراحی شده به سبک گوتیک است. کلیسای جامع شهر میلان، دومین کلیسای بزرگ کشور ایتالیا (پس از کلیسای سن پیترو در واتیکان) و سومین کلیسای بزرگ دنیا است.

در مورد بزرگی این کلیسا همین بس که بدانید قادر به گنجایش حدود ۴۰ هزار نفر است. نمای بیرونی این کلیسا یک شاهکار تمام‌عیار است که با استفاده از مجموعاً ۲۲۴۵ مجسمه تزئین شده است. تمامی این مجسمه‌ها با استفاده از سنگ مرمر طراحی‌شده‌اند. ولی طراحی داخلی این کلیسا شکوه کمتری دارد و شامل چند پنجره بزرگ و نورگیر می‌شود که با استفاده از رنگ‌های مختلف نقاشی شده‌اند.

ساخت این کلیسا سال ۱۳۸۶ میلادی آغاز شد، ولی ساخت نمای آن در دهه ۱۸۰۰ و در زمان ناپلئون به‌پایان رسید. تا این تاریخ، ساخت کلیسا کماکان کاملاً به اتمام نرسیده بود. گفته می‌شود ساخت این کلیسا در نیمه دوم قرن بیستم تکمیل شد. بنابراین، می‌توان بیان داشت که حدود ۶ قرن زمان برای خلق این شاهکار احتیاج بود.

فواره تروی - رم

در طول سفر به کشور ایتالیا و شهر رم، توصیه می‌کنیم از فواره تروی (Trevi Fountain)، یکی از معروف‌ترین آب‌نماهای جهان نیز حتماً دیدن کنید. این آب‌نما یا فواره به‌عنوان یک شاهکار معماری باروک و البته معروف‌ترین فواره در میان فواره‌های متعدد شهر رم شناخته می‌شود.

طراحی این فواره به عهده نیکولا سالوی (Nicola Salvi) بود ولی کار ساخت در زمان جووانی پائولو پانینی (Giovanni Paolo Panini) و در سال ۱۷۶۲ به اتمام رسید. آنچه این فواره را بسیار معروف ساخته، افسانه‌ای است که در مورد آن رایج است.

بر اساس این افسانه، هرکس یک سکه در حوض این فواره بیندازد، مجدداً به شهر رم بازخواهد گشت. به همین خاطر است که حوض این آب‌نما همیشه پر از سکه‌هایی است که گردشگران مختلف با آرزوی بازگشت مجدد به این شهر دوست‌داشتنی، در آن انداخته‌اند. البته گفته می‌شود تمامی این سکه‌ها هر روز جمع‌آوری شده و صرف خرید نیازمندی‌های اقشار مستمند در شهر رم می‌شود.

این فواره در محله تروی شهر رم واقع شده است و به همین خاطر است که با این نام شناخته می‌شود. البته در قرن هفدهم یک فواره قدیمی‌تر در همین حمله و همین منطقه وجود داشت. بعدها تصمیم گرفتند این آبنما را بازسازی کنند و نیکولاس سالوی برنده‌ی مسابقه‌ی طراحی برای فواره جدید شد.

طرح او موجب شگفتی همگان شده بود؛ طرحی که ترکیبی از فواره و نمای یک کاخ بود. کار ساخت فواره جدید حدود ۳۰ سال زمان برد و پس از فوت آقای سالوی در سال ۱۷۵۱، کار در سال ۱۷۶۲ به اتمام رسید.

پله‌ های اسپانیایی - رم

پله‌ های اسپانیایی (Roman Steps) مجموعه‌ای از پله‌های متعلق به سال ۱۷۲۳ هستند که از میدان اسپانیا (Piazza di Spagna) به سمت بالا تا کلیسای ترینیتا دی مونتی (Chiesa della Trinità dei Monti) ادامه پیدا می‌کنند.

این پله‌ها در سمت غربی بخش باستانی شهر رم قرار گرفته‌اند. این پله‌های خاص که شکلی نامتقارن داشته و طرح آن‌ها شبیه به بال‌های یک پروانه است، با عنوان «پله‌های اسپانیایی» شهرت پیدا کرده‌اند و یکی از دیدنی‌ترین جاذبه‌های این شهر و جزو مطرح‌ترین نمونه‌های سبک معماری باروک در شهر رم ایتالیا شمرده می‌شود.

بنابراین، اینجا مکان و انتخابی مناسب برای آن است که برای چند ساعت فقط بنشینید و از تماشای اتمسفر و زیبایی‌های شهر ابدی لذت ببرید. همان‌طور که بیان شد، ساختار این پله‌ها بی‌قاعده است و شامل ۱۳۸ پله با شکل و زاویه‌های مختلف می‌شود.

پله‌های اسپانیایی در بین سال‌های ۱۷۲۳ تا ۱۷۲۵ و توسط معمار کمتر شناخته‌شده،‌ فرانچسکو دی سانتیس (Francesco de Sanctis)، طراحی شده بود. هدف از ساخت این پله‌ها، ایجاد مسیری برای دسترسی به کلیسای ترینیتا دی مونتی بود.

ولی ازآنجایی‌که این پله‌ها در محدوده سفارت اسپانیا ساخته شده بودند، این نام برای آن‌ها انتخاب شده بود. البته ناگفته نماند که درگذشته، بخشی از محل‌های اطراف سفارت هم جزو خاک آن کشور و سفارت شمرده می‌شدند.

داستان معروف شدن این پله‌ها بسیار جالب است. طراحی و سبک خاص‌شان باعث شده بود در میان هنرمندان، نقاش‌ها و شاعرها محبوبیت زیادی پیدا کنند و آن‌ها برای ایده گرفتن از محیط به اینجا بیایند. حضور هنرمندان در این منطقه باعث شده بود تا زنان زیبا هم به امید اینکه برای نقش مدلینگ موردتوجه این نقاش‌ها و هنرمندان قرار بگیرند، به این منطقه بیایند.

بنابراین جای تعجب نخواهد بود که ثروتمندان شهر رم و همچنین گردشگران هم پایشان به این منطقه باز شود. به همین منوال، پس از مدت‌زمان کوتاهی،‌ انواع مختلفی از افراد و از انواع قشرهای اجتماعی به اینجا می‌آمدند و این رسم در میان مردم رم ایجاد شد که این منطقه را برای قرارهای خود انتخاب کنند.

در سال ۲۰۰۷، یک راننده مست سعی کرد با ماشین از این پله‌ها  پایین بیاید و بنابراین به تعدادی از این ۲۰۰ پله آسیب رساند. البته این راننده سریعاً دستگیر شد.

در بخش پایینی این پلکان، یک فواره وجود با سبک معماری باروک قرار گرفته که به آن «فواره‌ی قایق قدیمی» گفته می‌شود. طراحی این فواره به عهده‌ی پیترو برنینی (Pietro Bernini)،‌ یکی از اعضای خاندان معروف برنینی و البته پدر معمار و هنرمند نام‌آشنای ایتالیایی، جان لورنزو برنینی بوده است.

فواره به شکل یک کشتی در حال غرق شدن است و گفته می‌شود که این طرح بر اساس یک افسانه قدیمی ساخته شده است. گفته می‌شود یک سیل عظیم در حدود قرن شانزدهم در این منطقه رخ داد و یک کشتی را تا همین نقطه با خود کشاند.

قلعه سنت آنجلو - رم

قلعه تحسین‌برانگیز سنت آنجلو (کاخ یا قلعه فرشته مقدس) (Castel Sant'Angelo) تنها ساختمان در شهر رم است که برای حدود ۲۰۰۰ سال، همگام با شهر رم پیشرفت کرده است. سایر نمادها و بناهای مهم این شهر به عواقب مختلفی دچار شدند. برخی از آن‌ها تبدیل به ویرانه شدند، برخی دیگر تغییر کاربری داده و از سنگ‌ها و لوازم ساختمانی برخی دیگر نیز برای ساخت ساختمان‌های دیگری استفاده شده بود.

در طول قرن‌ها، قلعه سنت آنجلو هم از لحاظ معماری و هم از لحاظ ساختاری، دستخوش تغییرات زیادی شده بود. سنت آنجلو در سال ۱۲۳ میلادی به‌عنوان مقبره‌ای برای امپراطور هادریان و خانواده‌ی او ساخته شده بود ولی امپراطور در سال ۱۳۸ و پیش از اینکه ساخت این ساختمان به اتمام برسد فوت کرد.

در سال ۴۰۳، این ساختمان تغییر کاربری داد و تبدیل به یک دژ جنگی شد تا با استفاده از آن بتوانند از شهر رم محافظت کنند. در ادامه و در اوایل قرن یازدهم، این ساختمان تبدیل به زندان محلی شده بود. سال‌ها بعد، یعنی در قرن چهاردهم، تغییرات زیادی روی ساختمان اعمال شد و توسط نخبگان جامعه و یا حتی پاپ‌ها مورداستفاده قرار می‌گرفت.

در قرن نوزدهم، ساختمان مجدداً کاربری خود در نقش یک زندان را به دست آورد تا اینکه بالاخره در سال ۱۹۰۶ تبدیل به یک موزه شد تا در آن انواع یادگاری‌های تاریخی از سراسر دنیا به نمایش دربیاید. امروزه در این موزه می‌توانید مجموعه‌ای باارزش شامل انواع نقاشی‌ها،‌ مجسمه‌ها، ابزارهای جنگی و یا ابزارهای مربوط به قرون‌وسطی را تماشا کنید. بسیاری از همین اسلحه‌هایی که در همین موزه تماشا می‌کنید، درواقع همان سلاح‌هایی هستند که سربازان از آن‌ها برای محافظت از قلعه استفاده می‌کردند.

نکته جالب در مورد قلعه سنت آنجلو این است که یک گذرگاه مخفی بین این قلعه و واتیکان وجود دارد. قدمت این گذرگاه به قرن سیزدهم بازمی‌گردد و از آن برای مواقع اضطراری استفاده می‌شد؛ برای مثال زمانی که احتیاج بود تا سربازان بیشتری وارد واتیکان شوند و یا اینکه فردی قصد داشت بدون جلب‌توجه از محدوده واتیکان خارج شود.

برای مثال، پاپ کلمنت ششم در سال ۱۵۲۷ در زمان آشوبی که در شهر رم رخ داده بود، از این گذرگاه استفاده کرده بود.

در مورد بازدید از این قلعه خوب است بدانید که ساعات بازدید از ۹ صبح آغاز شد و تا ۷:۳۰ غروب ادامه پیدا می‌کند. البته بلیط‌فروشی تنها تا ساعت ۶:۳۰ انجام می‌شود. هزینه بازدید از این قلعه برای افراد بزرگ‌سال ۱۴ یورو و برای افراد شامل شرایط خاص برابر با ۷ یورو است. بازدید از قلعه سنت آنجلو در اولین یکشنبه ماه‌های اکتبر-مارس رایگان است.

لیست تور‌هایی که ایتالیا یکی از مقاصد آن‌هاست